Voor de 21-jarige Josse Devarrewaere, eigenlijk de libero van Knack Roeselare B, heeft de coronapandemie niet alleen nadelen. Integendeel. Hij kon meetrainen met de A-kern en staat ondertussen vast op het wedstrijdblad bij de matchen. Het scherpt zijn ambitie voor een topsportloopbaan aan.
“Ik krijg momenteel een unieke kans bij Knack, probeer er voluit van te genieten en zoveel mogelijk van bij te leren”, vat de 21-jarige libero zijn passage bij de A-kern samen. Josse volgde als kleuter de bewegingsschool en doorliep daarna alle jeugdrangen om als 15-jarige al door te stoten naar de B-ploeg. Daar werd hij omgeschoold tot libero. “Met de jeugdploegen wonnen wij in elke leeftijdscategorie de provinciale titel en/of beker. Zelfs ook een Vlaamse titel. Een nationale titel ontbreekt wel op mijn palmares, al haalden wij toch zilver en brons. Bij de jeugd werd ik als spelverdeler uitgespeeld. Mathijs Desmet, die een jaartje jonger is, maakte toen al indruk. Het verrast mij niet dat hij dit seizoen een basisplaats afdwong. Net als nu was toen zijn grootste troef al dat hij alles aandurfde en niet onderuit ging aan stress. Je kon altijd bij hem terecht.”
Josse werd als jeugdspeler al toegevoegd bij de B-ploeg. Daarmee promoveerde hij tot in de huidige tweede nationale. “Wij maakten de voorbereidingsperiode rond en openden met een vlotte 3-0-zege tegen Ruiselede, de tweede wedstrijd verloren wij met 3-1 in Oudenaarde. Dan werden de wedstrijden uitgesteld, waarna de complete competitie geannuleerd werd. Eind oktober kreeg ik dan de kans om twee keer per week met de A-ploeg mee te trainen. Het werd een openbaring. Als jeugdspeler droom je ervan om naar de eerste ploeg door te stoten. Ik trainde nu samen met die topspelers naar wie ik opkeek. De coach liet mij rap meer meetrainen, waardoor ik aan een vijftal trainingen per week kom. Gelukkig valt dat goed te combineren met mijn bachelor sport en bewegen aan Howest Brugge.”
Debuut
Josse werd ook op het wedstrijdblad gezet voor het Europese tornooi dat Knack midden december zelf organiseerde. Voor de nationale competitie werd dat een eerste keer tegen Menen. “Doordat er vijf spelers positief testten op corona werd ik op het wedstrijdblad gezet om aan acht spelers te komen. Niet als libero, wel als een gewone speler. Ik mocht in het wedstrijdslot even inkomen, raakte geen bal en was superzenuwachtig. In de bekerwedstrijd bij Achel waren wij na de tweede set zeker van de finale en kon ik als libero de wedstrijd rondmaken naar 0-3. Het voelde super om die kans te krijgen.”
“Hoe mijn ‘volleybalvoorbeelden’ reageerden toen ik begon mee te trainen? Ik werd rap als volwaardig lid beschouwd. Zelf ben ik vooral bezig met wat ik van hen kan leren. En een opmerking naar mij toe op training is nooit neerbuigend, maar altijd opbouwend, om mij beter te maken. Uiteraard moet je als jonge nieuwkomer tegen een stootje kunnen. Ik kreeg al een vocabulair aan bijnamen. Dat illustreert evenwel alleen maar de bijzondere sfeer in deze spelersgroep.”
“Libero’s zijn blijkbaar op hun best als dertiger, ik heb dus nog tijd”
Voor Steven Vanmedegael heeft hij alleen maar lof. “Hij behandelt mij als elke speler, wil mij vooral progressie zien maken en ik krijg ook elke keer feedback. En dat niettegenstaande ik niet eens een contractspeler ben. Of ik de ambitie heb om op termijn dé Knack-libero te worden? Ik weet nog niet wat het volgend seizoen wordt. Maar aangezien je als libero blijkbaar als dertiger op je best bent, heb ik nog tijd zat. Van Dennis Deroey leer ik alvast enorm veel bij.”
En nu op titelkoers? “Je voelde de spanning groeien naar de match tegen Maaseik toe om het thuisvoordeel in de titelfinale te halen. Daarin word je meegetrokken. Alhoewel ik niet zal spelen, zal ik zelf ook zenuwachtiger zijn voor die finalewedstrijden.” (RBD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
