Het dameswielrennen is aan een serieuze opmars bezig. Dat zien ze ook bij Cycling Vlaanderen, waar in 2021 een nieuwe functie het licht zag: coördinator dameswielrennen. Ex-renster Anne-Laure Gheerardyn uit Ruddervoorde vertolkt die rol. “We willen de rensters nog beter omringen.”
Anne-Laure is afkomstig uit Ruddervoorde. “Maar na mijn studie communicatiewetenschappen ben ik in Gent blijven plakken”, vertelt ze. “Officieel ben ik dus geen West-Vlaamse meer, maar ik kom er nog vaak. Mijn ouders wonen nog altijd in Ruddervoorde.”
Anne-Laure heeft een verleden als competitiewielrenster bij de Koninklijke Brugse Velosport. “Ik startte indertijd door toedoen van de vele wielrenners die in de Vrijgeweidestraat in Ruddervoorde woonden: de broers Pyfferoen, Stijn Rammant, Orri Vandendriessche… Apegem Sportief organiseerde bovendien elk jaar het PK tijdrijden in Baliebrugge. Ik vond het altijd leuk om voor eigen volk te fietsen, maar winnen lukte me nooit. Ooit werd ik tweede op twee seconden van de winnares. (grijnst) Een echte blaam op mijn carrière.”
Sportjournaliste
Anne-Laures belangrijkste zege was de Vlaamse titel op de weg als juniore. “Vier jaar heb ik gekoerst, als nieuwelinge en juniore. Ik had ook als elite kunnen voortdoen, maar dan had ik mijn studies moeten spreiden.”
Anne-Laure wilde sportjournaliste worden. “Maar gaandeweg begon ik te beseffen dat een job in die sector een enorme impact op mijn weekends en gezinsleven zou hebben.” Eerst zocht Anne-Laure haar weg in de marketing- en communicatiewereld, tot er vijf jaar geleden een vacature bij Cycling Vlaanderen openstond. “Eerst had ik de vooral de taak om promotie te maken en kinderen op de fiets te krijgen. Twee jaar geleden werd ik coördinator vrouwenwielrennen, een volledig nieuwe functie.” De campagne Zij Aan Zij in 2020 was de eerste actie van Cycling Vlaanderen om meisjes onder 18 jaar naar het competitiewielrennen te krijgen. “We merkten dat de sociale factor voor hen heel belangrijk was. Veel meisjes bleken bang om meteen bij alleen maar jongens terecht te komen, dus brachten we hen zoveel mogelijk samen. Dat, de toenemende aandacht en het effect-Lotte Kopecky zorgden sindsdien voor een heel mooie stijging. Voor corona waren er 200 meisjes onder 18 jaar die aan competitie deden, eind vorig jaar zaten we aan 600. Een verdrievoudiging dus, heel straf. De stijging was in het begin het sterkst, maar ook nu blijft het aantal toenemen, vooral dankzij de successen van Lotte Kopecky. We hebben geluk dat er net nu een landgenote op het allerhoogste niveau presteert. Het aantal koersende meisjes neemt trouwens niet alleen in absolute cijfers, maar ook in proportionele aantallen toe. Twee jaar geleden was zes procent van onze competitiejeugd een meisje, terwijl we nu aan tien procent zitten.”
Kwaliteit en clubs
Cycling Vlaanderen wil op de ingeslagen weg doorgaan. “De laatste jaren zetten we hard in op promotie”, geeft Anne-Laure aan. “Vanaf nu focussen we ons vooral op kwaliteit en onze clubs. We willen de meisjes die al koersen vanuit de federatie beter omringen en zo nog meer richting topsport evolueren. Belangrijk, want topsporters zijn rolmodellen. Onze clubs willen we dan weer beter ondersteunen. We merken dat veel ploegen iets willen doen met koersende meisjes, alleen weten ze niet precies hoe. Wij zullen hen de nodige middelen voorzien. Elke club die geïnteresseerd is en aan bepaalde voorwaarden voldoet, bezorgen wij vanuit Cycling Vlaanderen een extra damestrainer voor de komende twee jaar.”
Anne-Laure ziet de toekomst van het Vlaamse en bij uitbreiding Belgische dameswielrennen rooskleurig tegemoet. “We zien een grote instroom op drie verschillende momenten: na het klassieke voorjaar, tijdens de Tour en na de Olympische Spelen. Op alle vlakken hebben we met Lotte Kopecky een bijzonder sterk boegbeeld. Maar er is meer dan alleen maar Lotte. Shari Bossuyt klopt aan de deur en ook talenten als Julie De Wilde en Febe Jooris zijn op komst. Ook in de breedte zijn we veel sterker geworden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
