Mevrouw Blessin: “Je moet gek zijn voor ons leven”

Of KVO nu play-off 1 haalt of niet, het seizoen van KV Oostende is wonderlijk. ‘Blessin – Wunderbar’ hing al op een spandoek in de tribune van de Diaz Arena. Want het is voor iedereen duidelijk dat de jonge en onbekende Duitse coach Alexander Blessin (47) dé architect is van dit onverwacht sensationele seizoen. Maar achter elke sterke man… Er is dus ook een ‘Miss Wunderbar’. Charlotte Blessin (44), van zijn ‘Team Charlotte’: drie dochters, twee honden en een hamster – zij rijden samen elk weekend tweemaal 700 kilometer. Dan zijn ze weer ‘Team Blessin’. “Toen Oostende belde, zag ik meteen weer die sterretjes in zijn ogen.”

Binnen twee weken nadrukkelijk aanwezig in de docu-serie Kustboys , vanaf vandaag op Play Sports, maar vandaag ook al in jouw krant: Charlotte, de bijzonder geestige en enthousiaste mevrouw Blessin die zowat elke week in Stuttgart de drie dochters, twee honden en de hamster inlaadt en ermee naar Oostende, 700 kilometer hoger, rijdt. En in de week belt ze zo’n tien keer per dag met Alex, gek zijn ze van elkaar.

Dat Charlotte voetbalgek is, helpt ook. Dat heeft ze van haar vader, een grote fan van VFB Stuttgart. Hij was dus rood , Charlotte en haar broer waren blauw , hevige fans van het kleinere Kickers Stuttgart, waarvoor ene Alexander Blessin tussen 1999 en 2001 voetbalde. Een pluspunt voor de goodlooking man die ze kort daarna ontmoette, daarover straks meer.

Patronen

In elk geval kent zijn vrouw véél van het spelletje, zo vertelde Blessin al eerder. “Ze ziet zelfs op het veld bij KVO de patronen van mijn vorig werk bij de jeugd van RB Leipzig. Incredible! ”

Charlotte: (grinnikend) “Maar hij vraagt mij geen advies hoe hij moet spelen, hoor. Ik ben toch meer een gekke supporter, ik leef tijdens de wedstrijden verschrikkelijk mee. Often too loud, shame on me !” Natuurlijk is ze ontzettend trots op het debuut van haar echtgenoot als hoofdcoach. “Wat denk je? ( schatert ) Maar verbaasd ben ik niet. Ik weet hoe hard hij werkt. Twaalf uren per dag, soms zeven dagen op zeven. Vaak ook als we hier zijn, dan is hij nog de hele tijd aan het bellen. Maar zijn grootste kwaliteit als coach zijn zijn sociale capaciteiten. Dat heb je of heb je niet. Terwijl hij ook heel streng kan zijn. En hij twijfelt nooit over zijn aanpak. Een groot risico vond ik zijn overstap van de jeugd van RB Leipzig (2013-2020, red.) naar T1 bij KVO niet. Dan was het risico om professioneel jeugdcoach te worden bij RB Leipzig even groot. Toen we elkaar leerden kennen, studeerde ik rechten en na zijn voetbalcarrière kozen we als vaste verblijfplaats Stuttgart, we waren toen door zijn spelerscarrière al zes keer op zes jaar tijd verhuisd. Ik begon er te werken als advocaat, hij begon een verzekeringskantoor van Allianz. Maar elke maandag trok hij naar kantoor zonder enig enthousiasme. Geen schittering in zijn ogen. Voetbal was altijd zijn hele leven geweest. En toen RB Leipzig belde, zag ik meteen wél weer sterretjes in zijn ogen blinken. Leipzig lag wel 500 kilometer ver, maar ik kon hem dit toch niet weigeren? Ik had er alle vertrouwen in, ik wist dat hij het goed zou doen. Same story met Oostende. Er waren ook andere clubs geïnteresseerd, dicht bij Stuttgart, maar toen hij over Oostende sprak, zag ik weer die schittering in zijn ogen. Ik zocht het eerst nog even op in Google Maps… 700 kilometer rijden! Een heel stuk over Belgische wegen, aan maximum 120 km/uur, dat maakte nog 2,5 uren langer rijden dan naar Leipzig, waar we ook elke week naartoe reden. Maar ik zei toch meteen: Okay, do it! ”

Huishouden

Al besefte ze wel dat het niet evident zou worden: haar parttime job als klachtenmanager, fulltime moeder voor Franciska (17), Victoria (15) en Patricia (10) – atletiektalenten, hordenloopsters, tot in de nationale jeugdploegen. Ze staat er al acht jaar wekelijks alleen voor. “Er blijft alleen nog een heel klein beetje tijd over voor mijn familie en wat fitness. ( trots ) Ik sport dus ook hoor: Pamela Reif! ( Duitse full body work-out, red.) In de week mijn job en huishouden, heen en weer rijden naar de trainingen en meetings van de meisjes en bijna elk weekend naar Oostende rijden, 700 km verderop. Met de dochters, de twee honden en onze hamster!” ( schatert )

Maar op vrijdag springt ze elke keer weer blijgezind in de auto, richting De Haan waar ze op zo’n tien minuten van het strand wonen. Maar Oostende is even leuk! “Ik wist vooraf dat het aan de kust lag. Mooi meegenomen, het strand in de zomer. Echt een leuke stad. En zeer vriendelijke mensen, ik ken andere steden in Duitsland.” En dan geniet die Familie Blessin volop weer even van het samenzijn. Op die momenten is de succescoach alleen nog vader. “Hij volgt de atletiekprestaties van onze dochters natuurlijk wel en moedigt hen constant aan, maar hij is helemaal geen strenge coach voor hen. ( gierend ) Alex is de baas op KVO, de drie meisjes zijn míjn team! Maar het zijn heel makkelijke meisjes, hoor.”

Perfecte man

Charlotte en Alex leerden elkaar bijna 20 jaar geleden kennen. Zij was 26, hij was 29. “We ontmoetten elkaar voor het eerst in een bar nabij Stuttgart. Hij zag mij het eerst. (schatert) Hij zei: ik ken je, jouw vader is mijn dokter . Hij was goodlooking , een player , dacht ik. (lacht) Maar ik was meteen verliefd, hij was zo anders dan mijn vorige partners. Hoe? Altijd enthousiast. Daarin passen we ook heel goed. Maar ik babbel nog meer dan hem. Dan ben ik de advocaat die over alles zou willen discussiëren. Maar hij kan daar heel goed mee overweg. ( stralend) Hij is gewoon perfect, ik zou niets willen veranderen aan hem. We zijn een goed team.” (lacht)

Hoe vaak ze nog het traject Stuttgart-Oostende-Stuttgart zal moeten afleggen, weet ze niet. Na zo’n succesvol seizoen is de interesse in de succescoach, nog één jaar onder contract bij KVO, groot.

De Duitser werd al gelinkt aan Sheffield United in de Premier League. Dat is nog veel verder dan 700 kilometer.

Charlotte: (schatert) “Ja oké, we hebben het er al over gehad. Ik denk dat je alles stap voor stap moet aanpakken. Momenteel is er niets belangrijker dan Oostende. En play-off 1. Maar ik zal hem toch zijn keuze laten maken. Ik kan je nu wel al zeggen: KV Oostende zal altijd een bijzondere plaats in mijn hart hebben. En dan heb ik nog de sfeer van een vol stadion niet meegemaakt. Ik kan dat moeilijk uitleggen. Alex speelde bij veel clubs, maar alleen in Pfullendorf, waar hij één jaartje voetbalde, had ik hetzelfde warme gevoel. ( peinzend ) Veel van mijn vrienden zeggen: jullie zijn gek, zo’n leven . Dan antwoord ik: je moét wel gek zijn voor zo’n leven . Maar ik zou niet anders willen. Het zit in mij, dat avontuur. Toen ik 18 jaar was, leefde mijn moeder op Mallorca, ik reisde toen ook al heen en weer. Mijn broer heeft een heel normaal familieleven, hij is elke avond huis. Soms denk ik: dat zou ik misschien wel saai vinden. (lachend) Ik zie ook veel scheidingen omdat het vuilnis niet is buitengezet, begrijp je? Terwijl het bij ons elk weekend dat we elkaar terugzien weer grote liefde is!”