Knelpuntberoep van de zomer: ideale T2

Opvallend afgelopen weken: de functie van T2 bleef lang oningevuld. Bij Oostende hoefde Ingebrigtsen uiteindelijk toch geen eigen assistent en kon Franky Van der Elst blijven maar moest Jordi Lemiengre weg. Bij Club wilde Gert Verheyen liever geen assistent worden van Clement, Cercle viste dan weer Rudi Cossey bij Club op en bij KVK zijn ze nog op zoek naar een vervanger voor Chris O’Loughlin. Alleen bij Zulte Waregem blijft het duo Dury-Vandenberghe onafscheidelijk. Terwijl West-Vlamingen Lorenzo Staelens en Gino Caen dan weer de provinciegrens overtrokken. Wij onderzochten: wat is dan wel de ideale T2?

KV Kortrijk denkt in eerste instantie aan Olivier Deschacht, die voorlopig nog geen afscheid kan/wil nemen van het spelersbestaan en nog even bedenktijd krijgt. Maar ook Jordi Lemiengre maakt nog kans om de rechterhand van Yves Vanderhaeghe te worden. Na zes jaar KV Oostende werd zijn contract deze zomer niet verlengd. “KVK zal zijn keuze op 30 juni bekendmaken, hebben ze mij verteld. Voorlopig kan ik niks anders doen dan wachten”, vertelt de leerkracht Lichamelijke Opvoeding uit Oostende. “Een plan B is er niet, dus ik hoop dat ik opnieuw met Yves Vanderhaeghe mag samenwerken, want hij is naast een steengoede trainer ook een fantastisch mens. Het feit dat je als hulptrainer met hem kan discussiëren zonder dat er iets van blijft hangen, bewijst dat. We zijn na Yves’ ontslag in Oostende ook contact blijven houden. Mocht het toch niets worden bij Kortrijk, wil ik liefst zo hoog mogelijk mikken. Als T1 was ik ook kandidaat bij Zwevezele, maar daar kozen ze voor Cornelis. Lager dan tweede amateurklasse wil ik niet gaan, denk ik. Na zes jaar werken met topvoetballers word je veel gewend”, lacht Lemiengre.

Andere werkloze West-Vlaamse assistent-trainers vonden tijdens de afgelopen weken dan weer wel een nieuwe job, weliswaar over de provinciegrens. Gino Caen in Gent, Lorenzo Staelens in Lokeren. Een mens zou zich gaan afvragen: hoe moeilijk is dan wel het vak van T2?

“Als T2 moet je je vooral ten dienste van de T1 kunnen stellen, ” stelt Franky Van der Elst. “Je moet kunnen meepraten over technische en tactische zaken, trainingen, tegenstanders… allemaal met het besef dat je niet de leiding hebt. Zelfs als ik de kans zou krijgen in de toekomst nog hoofdtrainer te worden bij een eersteklasser, zou ik er niet op ingaan. Na mijn ontslag bij Roeselare heb ik voor mezelf die beslissing gepakt. Ik heb daar geen zin meer in, er komt zo veel meer bij kijken.”

Spelers voelen het

Ook zeer belangrijk voor Van der Elst: “Je moet met de volledige technische staf aan hetzelfde zeel trekken. Spelers voelen heel snel als er binnen de staf onenigheid is, wat zich sowieso afspiegelt op de spelersgroep. Je moet je T1 op elk moment vertrouwen geven, ook al gaat het soms moeilijk. Dat is ook het grootste verschil tussen de beide functies. Als hoofdcoach heb je altijd de eindverantwoordelijkheid, want je bent het gezicht van een club, zowel voor fans, bestuur als spelers. Die spelerskern kijkt niet naar een T2 als er oplossingen moeten komen. Dan kan enkel de T1 die aanreiken, want die moet op alles een antwoord vinden. Daarom is het ook belangrijk dat die enkel mensen rondom zich heeft die hij voor de volle honderd procent vertrouwt.”

Niet allemaal op dezelfde golflengte zitten, is voor een trainersstaf dodelijk – Gino Caen, T2 AA Gent

Ingebrigtsen deed het dus niet, maar het is een trend die zich de laatste jaren meer en meer doorzet: hoofdtrainers die hun T2’s overal meenemen. “Waar hulptrainers vroeger meubelstukken waren, zie je nu veel meer verloop,” knikt Van der Elst. “En ik kan beide partijen begrijpen. Enerzijds is het logisch dat je als coach vertrouwelingen rond je wil, anderzijds wil de clubleiding ook de lijnen uitzetten op langere termijn. Iets wat ontzettend lastig wordt als je om de twee à drie jaar je volledige staf vervangt.”

Vaste luitenant

Een voorbeeld van zo’n trouwe volger is Lorenzo Staelens. Wil je Glen De Boeck als hoofdtrainer? Dan krijg je luitenant Staelens er zo goed als zeker bij. Hij besliste vorige maand om bij Lokeren voor de vierde keer De Boeck te volgen. Eerder werkten ze al samen bij Cercle, Moeskroen en vorig seizoen nog bij KV Kortrijk. “Ik voel me gewoon beter op het achterplan en op korte termijn koester ik zeker geen ambities om terug T1 te worden. Ik zou ook nooit overnemen als Glen wordt ontslagen, daarvoor ben ik te loyaal. We vormen een uitstekend duo en hebben ontzettend veel respect voor elkaar.”

Een aantal jaren geleden was Staelens zelf nog aan de slag als hoofdtrainer bij onder meer Moeskroen en Cercle Brugge en afgelopen seizoen nam hij ook even over van Yves Van Borm bij Knokke, in eerste amateurklasse. Hij houdt niet van al die schijnwerpers op zich. “Pers, sponsors, problemen bij spelers thuis… Dat moet je allemaal zien te managen en dat is absoluut geen sinecure.”

Gino Caen, nieuwbakken T2 van AA Gent, volgde dan weer in het verleden Hein Vanhaezebrouck en Yves Vanderhaeghe, maar neemt nu een berekend risico door onder Jess Thorup te werken. “Steeds meer hoofdtrainers kiezen voor eigen stafleden,” weet de Roeselarenaar. “Onder Hein en Yves ken ik mijn plaats. Het voordeel van zo’n vaste assistent? Zowel op technisch-tactisch, fysiek als sociaal vlak draag je dezelfde visie uit, iets wat voor spelers enorm belangrijk is. Bij een totaal nieuw trainerskorps is het toch altijd even wachten of het klikt. Maar de functie die AA Gent me aanbood, sprak me erg aan en de gesprekken gingen meteen de juiste richting uit.”

Het bestuur van KV Kortrijk contacteerde hem ook voor een job als T2, maar talmde naar eigen zeggen te lang. “En zo is de perceptie dat ik altijd Hein of Yves volg ook van de baan”, glimlacht Caen. “Al moet ik zeggen dat ik niet overtuigd ben van de titel T2. Een hoofdtrainer beschikt over een aantal assistenten die elk hun eigen functie hebben binnen de staf. Ik ben bij AA Gent nu betrokken bij het fysieke compartiment en de training zelf. Maar de andere assistenten zijn minstens even belangrijk, net daarom is het ook dodelijk als je niet allemaal op dezelfde golflengte zit.”