“Er is maar één club. De Club van Brugge”

Auteur Raf Willems verzamelde in het pas verschenen boek ‘Bluvn goan’ tientallen straffe verhalen en getuigenissen van smaakmakers uit liefst 130 jaar blauw-zwart. Ter gelegenheid van het 177ste duel met aartsrivaal Anderlecht komende zondag selecteerden wij uit het boek enkele fragmenten die het bijzondere DNA van de Club van Brugge schetsen. En meer dan eens valt de naam Anderlecht. “Bij hen is het ‘The Art of Victory’. Bij ons ‘Bluvn goan’.”

“Tijdens de afgelopen 130 jaar bouwde Club een sterk DNA op. In welke afdeling we ook speelden – dat was niet altijd in de hoogste regionen –, Club bleef altijd trouw aan zijn eigenheid: strijden als één team en hard werken voor succes. No Sweat, No Glory, zowel op als naast het veld. We bluvn goan, allemoale thope.”

In 1977 vertelde hij in zijn autobiografisch boekje Voetballen is aanvallen – dat intussen als collector’s item blijkbaar tot in Engeland best wat geld waard is – hoe de landstitel in 1973 (de eerste sinds 1920, red.) Brugge deed daveren op zijn grondvesten. “Uitgerekend op Anderlecht pakten we de titel met 1-1. Die avond luidde de triomfklok in het Brugse Belfort en we mogen nog alle mogelijke wereldbekers winnen, zo’n vreugde zullen we nooit meer beleven.”

“Op een winteravond nodigde Michel D’Hooghe me uit bij hem thuis aan het water: Henk, je doet je contract uit bij Cercle en daarna kan je dan zoveel verdienen bij Club. Wat drink je graag? Hij bood me een Poire Williams aan. En we dronken er samen nog één, en nog één. De volgende dag wist ik niet meer wat ik getekend had. (…) En die blauw-zwarte onderbroek, die draag ik tot het einde van mijn leven.”

“De jaren onder Houwaart waren de schoonste van mijn voetballeven. Als we later met een stok wandelen, in een karretje zitten of den bibber hebben en elkaar nog eens zien, dan zullen we zeggen: Weet je nog?”

“Het solidariteitsgevoel zit er bij Club ingebeiteld, ook naast het veld. Onder meer dankzij de symboliek van de drie voetballen van voorzitter D’Hooghe. Die stonden voor hem voor de drie kerntaken van de hedendaagse voetbalclub: het sportieve, het economische en het maatschappelijke.”

“Bluvn Goan betekent dat we niet alleen een resultaatsverbintenis eisen, als we er maar voor gaan. Bij Anderlecht heet het The Art of Victory. En dat is meteen het verschil in kijk op voetbal. Als er geen victory is, wordt het moeilijk. Bij ons is het meer dan alleen winnen.”

“Club is goed op weg om de fakkel van Anderlecht over te nemen en de nummer één te blijven op lange termijn. Hoe? Door voortdurend hard te werken op elk gebied en dat te combineren met de juiste aankooppolitiek. Tegelijk, en dat is voor mij toch het belangrijkste: de honger op het veld! Prijzen pakken, altijd voor de titel spelen! En als derde element: de komst van het nieuwe stadion. Zo ziet mijn succesdriehoekje eruit. (…) Ben ik bezig met het afscheid? Soms. Dat is wennen. Mijn lichaam laat het me soms voelen. Ik wil nog even doorgaan en dit jaar de vijfde titel pakken.”

“We reden Jan Breydel binnen tussen zesduizend fans die ons begroetten met Bengaals vuur. Die rook hing gewoon zo heftig in de bus dat we elkaar niet meer zagen zitten. Dit gaf ons een gevoel van onverwinnelijkheid. Toen we die mensenmassa zagen, zeiden we: Dit is onze dag en niemand gaat ons afstoppen. Na een kwartier begrepen we dat het voor ons was. Anderlecht raakte niet uit onze omknelling.” (Club-Anderlecht: 4-0, 15 mei 2016, Club kampioen, red.)

“Op Anderlecht, tijdens de kampioenenmatch van 2020-2021 die op 3-3 eindigde, konden we man op man spelen. Waardoor we prachtig voetbal brachten, misschien wel het mooiste van het voorbije seizoen. Dan zag je dat het iets speciaals kon worden tussen ons. (tussen hem en Lang, red.) In mij steekt van onder tot boven het DNA van Club. Vijf jaar geleden liep ik nog als fan vanuit de spionkop het veld op tijdens de kampioenenviering van 2016. En nu sta ik er zelf. Soms kan ik dat nog niet vatten (…) Ik hou echt heel veel van Club en dat zal nooit veranderen.”

“Bij ons zit ook de mentaliteit van Club in de genen: Bluvn goan, daar staat Club voor en daar hameren ze ook bij ons op.”

“De uitdaging die ons nog rest? Van Club een Europees merk maken. Daarom leggen we onze lat elk jaar hoger. Er zijn honderdduizenden voetbalclubs over de hele wereld, iedereen spreekt liefkozend over mijn club, maar er is slechts één Club. De Club van Brugge.”

“Ik volg Club al sinds het einde van de jaren zestig, toen nog op De Klokke. Het Clubgevoel zit diep in mij, je kunt dat niet verwoorden. Dat zegt eigenlijk genoeg. Zonder Club kunnen mijn man en ik niet leven.”

“Club betekent alles voor mij. Elke dag van de week, 24 op 7. Ik maakte hier vrienden voor het leven. Net als mijn makkers van de North Fanatics: ze werden meters en peters van elkaars kinderen en waren getuigen bij elkaars trouw. Mooiste moment? Club Brugge-Anderlecht: 4-0. De kampioenschapsmatch van 2015-2016.”