Neen, KV Kortrijk kan niet zonder de grote motor van Julien De Sart. De 25-jarige Luikenaar bevestigt in zijn tweede jaar al het moois van vorig seizoen. Vraag is of hij na de zomer de boel nog altijd draaiende houdt. “Of ik blijf in Kortrijk? Ik zeg nu niet ‘ja’ of ‘neen’. We zien wel”, zegt hij mysterieus.
Amper één wedstrijd miste hij, geelgeschorst dan nog. Eén keer begon hij op de bank, maar moest hij met een pijnlijke enkel toch invallen om de meubelen te redden. Met vijf doelpunten en vijf assists heeft hij een voet in één op de vijf Kortrijkse doelpunten, enkel Mboyo doet met negen goals en twee beslissende passes beter. En alleen als Terem Moffi de komende weken blijft scoren, heeft hij concurrentie voor de titel van Speler van het Jaar bij de Veekaa. Julien De Sart, nog altijd maar 25 en net papa geworden, relaxed en openhartig over…
… zijn beste seizoen ooit.
“Dit is mijn beste seizoen als prof, ja. Na mijn eerste jaar hier wilde ik absoluut blijven en bevestigen. Ik denk wel dat ik daar ben in geslaagd. Dit jaar heb ik ook doelpunten en assists aan mijn spel kunnen toevoegen, al heb ik het gevoel dat ik nog beter kan.”
“De geboorte van mijn zoontje speelt misschien wel een rol. Zo’n gebeurtenis verandert sowieso je hele leven. Je speelt toch altijd een beetje voor hem ook. Mijn zoontje is vier dagen voor de match tegen Anderlecht geboren. Ik had wel wat schrik voor de vermoeidheid, maar je leeft op een wolk. Het was alsof de benen vanzelf liepen. (lacht) Die 4-2, thuis tegen Anderlecht, maakte het alleen nog mooier.”
… een transfer komende zomer.
“Alles is mogelijk. Vandaag kan ik niet ‘ja’ of ‘neen’ zeggen op de vraag of ik blijf. Ik voel me goed in Kortrijk en ik lig hier nog een jaar onder contract. Ik heb ook niet het gevoel dat ik moét vertrekken. We zullen zien op het einde van het seizoen. Als speler kan je trouwens nooit alleen beslissen. Vraag en aanbod hé. (lacht) Maar als ik vertrek, moet ik er zelf 100 procent achter staan. Bij welke club uit de top zes ik mezelf zie spelen? Geen idee. Standard, Genk, Gent, Club Brugge, misschien zelfs Antwerp. Maar nogmaals, ik ben daar nu niet mee bezig. We zien wel wat er gebeurt. Ik ben 25 jaar, ik heb een gezin. Ik denk helemaal anders dan toen ik 20 was.”
… de 2 op 24 voor Nieuwjaar.
“In oktober, november en het begin van december hebben we eigenlijk onze kansen op meer verspeeld. Het is vreemd, we hebben elk jaar een moeilijke periode waarna we ons goed herpakken. En op het einde van de rit stranden we elke keer op een zucht van play-off 1. Ook nu weer. Die thuismatchen tegen Eupen, Waasland-Beveren, Moeskroen uit, tegen Mechelen ook… Achteraf bekeken is het des te zuurder dat we daar die punten lieten liggen. We speelden toen niet goed en de mentaliteit zat ook niet altijd juist. Door begin 2020 te veranderen van spelsysteem en de komst van een aantal versterkingen hebben we dat tij gelukkig kunnen keren. Ook tegen Genk en Zulte Waregem verdienen we in mijn ogen trouwens veel meer dan 1 op 6.”
…. het middenveld van KV Kortrijk.
“We hebben centraal veel kwaliteit lopen, met Hannes (Van Der Bruggen, red. ), met Larry (Azouni, red.), met Christophe (Lepoint, red.) en nu ook met Maka (Yevhen Makarenko, red.). Het systeem werkt ook. Ik weet niet wie er volgend seizoen nog allemaal zal zijn. In het voetbal gaat het allemaal heel snel. Ik kan alleen maar hopen dat we samen kunnen blijven spelen en elkaar blijven uitdagen. Dat betekent dat KV Kortrijk sterker wordt.”
“Ik ben een loper, zowel aanvallend als verdedigend. (lacht) Vroeger was ik misschien meer een controleur, maar de laatste jaren heb ik ervaring opgedaan, meer volume gekregen om ook hoger op het veld te kunnen opereren. De rol die ik nu heb, bevalt me wel.”
… de confrontatie met zijn broer.
“Ik zie de match tegen Antwerp niet per se als een moment om revanche te pakken. We moeten niet bewijzen dat we de betere ploeg zijn, iedereen heeft het gezien in die halve finale. Uiteraard willen we hen drie punten afpakken, met plezier zelfs.”
“Doorheen het seizoen praten Alexis (de 23-jarige broer van Julien, die bij Antwerp speelt, red.) en ik vaak, maar in aanloop naar zo’n confrontatie zoeken we elkaar nog meer op. Deze week hoorden we elkaar elke dag, we plagen elkaar wel een beetje. Het is dit seizoen al de vierde keer dat we tegen elkaar spelen, het wordt bijna een gewoonte. (lacht) Tegen je broer spelen, is niet altijd evident. Eens ik op het veld sta, wil ik mijn rechtstreekse tegenstander ‘opeten’. Maar met Alexis ligt dat toch iets anders. (lacht)“
… en het noodzakelijke kwaad van play-off 2.
“Ik ben geen fan van de play-offs, al helemaal niet van het nieuwe systeem voor play-off 2 met de ploegen uit 1B. Wij willen winnen, we zijn profs. En de finale van play-off 2 is ons doel, absoluut. Net zoals dat vorig jaar het geval was. Het wordt belangrijk om goed te beginnen.”
“Maar een wedstrijd tegen Zulte Waregem of Anderlecht is iets helemaal anders dan Lommel, Virton of Westerlo. En dat zeg ik met alle respect voor die ploegen. Het is jammer, maar het is nu eenmaal het systeem van het Belgische voetbal. Ik denk vooral ook aan de supporters. Die wedstrijden hebben weinig charmes, weinig aantrekkingskracht.”
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier