Jeugdvriend van Thomas Buffel: “Hij zal zijn weg vinden, in het voetbal of erbuiten”

Thomas Buffel (38) heeft de knoop doorgehakt. Hij stopt met voetballen. De naar Limburg uitgeweken Ruddervoordenaar mag tevreden terugblikken op een rijkgevulde carrière. Stijn Mahieu, zijn jeugdvriend die hij bij de preminiemen van Cercle leerde kennen, windt er geen doekjes om. “Thomas heeft er alles uitgehaald wat erin zat. Kijk gewoon naar de ploegen waarvoor hij gespeeld heeft. Dat zegt genoeg.”

“De derby’s tegen Club, dat waren dé matchen van het jaar. Het toffe eraan was dat we vaak ook wonnen, toch wel zeven op de tien keer. We hadden een uitzonderlijke generatie. Met Thomas, Frederik Boi, Jan Masureel, Bram Vandenbussche… Allemaal jongens die het later tot bij de eerste ploeg schopten. Ik herinner me nog goed een derby tegen Club die we thuis met 4-1 wonnen. Thomas kreeg de bal, ging vier of vijf spelers en de keeper voorbij, maar in plaats van meteen te scoren, dribbelde hij nog een teruggekomen verdediger en legde hij de bal met een grijns op zijn gezicht in doel. Dat is een moment dat me enorm is bijgebleven.”

Thomas is gedreven, iemand die weet hoe het wereldje ineen zit en veel mensen kent. Hij zal zijn weg wel vinden. In het voetbal of erbuiten

Aan het woord is Stijn Mahieu, 37 en de beste vriend van Thomas Buffel tijdens hun jaren als jeugdspeler bij Cercle Brugge. “Ik groeide op in Eernegem, maar begon als zesjarige bij Cercle te voetballen. Thomas is daar een jaar of twee later toegekomen. Of het nu bij de preminiemen, miniemen, knapen of scholieren was, Thomas was altijd de beste speler. Ik ben een jaar jonger dan hem en speelde dus maar om de twee seizoenen met hem samen. Ik denk dat we in die periode een keer of vier kampioen werden. Cercle stond in die periode bekend om zijn jeugdwerking. Het had heel goede trainers en in ons geval ook nog eens een uitstekende lichting. Elk jaar speelden we voor de top drie. Thomas was onze aanvallende middenvelder. Zelf speelde ik op de linkerflank. Er waren maar weinig teams die tegen ons iets konden inbrengen.”

Blijven slapen

Daar stopte de band tussen Mahieu en Buffel niet. De twee bouwden in de loop der jaren een hechte vriendschapsband op. “Onze ouders konden het heel goed met elkaar vinden en bleven na elke wedstrijd in de kantine plakken. Intussen waren Thomas en ik buiten aan het spelen of gingen we naar Frituur Carlos. ‘s Avonds bleven we bij elkaar slapen: hij bij mij in Eernegem of ik bij hem in Ruddervoorde. Ravotten, kattenkwaad uithalen…”

Toen Buffel op zijn 16de naar Feyenoord trok en Mahieu de overstap naar Club maakte, bleven de twee nauw in contact. “Thomas kwam geregeld naar Brugge en we hoorden elkaar elke twee, drie dagen wel eens via de telefoon. We zijn ook samen eens naar een wedstrijd in de Premier League gaan kijken. Thomas was in Nederland tot beste belofte van het jaar uitgeroepen en had als prijs een ticket voor de match tussen Arsenal en Middlesbrough gekregen. Hij vroeg me om mee te gaan, maar het was eind juni en ik zat middenin de examens. Toch ben ik op zijn voorstel ingegaan. We zijn vrijdagavond vertrokken en zondagavond teruggekomen, terwijl ik maandagochtend een examen had. Ik nam mijn boeken mee naar Engeland, maar heb ze daar niet opengedaan. Ik was wel geslaagd. (grijnst) Ik kon het goed uitleggen zeker?”

Ook toen Buffel later naar Schotland trok, bleef de vriendschapsband behouden. “Ik herinner me nog goed dat we daar samen in een winkel stonden en Thomas door iedereen werd aangeklampt. Hij was daar een echte held. In Schotland leeft het voetbal enorm. Vooral de rivaliteit tussen de Glasgow Rangers en Celtic is echt niet normaal. Thomas heeft alles meegemaakt. Ook zijn jaren bij Genk waren top. En laat ons zeker niet zijn periode bij de Rode Duivels vergeten. Thomas heeft er alles uitgehaald wat erin zat. Kijk gewoon eens naar de ploegen waarvoor hij gespeeld heeft. Dat zegt genoeg.”

“In de loop der jaren is het contact tussen ons wat verminderd”, gaat Mahieu verder. “Logisch natuurlijk. We werden ouder, kregen een gezin… Het leven is niet meer zoals toen we 16 jaar waren. Toch horen we elkaar nog om de twee weken. Ja, ik wist dat Thomas zou stoppen. Vorige week had ik hem nog aan de lijn. Wat zijn toekomst brengt? Hij heeft de capaciteiten om in de voetbalwereld actief te blijven. Maar hij is ook al een tijdje met zijn Buffel Gin bezig. Thomas is een gedreven persoon, iemand die weet hoe het wereldje ineen zit en veel mensen kent. Hij zal zijn weg wel vinden. In het voetbal of erbuiten. Dat zal de toekomst moeten uitwijzen.”

Te trage eerste meters

Terwijl Buffel een mooie carrière als profvoetballer uitbouwde, kon Mahieu het ondanks zijn talent niet helemaal waarmaken. “Men zei dat ik het potentieel had om het ver te schoppen, maar ik had een groot nadeel: ik was supertraag op de eerste meters. Toen ik bij de beloften van Club zat, vergeleek trainer Willy Wellens mij altijd met Pierre Carteus (die tussen 1966 tot 1974 voor de eerste ploeg van Club speelde en met de Rode Duivels naar het WK in 1970 mocht, red.). Ook hij had een prima traptechniek en een goede vista, maar was heel traag. Toch werd mij al heel vlug duidelijk gemaakt dat eerste klasse te hoog gegrepen zou zijn. Uiteindelijk konden van mijn lichting enkel Karel Geraerts, Hans Cornelis en Kevin Roelandts de stap naar de eerste ploeg van Club zetten.”

“Zelf trok ik naar KV Oostende, dat in derde nationale speelde. We speelden kampioen onder Gilbert Bodart en gingen naar tweede. Met Nieuwjaar ben ik naar derdeklasser KV Kortrijk gegaan, omdat ik bij KVO vooral op de bank zat. Later speelde ik nog bij Oudenaarde, Gistel, Maldegem, het Nederlandse Hoek, Sint-Eloois-Winkel en Racing Waregem. Op mijn 32ste ben ik gestopt. De goesting was wat weg, mijn vrouw was net van ons dochtertje bevallen en dan was er nog mijn job als vertegenwoordiger. Het was goed geweest.”

Leven in Portugal

Intussen woont Mahieu al sinds januari 2017 met zijn vrouw Magalie en dochtertje Pippa in Portugal. Aan de Zilverkust, zo’n 80 kilometer ten noorden van Lissabon. “Het was al altijd onze droom om ooit iets in het buitenland op te starten. We gingen vroeger heel vaak op reis en toen we op een dag een villa in Spanje huurden, zagen we een koppel toekomen om het onderhoud van de villa te doen. Zo is het idee gegroeid om met iets gelijkaardigs te beginnen. Ons bedrijf Full House Management bestaat nu ruim twee jaar. We staan in voor het beheer van buitenverblijven van Belgen in Portugal.”

Vaak komt Mahieu met zijn gezin niet meer naar België. “Eind januari zijn we er een dag of vijf geweest, maar de volgende keer is pas voor begin december. We houden echter contact met het thuisfront. Vooral via Facetime, zodat onze ouders hun kleinkind kunnen blijven zien.” Mahieu houdt ook contact met zijn jeugdvriend van weleer. “Eind juni is er de doop van Lionel en we zijn uitgenodigd, maar het valt samen met de start van ons seizoen en dus kunnen we er niet bij zijn. Jammer, maar niet getreurd: Thomas is van plan om in september eens naar Portugal te komen.”