Oostende was zijn grote liefde en zijn speeltuin, KVO al tien jaar zijn familieclub. Hij vroeg zich lange tijd af of hij elders wel zou aarden. Maar zie, Jelle Bataille (22) vond bij het verre en grote Royal Antwerp FC snel zijn draai, hij moet alleen nog leren strijken. En zondag winnen tegen Club, dat staat ook nog op zijn lijstje. “Het wordt een heksenketel.”
Mama’s kindje woont alleen!
Jelle Bataille: “De aanpassing was makkelijker en liep sneller dan verwacht. Tot juli reed ik dagelijks heen en weer van Oostende naar Antwerpen. Dat was niet ideaal. Intussen heb ik nu wel een flat aan ’t Eilandje, op tien minuten van het stadion. Ik woon dus voor het eerst alleen. En echt alleen, hé, ik heb nog geen Antwerpse schone leren kennen – schrijf maar op dat er een vacature openstaat. (lacht) Neen, serieus, het valt reuze mee. Ik ben iemand die na de training graag alleen thuis zit, op het gemak. Mijn ouders (vader Kurt traint nog steeds de beloften van KVO, red.) en broer Niels komen vaak op bezoek. Ik was altijd al een mama’s kindje, maar ik ben aangenaam verrast dat ik het zo vlot alleen aankan. De club maakt het mij ook makkelijk, het zorgt zelfs voor mijn eten. Na de training krijg ik dat mee, ’s avonds in de microgolf en klaar. Dat was voor mij het moeilijkste, koken is niet meteen mijn ding. Maar schoonmaken kan ik intussen zelf en ik heb zelfs geleerd mijn was te doen. Nu moet ik nog leren strijken. En mijn ma komt om de twee weken, hé.” (lacht)
De back vindt zijn weg bij een topclub
“Ik moet zeggen dat de stap hoger van KVO naar Antwerp ook heel goed meegevallen is. Met dank aan Oostende-coach Blessin wiens trainingen ook heel scherp waren. Bij KVO liep vorig jaar ook veel kwaliteit rond. Maar het is een feit dat de concurrentie hier zwaarder is, vorig seizoen was ik op rechts nagenoeg elke week zeker van mijn basisplaats, nu is er de concurrentie met Buta. Maar ik beschouw dat niet als extra druk, ik ben een type dat beter wordt door concurrentie. Als je te zeer in je comfortzone zit, kan je geen progressie maken. En je zit natuurlijk wel bij een topclub, de matchen op de Bosuil zijn niet te vergelijken met de thuismatchen van KVO. Enkele weken geleden zat ik tijdens de Europese match tegen Frankfurt, toen ik geschorst was, in de tribune met Robbie D’Haese en Anton Tanghe (zijn twee maten van bij KVO, red.). Zij zeiden ook dat de sfeer hier een heksenketel was, tien keer anders dan bij het familiale KVO. Maar dat is genieten. Ik kwam bij Antwerp in een andere wereld terecht, maar ik ben niet het type dat snel nerveus wordt.”
Hij vond in coach Priske een tweede Blessin
“De grootste gelijkenis tussen mijn nieuwe coach en Blessin zit in hun people management, vind ik. Ik heb al bijna dezelfde band met Priske als ik met Blessin had. Dat is belangrijk voor mij, voelen dat de coach je graag heeft en vertrouwen in je heeft. Inzake voetbal zijn de verschillen groter: Blessin ging uit van Gegenpressing en snel omschakelen, Antwerp speelt meer op balbezit, logisch als topploeg. We staan intussen wel netjes vierde maar ons spel was nog niet navenant, we hadden al een paar keer geluk. We zullen nog tijd nodig hebben, we zitten met een geheel vernieuwde kern. (nadenkend) Ik denk dat we nog niet de helft hebben getoond van wat we kunnen.”
De ex-jeugdspeler van Club wil iets afvinken
“Het wordt een heksenketel! We zijn allen gebeten om zondag te tonen wat Antwerp écht waard is. Een titelconcurrent van Club zijn. Al spreekt de club nog geen expliciete titelambities uit. Ook in de kleedkamer wordt daar niet over gesproken, daarvoor is het nog te vroeg. Maar zondag is het voor heel Antwerp alvast de match van het jaar, dat is zeker. Club Brugge blijft natuurlijk wel de favoriet. Maar het is niet omdat ze konden winnen op Leipzig dat ze het gemakkelijk gaan hebben op de Bosuil. Ik speelde maar twee jaar bij de jeugd van Club, ik héb niets met die club. Maar winnen tegen Club staat wel al langer op mijn lijstje. En dat wil ik zondag afvinken.”
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
