BRUGGE Hannes Van der Bruggen wordt zaterdag 30 jaar. In de namiddag speelt hij tegen zijn ex-ploeg KV Kortrijk. Als wielerliefhebber kijkt hij de dag nadien uit naar de Ronde van Vlaanderen en verder praat hij graag over zijn studies aan een hogeschool in Brussel, voor opticien.
“Jarig zijn en het bezoek van Kortrijk, het zijn twee zaken waar ik naar uitkijk”, opent de middenvelder. “Ik hoop die match te kunnen starten en ook te winnen. Ik ken nog veel mensen in Kortrijk – met uitzondering van Kristof D’Haene niet zoveel spelers – maar vooral zij die er nog werken van in mijn periode, zoals Kurt Bourgois, Jordi Callens en Jelle Brulez als COO. Zij hebben mij al berichten gestuurd dat ze de punten nodig hebben. Maar wij ook. Om die top acht te halen of tenminste om de strijd ervoor levendig te houden.”
Het wordt sowieso een leuke match.
“Kortrijk ruikt het behoud. Dat is meestal gevaarlijk. Puur op kwaliteit hebben ze een goede ploeg: Kadri, Selemani, Avenatti, Watanabe en D’Haene. Spelers waarmee je iets kunt doen. Het is aan ons om ons spel op te dringen, zodat we opnieuw een zeer moeilijke ploeg zijn om tegen te spelen. Het zal anders zijn dan tegen Genk. Zij maken graag het spel. Kortrijk zal meer man op man spelen en ons iets meer aan de bal laten. Thuis hebben we nog maar twee keer verloren. Die goede reputatie willen we tot aan het eind van het seizoen behouden.”
“Thuis hebben we nog maar twee keer verloren. Die goede reputatie willen we tot aan het eind van het seizoen behouden”
Je leeft mentaal mee met je goede vriend Kristof D’Haene in het andere kamp?
“Zeker. Ik was zelf twee keer drie maanden geblesseerd. In het jaar na het kampioenschap met Gent was ik lange tijd out met pubalgie. Dat was redelijk zuur. Ook al omdat we Champions League speelden en ik een groot deel miste. Een beetje een zonde dat ik toen geen enkele keer tussen de lijnen stond. Dit was mijn langste blessure ooit en ik hoop dit geen tweede keer te moeten meemaken.”
Wordt je dertigste verjaardag zaterdag gevolgd door een feestje?
“Ik ben niet iemand die mijn verjaardag heel hard viert. Iets drinken met mijn vriendin, de ouders en ook eens met enkele vrienden. Meer hoeft dat niet te zijn. En elke leeftijd heeft wel iets moois. Ik ga zeker niet in een hoek zitten om te piekeren, over wat ik in mijn carrière gemist heb. In mijn hoofd voel ik mij nog jong, misschien omdat ik bij Cercle tussen die vele jonge gasten vertoef. Ze zeggen soms age is just a number. Ik voel mij nu niet anders dan drie, vier jaar geleden en ook fysiek kan ik nog goed mee.”
“Ik voel mij nu niet anders dan drie, vier jaar geleden en ook fysiek kan ik nog goed mee”
Binnen de A-kern is enkel Sébastien Bruzzese ouder. Hij is ondertussen een trainersopleiding begonnen. Heb je zelf plannen?
“Ik zie mij niet echt als coach op een degelijk niveau. Ondanks dat velen in mij het profiel van een trainer zien. Misschien wel als begeleider in het jeugdvoetbal of iets laagdrempelig. Maar een eventueel trainerschap houdt mij nu niet echt bezig. Ik ben ook aan het studeren, een opleiding binnen een hogeschool.”
Voor opticien dan nog, een richting die je enkel in Brussel kan doen?
“Oogzorg in bachelor noemt dat. Een nieuwe richting die in het leven is geroepen. Mijn vader is opticien. Sinds ik op mijn twintigste gestopt ben met studeren ben ik veel met hem in de winkel aan het werk, in mijn ouderlijk huis in Burst. Nu is dat minder omwille van die opleiding. Het is de bedoeling om later mee in de zaak te staan of die eventueel over te nemen. Ik kan ondertussen wel brillen herstellen, bestellingen doen, brilglazen slijpen en monteren. Maar ik zou graag het diploma hebben, zodat ik mensen bijvoorbeeld bij de verkoop nog beter kan begeleiden.”
Je zal dus nog even met die studies bezig zijn?
“Mijn eerste van drie jaar deed ik over twee jaar. Mijn theoretische vakken heb ik al zo goed als achter de rug. Maar het zijn heel veel praktijkvakken waar je fysiek aanwezig moet zijn. Ook voor wat betreft de examens. Ik ben dan op Cercle. Langs deze weg wil ik de Odisee Hogeschool bedanken. Zij stellen zich zeer flexibel op en ik krijg veel steun. Met mijn topsportstatuut mag ik onder andere mijn examens verplaatsen en qua communicatie loopt alles vrij vlot.”
Blijkbaar gaven de studerende jongeren binnen de groep je de motivatie?
“Afzonderingen kende ik vroeger niet. Toen ik bij Cercle kwam was dit elke week het geval. Nu is dat minder. Ik zat toen op mijn kamer niets of weinig te doen. Thibo (Somers, red.), Charles (Vanhoutte, red.) en Robbe (Decostere, red.) waren aan het studeren. Door hen bezig te zien zag ik voor mij voldoende tijd om iets voor school te doen. Vorig jaar, begin september heb ik mij ingeschreven. Het is gemakkelijker als ook anderen aan het studeren zijn. Zo is dat tijdens een afzondering met Thibo, mijn kamergenoot. Op stage zaten wij tussen twee trainingen door aan elke kant van de tafel. En dat motiveert.”
Daags na Kortrijk is er de Ronde van Vlaanderen, iets voor jou met je liefde voor de koers.
“In combinatie met het voetbal zit ik nu iets minder op de fiets. We hebben een vriendengroep, de Pedaleurs, die vaak gaat toeren. Normaal hebben we maandag vrij en zondag training. Ik hoop dat de trainer dit gaat omwisselen. Samen met enkele andere koersfanaten in de ploeg gooi ik alles in de strijd om de dag van de Ronde vrij te krijgen. De onderhandelingen lopen nog maar ik heb er vertrouwen in. En een favoriet heb ik niet. Oliver Naesen komt wel uit mijn buurt. Ik hoop op een mooie koers met toch enige suspense.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
