Vanaf zaterdag doet Remco Evenepoel een gooi naar een tweede opeenvolgende zege in de Ronde van Spanje. De concurrentie zal moordend zijn, maar deze West-Vlamingen moeten er alvast voor zorgen dat Remco en co in opperbeste omstandigheden aan de start staan.
James, buschauffeur uit Anzegem
Ooit was hij zelf prof en reed hij voor onder meer Topsport-Vlaanderen, Landbouwkrediet en Veranda’s Willems, nu is James Vanlandschoot uit Tiegem bij Anzegem buschauffeur bij Soudal-Quick-Step. Voor de zesde keer al trekt hij naar de Vuelta. “Voor de renners is het natuurlijk nog een pak zwaarder, al valt zo’n grote ronde ook voor een buschauffeur niet te onderschatten”, lacht hij. “Vooral omdat ik veel meer doe dan gewoon van punt A naar punt B rijden. Het rijden is maar een onderdeeltje van de job, ik ben eigenlijk meer een manusje-van-alles. Ik moet er ook voor zorgen dat alles proper is, dat gaat dan over de bus, maar ook over de kledij van de renners. Verder moet ik ook de shakes klaarmaken die de renners na de rit moeten opdrinken, dat de frigo’s gevuld zijn, dat de radio’s die de renners op hun rug dragen opgeladen zijn én dat de ijsbaden na de finish klaarstaan zodat ze meteen aan hun recuperatie kunnen beginnen.” Vooral dat laatste is een heus karwij. “Ik heb zes tonnen mee van 30 liter en die moet ik elke dag gaan vullen in het hotel en dan meeslepen tot aan de bus. Daarnaast heb ik ook een twintig à dertigtal flessen die ik vul met water en in de diepvries steek. Als de renners dan de finish naderen, sla ik die kapot en smijt ik ze in de baden, zodat het water een achttal graden is wanneer de renners aankomen. Zo kunnen ze meteen na de finish in een ijsbad springen.”
Het maakt dat James vaak van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer is. Anderzijds staat James wel erg dicht bij de renners. “Ik beschouw hen echt als vrienden. Ze mogen me alles vragen en in de mate van het mogelijke zal ik het helpen oplossen.” Als buschauffeur is James echter ook aanwezig bij tactische besprekingen voor de start of de eerste analyses na de finish. “En natuurlijk hoor je dan dingen die je eigenlijk niet mag horen”, grinnikt hij. “Maar wat gezegd wordt in de bus, blijft wel altijd in de bus.” En wat we ook nog wilden weten: heeft een buschauffeur inspraak in welke muziek er op zijn bus gedraaid wordt? “Nee, dat kiezen de renners”, lacht James. “En ze maken er toch altijd halve discotheken van. Voor de start is het vaak eerst nog rustig, maar op den duur hoor je dan toch boenke boenke-muziek. Dan ga ik toch even buiten gaan staan. Voor een minuutje of tien kan ik dat verdragen, maar daarna heb ik het gehad.”
Michaël, mental coach uit Oostende
Mocht Remco de komende drie weken een mentaal dipje kennen, zal hij gelukkig kunnen terugvallen op Michaël Verschaeve. De Oostendenaar, die in het verleden de drummer was van The Van Jets, gaat immers mee met de ploeg als mental coach. Al blijft hij maar enkele dagen in Spanje. “Ik ben woensdagavond geland, maar ga eigenlijk al na de eerste rit naar huis”, klinkt het. Vreemd zou je denken, maar er is een logische verklaring voor. “Ik kan niet altijd genoeg doen om de volle drie weken ter plaatse te blijven. Daarom ben ik wel aanwezig geweest in de aanloop naar de eerste rit en tijdens de eerste rit. Daarna ga ik evenwel naar huis. In laatste dagen voor de start wilde ik vooral nog eens bij iedereen langs gaan om op zijn minst eens een babbeltje te doen.”
Al wil dat niet zeggen dat het werk van Michaël er dan opzit. “Ik doe dan gewoon mijn gebruikelijke gesprekken online. Ik hoor hier en daar ook genoeg, zodat ik zeker wel betrokken kan blijven bij de ploeg.” Over wat er dan zoal gezegd wordt, kan Michaël logischerwijs niet uitweiden. Al wil hij wel nog een kleine misvatting de wereld uithelpen. “Het is een misvatting dat mental coaches alleen dienen voor wanneer het slecht gaat. Dat klopt niet, want net als het fysieke aspect, heeft ook het mentale aspect aandacht nodig, ook als het goed gaat. Sowieso merk je wel dat renners naar het einde van een grote ronde ook mentaal vermoeider worden. De fysieke vermoeidheid heeft dan echt ook een impact op het mentale aspect.”
Matteo, jobstudent uit Jabbeke
Van een speciale vakantiejob gesproken. Nadat hij in de Tour van dit jaar en de Vuelta van vorig jaar al meeging met de ploeg als matrassendrager die moest zorgen dat elke renner elke avond op zijn eigen matras kon slapen, gaat Matteo Roose deze Vuelta met Soudal-Quick-Step mee als chauffeur van de recon car, de verkenningswagen. “Daarbij rijd ik elke etappe samen met een trainer van de ploeg een uur voor het peloton uit om langs het parcours mogelijk belangrijke of gevaarlijke punten te bekijken”, legt de Jabbekenaar uit. “Denk dan bijvoorbeeld aan hoe de nadarhekken op bepaalde punten staan of vanwaar de wind komt. De trainer naast me geeft die info dan door aan de ploegleiderswagen die achter het peloton rijdt, die dan op zijn beurt de renners inlicht.” Een belangrijke taak dus. Al nuanceert Matteo dat zelf wel een beetje. “Ik ben maar de chauffeur, hé”, lacht hij. Sowieso wordt opnieuw een fantastische ervaring. Je bent drie weken samen onderweg met elkaar in een fantastisch kader, dat creëert toch een speciale sfeer binnen een team. Al moet je er naar mijn gevoel ook wel voor gemaakt zijn, om zo lang onderweg te zijn, want het zijn telkens lange dagen. Zo volgt er na de rit vaak nog een transfer naar het hotel, waarna de auto’s dan ook nog telkens gewassen moeten worden. Maar anderzijds is dit ook wel een passie. Dat merk je bij elke medewerker van het team. Je streeft samen naar hetzelfde doel, in dit geval een nieuwe eindzege voor Remco.”
Maar hoe beland je in godsnaam bij zo’n vakantiejob? “Via mijn papa Kurt, die mecanicien is bij de ploeg. Al van toen ik klein was, ging ik geregeld met hem mee naar de koers. Zo heb ik die wielermicrobe echt wel te pakken gekregen. Dankzij die link heb ik die vakantiejob wel gekregen, maar ik moet me ook bewijzen hoor, want de plekjes zijn duur. Ik zou alleszins geen andere vakantiejob meer willen!”
Joeri, mecanicien uit Gullegem
Ook Joeri Clauwaert zal de komende drie weken weg zijn van huis. De mecanicien staat voor zijn zevende grote ronde en zijn vijfde Vuelta op een rij, maar hij kijkt er nog steeds heel hard naar uit. “Zo’n grote ronde is altijd een fantastische ervaring. Zeker vorig jaar, toen ik het grote geluk had om die mooie overwinning van Remco vanop de eerste rij mee te maken. Dat was echt uniek”, vertelt de Gullegemnaar. Al is het ook voor een mecanicien hard werken. “We zijn woensdag al in het hotel aangekomen en vanaf dat moment tot en met 18 september, wanneer we weer aankomen in Wevelgem, is het non-stop werken. Dat gaat van ’s morgens de fietsen klaarmaken, tot ’s avonds alles kuisen. Elke mecanicien heeft zijn eigen rol. Ik sta er tot en met rit tien op voor hotel-diensten. Dat wil zeggen dat ik ’s morgens de collega’s help om de fietsen klaar te maken. Eens dat gebeurd is en alles ingeladen is in de vrachtwagens, vertrek ik naar het volgende hotel. Daar installeren we dan weer de vrachtwagen, voorzien we de vrachtwagen en onze bus van water en elektriciteit en beginnen we alles klaar te zetten voor wanneer de renners na de rit aankomen. Vanaf dat moment beginnen we eventuele herstellingen uit te voeren, als er een valpartij of een mechanisch probleem geweest is bijvoorbeeld, en kuisen we de fietsen en de wagens ook nog.”
Vanaf rit elf neemt Joeri dan plaats in de tweede volgwagen. “Dat is iets meer ontspannen dan in de eerste volgwagen. Meestal ga je dan achter de vroege vlucht rijden als er een renner mee is, of ondersteun je de eerste volgwagen. Qua stress en drukte is veel afhankelijk van de omstandigheden. Als je een hele dag niet uit de auto moet komen, kan je eigenlijk stellen dat het op het vlak van mechanische pech of valpartijen een vlekkeloze dag is geweest.”
Wel extra pigment voor de mecaniciens is dat Soudal-Quick-Step sinds het WK op nieuwe fietsen rijdt. “We zijn nu inderdaad volledig overgeschakeld op de Specialized Tarmac SL”8”, knikt Joeri. “Al valt de impact van die verandering voor ons al bij al wel mee, want iedereen kan gewoon zijn fietspositie behouden. Er hoeft dus niet veel gesleuteld aan te worden.”
Ook zij gaan mee
Patrick, ceo uit Roeselare
Op de prestaties van Remco in de Vuelta an sich zal Patrick Lefevere geen invloed hebben, maar de Roeselaarse ploegbaas van Soudal-Quick-Step is wel nog steeds de architect van het succes van The Wolfpack. Met alle geruchten rond een mogelijk vertrek van Remco Evenepoel en de twijfels over de sterkte van de klimtrein van Soudal-Quick-Step, zal Lefevere vooral uitkijken naar de prestaties van de ploegmakkers die Remco in de bergen moeten ondersteunen.
Klaas, ploegleider uit Kortemark
Net als in de Vuelta van vorig jaar en de Giro van eerder dit seizoen, zal Klaas Lodewyck ook deze Ronde van Spanje opnieuw de ploegleider van dienst zijn. De Kortemarkenaar moet erover waken dat Remco de juiste tactische keuzes maakt.
Wout, fotograaf uit Moorslede
Sinds 2019 is Wout Beel huisfotograaf bij Soudal-Quick-Step. Ook in deze Vuelta zal de Moorsledenaar alle intense emoties bij The Wolfpack vastleggen op de gevoelige plaat. En te weten dat Wout voordat hij bij Quick-Step aan de slag ging een totale wielerleek was. “In het begin moest de persverantwoordelijke me zelfs uitleggen wie Remco Evenepoel was, want ik wist weinig van de koers en kende hem dus niet”, vertelde hij daar ooit over op de website van de ploeg. Over drie weken mag hij hopelijk foto’s nemen bij een tweede Vuelta-triomf van diezelfde Evenepoel.
Dirk, mecanicien uit Brugge
Dirk Tyteca zit al meer dan 30 jaar in het wielrennen en kan dus wel op de nodige ervaring teren. Zo trok hij onlangs al voor de 27ste keer naar de Tour. Nu trekt de Bruggeling dus ook naar de Vuelta.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
