Op Anderlecht stond Petar Golubovic voor de derde keer oP rij aan de aftrap en dat was pas voor het eerst dat de 24-jarige Serviër bij KV Kortrijk zo vaak in beeld kwam. Tijd voor een kennismaking dus met de sympathieke rechtsachter.
Na twee prima wedstrijden tegen Waasland-Beveren en Cercle Brugge had Petar Golubovic het vorig weekend in het Constant Vanden Stockstadion heel moeilijk tegen de snelle en dribbelvaardige Anderlechtwinger Yannick Bolasie. Hij werd na een uur uit zijn lijden verlost. Toch is de opmars van de Servische rechtsachter opmerkelijk. Bij zijn aanwerving eind juli vorig jaar kreeg hij in de eerste drie competitiematchen speelgelegenheid, maar na de nonprestatie van de hele KVK-ploeg tegen Club Brugge kreeg Golubovic de rekening gepresenteerd. Hij mocht alleen nog even opdraven in het bekerduel tegen amateurklasser Harelbeke en kreeg ook één minuut in de bekermatch tegen Zulte Waregem. Voor het overige bleef het zes maanden windstil.
“Ik vond dat ik nochtans goed aan het seizoen begonnen was”, aldus Golubovic. “Maar plots speelde ik niet meer. Ik kon daar weinig tegen inbrengen, de coach beslist wie speelt. Hij zei dat hij keuzes moest maken en dat ik gewoon moest blijven werken op training. Het was best hard om niet te spelen, ik viel zelfs geregeld naast de selectie. Ik deed nochtans het maximum op training, al ontken ik niet dat het wennen was aan de mentaliteit en andere manier van spelen hier. Bij mijn vorige clubs in Italië werden andere accenten gelegd, lag de nadruk vooral op defensieve stabiliteit. In België heb je meer open wedstrijden.”
Was die andere manier van spelen moeilijk voor jou?
“Dat viel uiteindelijk wel mee. Het grootste verschil is het fysieke werk. Hier moet je als verdediger mee naar voren oprukken en voorzetten geven. Soms hebben wij na een wedstrijd 11 km op de teller. Dat heb je in Italië minder, daar ligt de focus vooral op tactiek.”
Heb je aan jezelf getwijfeld in die lange periode waarin je niet speelde?
“Toch wel, maar er is maar één manier om succesvol te zijn en dat is hard werken en je kans afwachten. Dat is niet altijd fijn, het gebeurde wel eens dat ik kwaad van training thuis kwam.”
En daardoor wou je de club in januari alweer verlaten.
“Ik heb daar met mijn manager over gesproken. Ik polste ook bij algemeen manager van KVK Matthias Leterme of een transfer mogelijk was. Ik vroeg de huidige coach (Yves Vanderhaeghe, red.) ook of hij in mij geloofde. Hij bevestigde en dat heeft me overtuigd om toch te blijven. Ik hou van deze stad en had eigenlijk ook weinig zin om elders van nul te moeten herbeginnen. Het is uiteindelijk een goede beslissing geweest.”
Klopt, want de voorbije drie matchen mocht je aan een wedstrijd beginnen. Dat moet deugd gedaan hebben.
“Zeker. En begin februari had ik ook eens de volledige match tegen Lokeren mogen spelen. Ik denk dat ik bewezen heb dat ik de kwaliteiten heb om in de Jupiler Pro League te spelen. Al kan het nog beter. Ik ben iemand die nooit honderd procent tevreden is. Ik bekijk altijd wat er nog beter kan.”
Je kwam in 2014 in Italië toe bij AS Roma. Is dat jouw droomcompetitie?
“Niet per se. Ik kreeg het aanbod om bij AS Roma te gaan spelen en ben daarop ingegaan. Ik maakte er steevast de voorbereiding mee, één keer mocht ik zelfs mee op toertocht doorheen de Verenigde Staten. Maar na de voorbereiding werd ik telkens uitgeleend. Ik vond dat uiteindelijk nooit slecht, want als jonge gast wil je vooral spelen. Je moet tonen dat je talent hebt, dan heeft het geen zin om bij een grote club als AS Roma op de bank te zitten. En mijn concurrent daar op de rechtsachter was Alessandro Florenzi (Italiaans international, red.), probeer daar als 18-jarige maar eens tegen op te boksen.”
Na vier jaar Italië koos je voor de Belgische competitie. Waarom?
“Er was belangstelling van KV Kortrijk en ik had enkele positieve zaken over de Jupiler Pro League gehoord. Bovendien waren de Rode Duivels net derde geëindigd op het WK. België heeft een hoog aanzien.”
Maar geen enkele Belgische international speelt in de Belgische competitie.
“Dat klopt, maar het merendeel is hier wel begonnen. De Jupiler Pro League is een mooie competitie, er zitten hier wekelijks scouts uit toplanden zoals Frankrijk, Duitsland en Engeland in de tribune. Hier kun je je kwaliteiten tonen en is het misschien de perfecte opstap naar een hoger aangeschreven competitie. Kijk maar naar onder anderen Nenad Jestrovic, Adam Marusic, Ivan Perisic en Aleksander Mitrovic, met wie ik Europees kampioen werd met de Servische U19… Allemaal goede spelers die het dankzij België gemaakt hebben in hun carrière. Er zijn hier al veel topvoetballers gepasseerd.”
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier