Nog vier competitiewedstrijden, met vier zware tegenstanders. En dan een play-off 2 waarin alles mag en niets moet. Het ideale scenario voor KV Kortrijk-trainer Yves Vanderhaeghe om met het oog op volgend seizoen een en ander uit te proberen. Achterin staat het stevig, maar zijn er weinig alternatieven. Voorin heeft de coach keuze te over, kun je zelfs spreken van een luxeprobleem. Maar wie blijft zeker? Wie mag weg? En op welke positie heeft de Veekaa nood aan versterking?
De winterstage in eigen land heeft KV Kortrijk zichtbaar deugd gedaan. Ondanks de zure bekeruitschakeling in de halve finale tegen Antwerp leeft de club de jongste weken op een wolk. In januari en februari voetbalde de Veekaa alle degradatiezorgen – waren die er dan? – van zich af. En mits een twaalf op twaalf en een resem als’en bij tegenstanders is zelfs een plekje bij de eerste zes mathematisch niet onmogelijk. In het ergste geval lijkt KV Kortrijk zich te mogen opmaken voor een leuke play-off 2 met Genk, Zulte Waregem en/of Anderlecht als mogelijke tegenstanders. Vraag is met welk elftal Yves Vanderhaeghe die nacompetitie zal aanvatten, met volgend seizoen in het achterhoofd. Wij doen alvast een suggestie: vol op de aanval!
In doel
In doel is Adam Jakubech (23) een zekerheid. Na de blessure van Sebastien Bruzzese ontpopte de Slovaak zich tot een betrouwbaar sluitstuk. In 16 wedstrijden hield hij vier keer de nul, twee keer meer dan zijn concurrent. Laat Jakubech dus maar staan.
Maar we moeten absoluut al naar volgend seizoen kijken. Bruzzeses contract loopt af en Jakubech keert in juni in principe terug naar zijn moederclub Lille al is er wel een aankoopoptie. Om competitief te kunnen zijn, heb je minstens twee keepers nodig die meteen inzetbaar zijn. De derde optie in doel is immers de 18-jarige Maxim Deman. Speelminuten kreeg hij nog niet. Een thuismatch in play-off 2 lijkt ons een mooie gelegenheid om hem dat debuut op het hoogste niveau te gunnen.
Verdediging
De typeverdediging van KVK ligt vast. Houden zo, Yves! Petar Golubovic op de rechtsachter, het duo Tuta–Timothy Derijck centraal en Kristof D’Haene op zijn linkerflank. Het vertrek van Kagelmacher werd perfect gecounterd: de doorbraak van het jonge talent Tuta gekoppeld aan de ervaring van Derijck is een succesrecept. Alleen is Tuta gehuurd van Frankfurt en is Derijck met zijn 32 jaar niet meer van de jongste. Voor dit seizoen is dat geen probleem, richting volgend jaar moeten we toch nadenken over alternatieven. Lucas Rougeaux en Brendan Hines-Ike (nog altijd de duurste inkomende transfer ooit, red.) begonnen vrij goed aan hun carrière in Kortrijk, maar ze vielen ondertussen allebei door de mand. Grootste probleem: hun langdurig contract, tot respectievelijk 2022 en 2023.
Ook Vladimir Kovacevic blijkt onvoldoende als basisspeler, voor hem lijkt een vertrek de enige optie. Sinds 1 december speelde hij geen minuut meer, de voorbije twee weken haalde de Serviër zelfs de selectie niet. En er is nog de jonge Nihad Mujakic, die niet echt in de plannen past. Twee matchen gespeeld voor KVK voor Nieuwjaar, uitgeleend aan het Kroatische Hajduk Split in de winterstop. Daar kwam hij één keer in actie… en pakte hij een rode kaart. Op de flanken is de spoeling zo mogelijk nog dunner. Golubovic knokte zich stilaan in de ploeg. Aan de bal niet altijd even koosjer, maar zijn werklust en inzet maken veel goed. Enige doublure: Larry Azouni, maar diens kracht (en goesting) liggen eerder op het middenveld. Op links is de vraag wat er scheelt met Andriy Batsula. Was hij in het begin van het seizoen nog geregeld invaller, dan is hij sinds zijn vroege exit op Eupen volledig van het voorplan verdwenen. De bank haalt hij nog wel, echte concurrentie vormen voor D’Haene is te hoog gegrepen.
Middenveld
Centraal op het middenveld heeft KV Kortrijk opties te over. De beresterke Julien De Sart, de kapitein Hannes Van Der Bruggen, de teruggekeerde Yevhen Makarenko, de ervaren Christophe Lepoint of de energieke Larry Azouni: ze kunnen allemaal aanspraak maken op een basisplaats. Kiezen is in dit geval alles behalve verliezen, Yves.
Voor Abdul Ajagun en vooral Elohim Rolland ligt dat moeilijker. Een vertrek lijkt voor die laatste de juiste optie. Vraag is welke club de mondige Fransman 30 intussen zal willen inlijven. En ook het contract van Ajagun loopt eind juni af. Op training laat de Nigeriaan mooie dingen zien, maar dat resulteert niet in speelminuten. Erger nog: sinds december stond hij amper 22 minuten op het veld, telkens in korte invalbeurten. Vasthouden aan De Sart, Van Der Bruggen en Azouni dus, dat loopt vlot. Met Makarenko is er al een zekerheid als back-up, en Lepoint kan als hij blessurevrij blijft nog wel een jaartje mee.
Aanval
Voorin is de weelde pas echt groot. Terem Moffi is de spits waar iedereen naar snakte. Faïz Selemani laat elke keer weer leuke dingen zien. Illombé Mboyo en Hervé Kage hebben hun goede voeten eindelijk omgezet in métier. En met Eric Ocansey en Jovan Stojanovic zijn er valabele alternatieven op de flanken. Liefst stellen we ze allemaal op, maar dat wordt moeilijk.
Met z’n vieren dan maar. Op jacht naar veel doelpunten! Fraser Hornby, nog tot het eind van het seizoen geleend van Everton, begon enthousiast maar zijn gebrek aan scorend vermogen speelt hem te veel parten. Talent heeft hij, nu nog rendement. Spelen in play-off 2 (en een doenbare vraagprijs natuurlijk) kunnen wel overtuigend werken om de aankoopoptie toch te lichten. Pape Gueye, ingevallen op Oostende en meteen goed voor een goal, is vooral een jongen voor de toekomst. Terwijl het liedje van Imoh Ezekiel definitief is uitgezongen. Zes doelpunten op twee seizoenen, waarvan twee dit jaar, is te weinig. Maar dat weet Imoh ook wel.
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier