Verheyen weg bij Oostende: onze KVO-watcher over de kroniek van een aangekondigd afscheid

Het vertrek van trainer Gert Verheyen was voor Sam Bracke, de man die KV Oostende voor Krant van West-Vlaanderen volgt, niet zo verrassend.

1. Dispuutjes met enkele spelers

Al tijdens zijn eerste weken bij de kustploeg kreeg Gert Verheyen het aan de stok met Aleksandar Bjelica. Na een dispuut op training stuurde Verheyen de linkerflankspeler zelfs voor twee dagen naar huis. In augustus werd het geschil bijgelegd, maar eind oktober zette Verheyen hem definitief uit de A-kern. Bjelica was bij zijn vorige clubs overigens al geen onbesproken figuur. Ook Verheyen kon de temperamentvolle Nederlandse Serviër echter niet onder controle krijgen.

Ook tussen Verheyen en dat andere enfant terrible, Mathias Bossaerts, boterde het niet. “Ik vind het schandalig wat ze in Oostende met mij deden, mij nog voor het seizoen begint naar de B-kern sturen! Tenslotte was ik vorig seizoen nog basisspeler bij de nationale U21-ploeg”, liet Bossaerts, die ondertussen onderdak vond bij het Nederlandse NEC Nijmegen, in een interview optekenen. Die onrust binnen zijn kern zal ongetwijfeld op Gert gewogen hebben. Voor iemand die als speler altijd tonnen belang hechtte aan teamspirit, inzet en bezieling, waren die strubbelingen niet meteen een leuke binnenkomer als hoofdcoach in eerste klasse.

2. gebrek aan kwaliteit

Ook de eerste oefenwedstrijd, op woensdag 27 juni op het veld van derde amauteurklasser KSKV Zwevezele, zal voor Verheyen een ontnuchtering geweest zijn. Het post-Coucke-KVO was nog in volle opbouw, maar tegen een amateurploeg die de trainingen nog niet had hervat, werd het gebrek aan kwaliteit al pijnlijk duidelijk. Van paniek was nog geen sprake. In interviews verklaarde Verheyen zelfs tevreden te zijn met het spelerspotentieel dat ter zijn beschikking stond. Maar kon hij ook anders? Hij kon moeilijk al in zijn eerste weken als hoofdcoach het clubbestuur en zijn spelerskern op de korrel nemen. Of Verheyen écht tevreden was met het aanwezige spelersmateriaal, durven we echter te betwijfelen.

3. Vernederingen in topmatchen

Toch begon KVO met een 9 op 15 niet onaardig aan de competitie. Al in de eerste matchen was echter duidelijk dat de kustploeg nooit voor play-off 1 zou kunnen meestrijden, wat aanvankelijk wél de bedoeling was. Vooral in topmatchen werden de gebreken pijnlijk duidelijk. Tegen de G5-ploegen had KVO niets in de pap te brokken en telkens gingen Verheyen en zijn mannen zwaar ten onder. Veel ‘aanwinsten’ presteerden onder de verwachtingen. Sander Coopman, Jordi Vanlerberghe, Fabrice Ondoa, Sindrit Guri, Fashion Sakala… Ze haalden niet hun niveau van voorheen of waren simpelweg geen meerwaarde. Wout Faes en Goran Milovic waren lichtpuntjes, maar Verheyen zag ook dat zij in de topmatchen de ploeg niet konden dragen.

Absolute dieptepunten waren de 0-4-thuisnederlaag tegen AA Gent en de 4-0-pandoering op Club Brugge. Verheyen moest het met lede ogen aanzien. De voormalige Brugse goalgetter wees na die nederlaag niet alleen naar de defensie. “Het is een probleem van de hele ploeg. Vanaf minuut één was het duidelijk dat we niet konden volgen.”

4. Gelatenheid in interviews

In veel interviews gaf Gert Verheyen een eerder gelaten indruk. Hoewel hij er op het veld alles aan deed om alsnog zijn ploeg aan de praat te krijgen een viermansdefensie, een systeem met twee spitsen… wilde het maar niet lukken. De Oostendse coach heeft er ongetwijfeld nachten over gepiekerd, maar kon de oplossing maar niet vinden. Dat vertaalde zich dus op termijn ook in een zekere berusting in de interviews. Na een nederlaag op Standard kon Verheyen andermaal niet anders dan toegeven dat het hem aan kwaliteit ontbrak. “Enkel toen Standard wat gas loste, konden we nog een beetje meespelen.” Pijnlijk. Zeker voor een winnaar als Verheyen.

Met onder meer de komst van Tom De Sutter leek KVO op het goede moment eindelijk op de rails te staan. Een bekerfinale zou het tegenvallende seizoen alsnog goed gemaakt hebben, maar een uitschakeling na penalty’s tegen AA Gent was een nieuwe zware klap voor Verheyen. “We hebben al flink wat kloppen gehad, dus deze kan er nog wel bij”, liet een andermaal diep ontgoochelde Verheyen vlak na de bekeruitschakeling optekenen.

5. Ultieme schreeuw om versterking

Verheyen bleef de tegenslagen incasseren en werkte in stilte verder, tot de bom afgelopen weekend – na het 1-1-gelijkspel tegen Waasland-Beveren – uiteindelijk barstte. Na de zoveelste tegenvallende prestatie en bijbehorende 5 op 30 trok Verheyen zijn conclusies. “We zijn gered, maar het behoud interesseert me vandaag niet”, liet de aangeslagen coach optekenen. Daarna volgde er een ultieme schreeuw naar versterking voor volgend seizoen. “Er moeten vier of vijf spelers bij die een meerwaarde bieden. Anders zullen we het Lokeren van dit seizoen zijn.”

Verheyen bleef zelfs na de 5 op 30 voor het grootste deel buiten schot bij de publieke opinie. Hoe dat kan? Omdat iedereen die ook maar iets van voetbal kent, beseft dat de coach weinig schuld treft. Verheyen won de matchen die hij echt moest winnen en stelde zo het behoud veilig. Maar de winnaar in Verheyen had ongetwijfeld veel meer verwacht van zijn eerste jaar als hoofdcoach én van KV Oostende. Hij hield de eer dan ook aan zichzelf. De kustploeg blijft met minder middelen op zoek naar een nieuwe identiteit en moet nu ook nog op zoek naar een nieuwe coach.