Begin deze week werd hij op de volleyproms nog gelauwerd voor zijn hele loopbaan en zaterdag zet zijn club Decospan hem in de bloemetjes voor zijn fantastische loopbaan die 15 jaar duurde bij Menen. De wedstrijd tegen Achel (om 20.30 uur) is gratis, zodat iedereen die Jelle Sinnesael ook maar een beetje in het hart draagt, kan komen meevieren. Na de wedstrijd is er een spetterende fuif met gratis vaten. Het afscheid van Jelle Sinnesael als volleyspeler wordt een knaller. Wij blikken met de middenman nog eens terug op zijn carrière. De levende legende doet dat aan de hand van verschillende thema’s.
Het eerste seizoen
“Ik kwam in 2008 over van Marke-Webis en speelde mijn eerste officiële competitiematch voor Menen onder Kris Tanghe in Lennik, waar ik het verre van onaardig deed. De week erop thuis tegen Antwerpen kreeg ik in het openingsspel geen bal en miste ik nadien drie opslagen op rij. De coach haalde mij naar de kant en ik kwam erna een vijftal matchen amper uit de huppelhoek. De kentering kwam er in Roeselare voor de Beker van België. Ik viel in de derde beurt in en maakte een viertal bloks. Ik heb Ward Loyson toen uit de ploeg gespeeld, want ik ben de rest van het seizoen in de basis blijven staan.”
De trainers
“Eigenlijk heb ik niet zoveel trainers gehad volgens mijn lange staat van dienst. De meesten bleven verschillende seizoenen aan het roer bij Menen. De beste trainer waarmee ik samenwerkte was ongetwijfeld Ratko Peris, die ook drie seizoenen de sportieve touwtjes in handen had. Hij praatte veel met me en ik kreeg enorm veel krediet van hem. Ook naast het parket vond ik hem een schitterend persoon. Hij pakte alle spelers op maat aan. De meer ervaren spelers liet hij gerust, terwijl de jonge gasten zich dubbel moesten plooien. Toch speelde ik mijn beste seizoen onder Alain Dardenne. Exact tien jaar geleden misten we op een haar na de titelfinales in Maaseik. In dat jaar werd ik ook uitgeroepen tot beste blokker van de competitie en eindigde ik zelfs in de top 10 van Speler van het Jaar. Toch uitzonderlijk voor een middenman. Dardenne was wel een harde en veeleisende coach. Hij kon ook zeer negatief coachen en keihard zijn voor zijn spelers. Maar wie daar goed mee om kon gaan, werd onder Dardenne sowieso een completere speler. Dardenne trainde ook niet zo veel en dat was in mijn voordeel. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik veel training nodig had om te kunnen presteren op wedstrijddagen. Het fitnessen heb ik nooit verwaarloosd. Daar had mijn lichaam wel nood aan.”
De supertalenten
“Menen heeft verschillende spelers laten ontbolsteren, maar voor mij was de meest getalenteerde Nikola Mijailovic. Het was ongelooflijk wat die man met een bal kon. Maar ook Dragan Radovic, die hier in de herfst van zijn loopbaan passeerde, liet een geweldige indruk op mij na. Hij trainde nog amper en had geen sprongkracht meer, maar speelde wel nog extreem goed. Vooral aanvallend en serverend bewees hij ons nog grote diensten. Het is ook niet toevallig dat we met Radovic en Mijailovic bijna de titelfinales bereikten. Vorig seizoen kenden we ook een superseizoen en dat had vooral te maken met het talent van Seppe Rotty. Dat was toch de absolute revelatie die nog een mooie loopbaan tegemoet gaat. Naast de supertalenten zijn er ook spelers waarvan je amper nog weet dat je ermee in dezelfde ploeg speelde. Laatst keek ik nog naar vroegere foto’s. Ik moest toch eens goed nadenken over de namen van Jean-Pierre Ndongo en Sam Van Hoorebeke. Zij speelden hier niet lang en natuurlijk is het ook al zot lang geleden dat ik er de kleedkamer mee deelde.
“De beleving rond de bekerfinale in het Sportpaleis vergeet ik nooit”
De vrienden
“Ze zeggen soms dat topsporters weinig vrienden overhouden na hun loopbaan, maar dat zal bij mij anders liggen. Het overgrote deel van mijn makkers komen uit de volleybalwereld. Ik spreek zelfs nog af met de vroegere ploegmaats van Marke. Maar ook met een Radovic, Ver Eecke, Van Haarlem, D’Hulst en Rotty heb ik nog een goed contact. Ik ga ervan uit dat dit na mijn volleypensioen niet zal veranderen. Ja, ik zal vrienden voor het leven overhouden aan de volleysport.”
Het moeilijkste seizoen
“In alle bescheidenheid mag ik zeggen dat ik een zeer constante speler was. Zelden heb ik een lange periode slecht gespeeld. Ik herinner me wel een moeilijk seizoen onder Ratko Peris zo’n vijf jaar geleden. Ik voelde me fysiek niet in orde en had het echt lastig. Ja, toen heb ik echt getsjoold. Ik liep zelfs gefrustreerd rond op training. Een echte reden heb ik nooit gevonden, maar ik denk dat de combinatie met mijn job op dat moment iets moeilijker lag en ik was in dat jaar ook voor de tweede keer vader geworden. Dat heeft toch een impact gehad op mijn niveau.”
Het maximum?
“Neen, sportief heb ik niet het maximum gehaald uit mijn loopbaan als volleyballer. Als ik dat gewild had, dan moest ik naar Knack Roeselare verkast zijn en in de zomer voor de nationale ploeg gekozen hebben. Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn beslissingen. Integendeel, want ik denk dat ik niet gemaakt was voor een topclub waar ze twee keer per dag trainen. Mijn job als leerkracht LO en informatica in het Sint-Aloysiuscollege zorgde voor de variatie waar ik van hou.”
“Ik heb trouwens altijd de volle steun gekregen van directeur Mathieu Dehaene. Dankzij hem heb ik mijn job als leraar altijd goed kunnen combineren. Voor de nationale ploeg werd ik nagenoeg elke zomer opgebeld. Hoewel ik graag voor mijn land was uitgekomen, heb ik telkens geweigerd. Een druk zomerprogramma met de Red Dragons zou me fysiek en mentaal allicht de das omgedaan hebben. In de zomer had ik rust nodig. Allicht ook daarom dat ik tot mijn 38ste kon meedraaien op het hoogste niveau.”
“Het betekent veel voor mij dat zoveel mensen mijn laatste thuismatch willen bijwonen”
Blessures
“Ja, ik heb het geluk dat ik over een sterk lichaam beschik. Slechts twee keer liep ik een blessure op die me een drietal maanden aan de kant hield. Twee keer verzwikte ik mijn voet, maar dat had telkens met pech te maken. Voorts had ik -op dit seizoen na- amper last van kwaaltjes. Eventjes zag het er in de voorbereiding in september niet goed uit toen mijn bicepspees van de schouder afknakte. Ik dacht toen echt dat het gedaan was met volleyballen. Maar tien dagen later stond ik alweer te smashen. Ik keerde altijd vroeger terug dan de prognoses van de specialisten. En bij de kiné heb ik zelden gezeten. Er zijn andere spelers met meer pech.”
Het jaar teveel?
“Ik geef toe dat het collectief gezien een kwakkelseizoen is voor Menen, maar dit was voor mij verre van het jaar teveel. Ik heb dit seizoen nog kunnen genieten van de Champions League en met de bekerfinale in het Sportpaleis heb ik zelfs nog het allermooiste uit mijn volleyloopbaan kunnen meemaken. Die beleving rond die match vergeet ik nooit. En dan had je nog de sfeer tijdens de wedstrijd en mijn zoon die nadien mee op het podium kwam om de medaille in ontvangst te nemen. De afterparty met de honderden supporters achteraf was er ook eentje om in te kaderen. Ik hoop dat we sportief nog iets kunnen tonen in de laatste matchen om alsnog een Europees ticket op de kop te tikken.”
De toekomst
“Iedereen weet dat ik in de running ben om T2 te worden bij Menen naast Frank Depestele. De onderhandelingen gaan de goede richting uit en ik hoop dat we eerstdaags tot een akkoord komen. Daarnaast blijf ik elke voormiddag lesgeven in het Sint-Aloysiuscollege. Vanaf mei start ik ook met personal coaching bij Be-Strong in Wervik. Mensen die zich fitter willen voelen en/of afslanken kunnen voortaan bij mij terecht. Dat kan individueel maar ook in groep.”
De afsluiter
“Ja, ik verwacht een vol huis zaterdag tegen Achel voor mijn afscheidsmatch. Vele vrienden en familieleden hebben hun komst al bevestigd. Het betekent ook veel voor mij dat zoveel mensen mijn laatste thuismatch in Menen willen bijwonen. Ik ben iedereen dankbaar voor de steun en wees maar zeker dat het feestje na de match er boenk op zal zijn. Ik zet een paar vaten als bedanking. Kwestie van de sfeer er direct in te krijgen. Ik kijk er enorm naar uit. Het zal een fantastisch einde worden van een onvergetelijke periode bij Decospan Menen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
