Nu speelt Cercle de energieke aanvalsstijl waarvoor de buren ooit internationaal gevreesd werden
Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.
Inspringen voor elkaar
Normaal had hier een blauw-zwarte column van Henk Vanhee moeten staan. Maar wegens een familiaal afscheid, waarvoor we hem sterkte wensen, spring ik even in voor mijn vriend. Waarom ook niet? Zelfs wanneer we in Brugge en omgeving voor een andere ploeg supporteren, zijn we in de eerste plaats mensen onder elkaar. Zoals ik vorige week mijn vooruitblik naar de derby afsloot: ’t is mor foetbol, hé joenges.
Zondagmiddag is er de dichtste uitwedstrijd ter wereld, op ‘verplaatsing’ in onze eigen betonbak. Alle 1.500 bezoekerstickets werden op een mum van tijd door de abonnees gekocht. Voor mij en veel anderen wordt het nagelbijtend schermkijken. Ik heb al jaren geen seizoenskaart meer omdat ik vaak de weekends als rockmuzikant optreed. Ideetje voor de gespreksavond met de supporters op dinsdag 14 november: een vijf- of tienbeurtenkaart die je voor matchen naar keuze kunt inzetten.
Rollen zijn omgekeerd
Er zit sportieve spanning op de derby, want het gaat om de hoogste West-Vlaamse klassementspositie. Terwijl groen-zwart zich naar een onverhoopte verdiende vierde plaats knokte, klagen de buren met hun zevende plek over de slechtste seizoenstart sinds mensenheugenis. Zelfs voor buitenstaanders doet de lamlendigheid van zulk spelerspotentieel pijn aan de ogen. Onder coach Muslic zijn de rollen omgekeerd: nu speelt Cercle de energieke aanvalsstijl waarvoor de buren ooit internationaal gevreesd werden. Met als toppunt de laatste thuisderby in februari, waarin een onhoudbaar Cercle slechts door mirakeldoelman Mignolet gestuit werd.
“Een versufte kat kan raar uit de hoek komen”
Beide ploegen beten afgelopen weekend in een zure Brusselse appel. Net nu de superbe Thorgan Hazard Anderlecht weer aan swingen kreeg, moesten wij met een halve beloftenploeg aantreden wegens het uitvallen van sterkhouders Somers, Lopes, Van Der Bruggen en Ravych. Gesteund door de tribunes deden de jonkies hun best met voor één keer weinig lange ballen maar een zaalvoetbalachtige aanpak met veel kort spel over de grond. Het was vruchteloos tegen de slim samengepakte paars-witte verdediging met constant drie man op de huid van topscorer Kévin Denkey.
Gemotiveerde bende op en achter doel
Het was een magere troost dat de blauwe buren ons in het klassement niet bijhaalden. Ook daar is het wonden likken, nadat ze door Union van het kastje naar de muur gespeeld werden. Toch opletten zondag, want een versufte kat kan raar uit de hoek komen. En we missen opnieuw de ervaren as.
Toch zie ik de derby met vertrouwen tegemoet. Er was vorige week een bijzonder goede tegenstander nodig om onze jonge maar zeer talentrijke en gemotiveerde bende te verslaan.
Bij deze gooi ik ook eens pluim naar de jonge en gemotiveerde bende achter het doel. Zelfs bij de 3-0-achterstand bleven ze van zich laten horen. Never give up.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier