Gilles Borra kijkt uit naar het BK

U heeft er waarschijnlijk nog niet bij stil gestaan, maar over een dikke twee maanden zit het wegseizoen er alweer op. Voor veel renners wordt het dus dringend tijd om nog wat te gaan tonen. Gilles Borra is één van hen. Niet dat de 21-jarige Keiemnaar aan een slecht seizoen bezig is. In april won hij nog op mooie wijze een tweedaagse in Normandië. Maar het mocht wel een tikkeltje meer zijn.

Ook Gilles zelf is niet geheel tevreden over zijn seizoen tot dusver. Over zijn conditie hoor je hem niet klagen. Die staat al van bij het begin op punt. Alleen, door pech en tegenslag kon hij dat nog niet vaak omzetten in een mooie uitslag. En het is natuurlijk daar dat de mensen naar kijken als ze na afloop hun oordeel vellen. “Ik voel me echt goed dit jaar”, opent Gilles. “Ik geef toe dat ik in 2018 niet altijd het gewenste niveau haalde, vooral door het overlijden van Bjarne Vanacker (in november 2017, red.). Bjarne was niet alleen een ploegmaat, maar ook één van mijn beste vrienden. We gingen dan ook regelmatig samen trainen. Dat hij er plots niet meer was…. Dat was een serieuze klap. Ik heb daar meer van afgezien dan ik verwachtte en ben daardoor mijn trainingen wat beginnen te verwaarlozen. Pas halfweg het seizoen kwam ik erdoor en ging de vorm in stijgende lijn. Zo kon ik toch met een enigszins positieve nood de winter in.”

De Ronde van Namen zie ik als de ideale voorbereiding op het BK in Luxemburg

En die is eigenlijk perfect verlopen voor de derdejaarsbelofte van EFC-L&R-Vulsteke. Borra trainde zoals het hoorde en was klaar voor een straf voorjaar. “En toen begon het pechverhaal. Het leek altijd wel iets. Of ik kende pech, of ik maakte een tactisch foutje in de finale. Daardoor bleven de uitslagen wat achterwege. In Paris-Roubaix bijvoorbeeld, één van mijn droomkoersen. Daar had ik echt superbenen! Ik was mee met de besten en alles verliep nagenoeg perfect. Tot op 40 km van de meet, toen mijn voorste derailleur het begaf. Dat was echt…. Ik heb daar niet van kunnen slapen.”

Tweedaagse gewonnen

Al was het lang niet allemaal negatief. Zo won Gilles begin april een tweedaagse in Normandië. “Maar ook daar verliep het niet perfect. Ik had mij de eerste dag vergist in afstand tot de finish. Die lag 100 meter verder dan ik dacht. Daardoor kwam ik iets te vroeg op kop en werd ik nog geremonteerd. Gelukkig werd ik de volgende dag derde en was dat voldoende voor de eindzege. Je moet ook wat geluk hebben om te kunnen winnen.”

Al hoopt de 21-jarige belofte daar de komende weken nog verandering in te kunnen brengen. Sinds woensdag is hij actief in de Ronde van Namen en is hij erop gebrand om daar een paar topprestaties te laten optekenen. “Dan denk ik in de eerste plaats aan de tijdrit van zaterdag. Ik zou graag eens zien hoever ik sta op dat niveau. Maar ook de slotrit, met aankomst op de Citadelle van Namen, spreekt me enorm aan. Dat is iets dat me wel zou moeten liggen! En als ik twee keer dicht kan eindigen, komt een mooie eindklassering vanzelf. Al is het wel wat afwachten hoe goed ik ben. Een paar weken terug kreeg ik af te rekenen met een longontsteking. Het ergste is nu wel achter de rug, maar ideaal is het niet.”

BK in Habay

Met die vijfdaagse in de benen hoopt Borra helemaal klaar te zijn voor de nationale titelstrijd op 17 augustus, want ook daar ziet hij zichzelf niet kansloos. “De Ronde van Namen zie ik zo’n beetje als de ideale voorbereiding op het BK. In Habay-la-Neuve krijgen we ook een totaal ander parcours voorgeschoteld als de afgelopen jaren in Stabroek. Vlak zal het daar wel niet zijn en dat is meer mijn ding. Ik ga niet zeggen dat ik één van de topfavorieten ben, maar ik ben wel enorm gemotiveerd om er straks iets van te maken!” besluit de derdejaarsbelofte uit Keiem.