Het deed deugd om Jelle Wallays dit voorjaar in de spits van het gebeuren terug te zien. De 32-jarige Stadenaar beleefde een moeilijk afscheidsjaar bij Lotto Soudal, maar komt bij Cofidis helemaal boven water. Top was het nog niet, maar het ging de goede kant op en op die weg wil Wallays nu verder.
Je hebt je dit voorjaar in positieve zin laten opmerken. Zowel in de E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen én de Ronde van Vlaanderen maakte je deel uit van de vroege vlucht. Ben je daar tevreden mee?
“Ik ben zeker content met hetgeen ik gedaan heb. Ik denk dat ik nog niet in topvorm was. In januari moest ik van de ploeg enkele extra medische controles ondergaan, waardoor ik het een tijdje rustiger aan moest doen. Gelukkig was alles in orde en kon ik er nadien weer volle bak tegenaan.”
En je kende wel wat pech. Bij een val in Le Samyn brak je je scafoïde.
“En daar heb ik het hele voorjaar mee rondgereden. Optimaal was dat niet. Tijdens de koers viel dat al bij al nog mee, ook omdat ik vaak in de vlucht zat, maar na de wedstrijd kreeg ik altijd een reactie en had ik veel last van mijn pols.”
Was het daarom dat je meeging in de vroege vlucht?
“Dat was inderdaad één van de redenen. Ik wou het risico niet nemen om een tweede keer op mijn pols te vallen en zo opnieuw een voorjaar te moeten missen. Hij was al gebroken, dus veel was er niet meer nodig. Maar de ploeg had ons ook gevraagd om mee te zijn. En het is drie keer ik geworden.”
Het was leuk om je nog eens vooraan te zien in de kasseikoersen.
“Voor mezelf ook. In 2019 was ik er niet bij door die val op mijn gezicht in Argentinië en vorig jaar was er die affaire met de ploeg. Ze wilden me niet meer opstellen in de klassiekers… Maar dat is een afgesloten hoofdstuk. Ik ben blij dat ik nu bij Cofidis zit en heb het gevoel dat ik mezelf heb teruggevonden.”
Je amuseert je bij Cofidis?
“Toch wel. Ik ben tevreden met de kansen die ik krijg en hoe alles loopt. Ik voel me hier goed.”
De Tour? Ik wil hem sowieso één keer in mijn carrière gereden hebben”
Bestaat er zoiets als de Franse mentaliteit? Alles op het gemak en is het vandaag niet, dan is het morgen.
“Die bestaat, ja. ( lacht ) In het begin was dat voor mij wat aanpassen. Iedereen is altijd heel relaxed. Niet dat ik er last van had, maar ik moest er aan wennen. Het zijn wel stuk voor stuk sympathieke mensen, dat mag ook gezegd worden.”
En er rijden nog twee Belgen bij: Piet Allegaert en Kenneth Vanbilsen.
“En Piet is van de streek. We gaan af en toe samen trainen. En we kunnen samen op hotel als we dezelfde koers rijden. Dat is mooi meegenomen.”
Ondertussen ben je alweer begonnen aan het tweede deel van je seizoen. Gisteren was er het Circuit de Wallonie, zondag ga je van start in de Tro-Bro Leon. Een koers die je wel moet liggen?
“Dat denk ik wel. Het wordt de eerste keer dat ik hem rijd, maar ik heb er zin. Ik ben benieuwd naar die befaamde offroadstroken. Volgens mij is die koers een beetje vergelijkbaar met Paris-Tours.”
En die koers heb je twee keer gewonnen.
“Een editie mét en een editie zonder grindstroken. Of ik zondag voor de zege ga? Dat gaan we nog moeten zien. We gaan morgen het parcours verkennen, maar die stroken offroad zouden wel in mijn voordeel moeten spelen. Daardoor wordt het een koers die moeilijk te controleren is en krijg je een strijd man tegen man. Iedereen moet stampen, je kunt niet profiteren van de slipstream. Het maakt me ook niet veel uit of we een droge of natte koers krijgen. Hoe lastiger, hoe beter voor mij.”
Weet je al wat er nadien op je programma staat?
“Volgend weekend de Tour du Finistère, vervolgens de Ronde van Zwitserland en dan nog het BK.”
En de Tour?
“Ik zit in de voorselectie, maar ik denk dat de definitieve selectie pas na Zwitserland wordt gemaakt. Ik zou er in ieder geval heel graag bij zijn, maar dat geldt voor veel renners. Ik wil hem sowieso één keer gereden hebben in mijn carrière.” (BVS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
