Tunesië plaatste zich afgelopen zaterdag na een 0-0-gelijkspel tegen Libië voor het eerst sinds 2006 nog eens voor het wereldkampioenschap voetbal. Het deed dat zonder Larry Azouni, die sinds zijn overstap naar KV Kortrijk zijn plaats in de selectie heeft verloren. “De aanpassing aan een nieuw land en een nieuw kampioenschap heeft wat tijd gevergd, maar de bondscoach rekent nog op mij.”
Op 1 augustus kondigde KV Kortrijk de transfer van Larry Azouni aan. De middenvelder kwam over van de Franse tweedeklasser Nîmes. “Het klopt dat ik wat tijd nodig heb gehad om mij aan een nieuw land en nieuw kampioenschap aan te passen. Want in België wordt er anders gewerkt dan in Frankrijk. Vooral op vlak van intensiteit is het verschil groot. Dat geldt in wedstrijden, maar ook op training. Toen ik in Kortrijk arriveerde, was ik niet topfit. Dat was vooral te wijten aan het feit dat ik bij mijn vorige club niet de hele voorbereiding kon meemaken. Daarom duurde het een tijdje voor ik op niveau kwam, maar sinds enkele weken heb ik mijn draai gevonden. Dat bewijst het feit dat ik een basisplaats heb verworven.”
Wat was het allermoeilijkste qua aanpassing: het land, de competitie of de verhoogde intensiteit?
“Het was sowieso een hele ommezwaai: nieuwe kampioenschap, allemaal nieuwe spelers… Gelukkig kende ik hier met Lucas Rougeaux iemand, hij heeft me goed op weg geholpen. Ook de taal was aanvankelijk een probleem. De communicatie gebeurde uitsluitend in het Engels en aanvankelijk kon ik mij in die taal niet uitdrukken. Daarom vertaalden enkele Franstalige ploegmaats zoals Idir Ouali en Lucas Rougeaux alles. Maar ondertussen gaat het, dankzij de Engelse lessen die de club organiseert, op dat vlak beter. Het heeft wat tijd gekost, maar ik ben helemaal aan mijn nieuwe omgeving aangepast. En aan mijn nieuwe stad. Ik woon nu samen met mijn vrouw Maeva Pionbino in Harelbeke. In Marseille en Nîmes wonen veel meer mensen (Harelbeke is een stad met ongeveer 27.500 inwoners, red.) en het is daar ook niet zo rustig. Als ik in Nîmes op straat rondliep, werd ik vaak om een handtekening of foto gevraagd. Dat overkwam me hier nog niet, maar dat vind ik niet zo erg. Alleen het weer valt tegen. Als je zonnige oorden gewoon bent…“
“Ik moest uit mijn comfortzone komen als ik nog progressie wilde maken”
Je bent nu ruim drie maanden in België actief. Wat vind je van het Belgische voetbal?
“Als ik het vergelijk met het voetbal in Frankrijk, dan gaat het hier sneller. Er zijn in een wedstrijd amper dode momenten, het gaat vlug van de ene naar de andere kant. Ook op fysiek vlak staat het Belgisch voetbal een stapje hoger. Alleen op technisch vlak merk ik amper een verschil. In de Ligue 2 leunt het niveau van alle teams trouwens dicht tegen elkaar aan. Daar kan je nooit op voorhand voorspellen welke club zal winnen, 5-0-scores zijn ook vrij zeldzaam. In België komt dat vaker voor.”
Nîmes staat voorlopig tweede in de Ligue 2, Kortrijk voorlaatste. Heb je nog geen spijt van je overstap, want daar was je vaste waarde terwijl je bij Kortrijk weinig speelt?
“Ik ben erg tevreden dat mijn ex-club het zo goed doet en ik volg de prestaties op de voet. Ik heb zelfs nog geregeld contact met ex-ploegmaats. Maar ik heb absoluut geen spijt van mijn overstap. Ik had na drie seizoenen Nîmes nood aan een andere uitdaging. Het ging er iets te gemakkelijk, ik moest uit mijn comfortzone kunnen komen als ik nog progressie wilde maken.”
Was KV Kortrijk in die optiek de beste optie, want je kon ook naar de Ligue 1 en naar Griekenland?
“Het klopt dat enkele clubs uit de Franse eerste klasse interesse hadden, zoals Troyes. Maar daar moesten ze eerst nog een tot twee spelers verkopen. Ik heb een tijd gewacht, tot plots ook KV Kortrijk en AEK Athene interesse toonden. “
En je koos voor KVK. Dat lijkt vreemd, want Athene is toch een grotere club? En het is er warmer dan in België.
(lacht) “Dat klopt en ik heb daarover gediscussieerd met mijn manager. Ik denk dat het bij Athene een stuk moeilijker was geweest om een basisplaats te verwerven. En met het oog op de wereldbeker volgend jaar moet ik ervoor zorgen dat ik veel speel. Alleen zo maak ik kans op een WK-selectie.”
De jongste maanden werd je echter niet meer opgeroepen voor die nationale ploeg. Op dat vlak was jouw transfer dan geen goede zaak.
“Er was ook een coachwissel (Nabil Maaloul volgde de ontslagen Henry Kasperczak op, red.). Ik werd al geselecteerd onder zijn bewind, maar raakte toen geblesseerd. Daarna kwam mijn transfer naar Kortrijk. Hier speelde ik nog maar enkele wedstrijden, maar ik heb wel de bondscoach al aan de lijn gehad. Hij verzekerde me dat hij mij zou blijven opvolgen, maar dat ik er uiteraard wel voor moest zorgen om aan spelen toe te komen. Hij rekent nog op mij. “
“Toen ik bij KVK niet speelde, spookte de gedachte om het WK te missen door mijn hoofd”
Jouw situatie lijkt ondertussen omgeslagen bij KV Kortrijk. De jongste wedstrijden stond je steevast in de basis.
“Inderdaad. Maar ik heb nog meer matchen nodig om mij helemaal te kunnen ontplooien. Want ik wil er straks in Rusland absoluut bij zijn. Toen ik niet speelde, spookte de gedachte om het WK te missen wel door mijn hoofd. Ik heb dan ook hard gewerkt op training om speelkansen af te dwingen en laste zelf extra oefensessies in. Ik wil me hier verbeteren, ik wil tonen dat ik de kwaliteiten heb om op het hoogste niveau in België mee te draaien. En ik voel dat dat me geen windeieren heeft gelegd. Ik ben fysiek sterker geworden, dat leerde ik na de week waarin we drie partijen in zeven dagen hebben afgewerkt. “
Je bent nu 23 jaar. Heb je voor jezelf een toekomstplan uitgewerkt?
“Ja, maar niet op lange termijn. Ik focus alleen op doelen op korte termijn. Ik wil nu eerst bij KVK zo veel mogelijk spelen en het behoud afdwingen. Daarna wil ik me met Tunesië tonen op het WK. Verder dan dat reiken mijn toekomstplannen niet. Want wat daarna volgt, kan ik toch niet inschatten. Maar ik geloof wel in mezelf en in mijn kwaliteiten om later nog het een en ander te bereiken in mijn carrière.”
En op het WK dan in dezelfde groep als België zitten?
“Dat zou fijn zijn. En het kan perfect, want wij zitten in pot 3. Ik zou graag tegen België spelen of tegen Frankrijk. Dat zijn twee absolute toplanden. In de Africa Cup speelde ik al tegen onder meer Egypte, waarbij heel wat spelers zitten die in de Premier League actief zijn. Na duels tegen zulke landen weet je welke weg je nog af te leggen hebt.” (lacht)
Finale EK met U19 Frankrijk, Africa Cup met Tunesië
Larry Azouni, zoon van een Tunesische vader en Franse moeder, speelde voor de Franse nationale jeugdploegen, maar koos in 2016 toch definitief voor Tunesië. “Met de Franse nationale ploeg hebben we heel wat mooie momenten beleefd, met als hoogtepunt de finale van het EK U19. Helaas verloren we de finale tegen Servië (met onder andere ex-Anderlechtspeler Aleksander Mitrovic, die verkozen werd tot beste speler, red.) met 1-0. Het is spijtig dat ik nadien nog amper opgeroepen werd voor de nationale ploeg. Toen Tunesië op de proppen kwam, heb ik even getwijfeld, maar na overleg met mijn familie en mijn manager besliste ik om op dat aanbod in te gaan. Zes maanden later speelde ik op de Africa Cup.”
“Terugkeer naar de Ligue 1 zou toch revanche zijn”
Larry Azouni speelde in het seizoen 2013-2014 twee wedstrijden in de Ligue 1. Dat was bij Lorient, de club waaraan hij door Marseille uitgeleend was. “Het zou wel leuk zijn om ooit opnieuw in de Franse hoogste klasse te kunnen voetballen. Toen ik debuteerde, was ik 18 jaar en ik kon er mede door mijn jonge leeftijd niet doorbreken. Toch wil ik graag tonen dat ik ook dat niveau aankan. Dat zou enerzijds voor mij een kleine revanche zijn, anderzijds staar ik me niet blind op een competitie. Ik wil even graag in Italië of Spanje voetballen. Dat vind ik zo fijn aan een voetbalcarrière: je krijgt de kans om meerdere talen te leren en andere culturen te ontdekken.”
Finale EK met U19 Frankrijk, Africa Cup met Tunesië
Larry Azouni, zoon van een Tunesische vader en Franse moeder, speelde voor de Franse nationale jeugdploegen, maar koos in 2016 toch definitief voor Tunesië. “Met de Franse nationale ploeg hebben we heel wat mooie momenten beleefd, met als hoogtepunt de finale van het EK U19. Helaas verloren we de finale tegen Servië (met onder andere ex-Anderlechtspeler Aleksander Mitrovic, die verkozen werd tot beste speler, red.) met 1-0. Het is spijtig dat ik nadien nog amper opgeroepen werd voor de nationale ploeg. Toen Tunesië op de proppen kwam, heb ik even getwijfeld, maar na overleg met mijn familie en mijn manager besliste ik om op dat aanbod in te gaan. Zes maanden later speelde ik op de Africa Cup.”
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier