Jelle Vossen, drie keer op rij in de tribune, spreekt: “En toch is Clement menselijker dan Leko”

Jelle Vossen, peinzend. Maar depressief is de spits naar eigen zeggen (nog) niet. (foto Belga) © BELGAIMAGE
Frank Buyse
Frank Buyse Senior writer

Een fitte Jelle Vossen zat voorheen nooit eerder in de tribune, maar bij Club Brugge is hij nu al drie wedstrijden op rij 19de man. Relaas van zijn moeizame strijd in Westkapelle en de troost – hij wordt volgende week opnieuw papa – van Knokke-Heist. Daar is het leven tenminste wél “bijna te mooi om waar te zijn…”

Eerst: knap van Club Brugge dat ze een interview met Jelle Vossen (30) toestonden, veelal worden ‘ongelukkige’ spelers liever weggehouden van de pers. En knap ook van Vossen zelf, een interview in deze situatie – 19de man van Club – kon alleen maar vervelend zijn. Of nog meer ellende opleveren. We kregen evenwel een open en eerlijk relaas. Volgt u Vossen maar, tussen Brugge, Westkapelle en Knokke-Heist.

WESTKAPELLE, BEWOLKT.

Dan mag het nieuwe oefencomplex van Club Brugge nog zo imposant zijn en nauwelijks een paar minuutjes van zijn woonst in Knokke-Heist liggen, trainen is al leuker geweest voor Jelle Vossen. Want hij speelt niet. De spits haalde op de openingsspeeldag op Waasland-Beveren zelfs niet eens de bank. Was hij 19de man. “Zat ik in de tribune”, zucht hij. “Was mij nooit eerder in mijn carrière overkomen. Natuurlijk is dat zuur… Dan zit je daar in je trainingske.

Hij was ook verbaasd over de speculaties in de dagbladen dat het teweegbracht. Dat hij uit de selectie was gevallen omwille van de privéredenen waardoor hij de Brugse Metten tegen Lissabon niet haalde. Of omwille van een ‘spierblessure’. “Allemaal niks van aan. Lissabon miste ik alleen omwille van een lichte liesblessure, daarna was ik weer helemaal topfit.”

En dat de Limburger, nog een contract tot 2020 met optie voor nog een bijkomend jaar, al aan het uitkijken zou zijn naar een andere club is helemaal onzin. “Ik heb in elk geval mijn makelaar (Jacques Lichtenstein, red.) geen opdracht gegeven. En ik heb absoluut ook niet het gevoel dat ik hier niet meer in de plannen pas. Er wachten Club heel veel wedstrijden, de coach zal iedereen nodig hebben. Ik heb in elk geval nog geen signaal gekregen dat ik andere oorden moet opzoeken.”

Ik steek niet weg dat ik nu meer loop te piekeren dan wanneer ik wel in de basis sta

En tot tegenbericht zal hij ook niet snel Ivan Santini, overbodige spits van Anderlecht, volgen. “Of ik zou durven kiezen voor China, als zich zo’n megabod aanbiedt? (aarzelt) Weet ik niet. Gelijk welk voorstel zou ik wel bekijken, maar dat speelt momenteel helemaal niet. Ik zou ook geen drie jaar naar China trekken als mijn vrouw en kinderen hier blijven. Die zullen altijd op de eerste plaats komen.”

Jelle Vossen en zijn partner Audry: volgende week verwachten ze hun tweede kindje. (foto Belga)
Jelle Vossen en zijn partner Audry: volgende week verwachten ze hun tweede kindje. (foto Belga)© BELGA

KNOKKE-HEIST, STRALENDE ZON.

“Een positieve sfeer rond je persoon als voetballer is altijd aangenamer, ook in je dagelijkse leven.” Dat dagelijkse leven speelt zich af in Knokke-Heist waar Jelle met Audry al enige jaren woont. Hun dochtertje Alixe wordt dit weekend drie jaar en volgende week wordt een tweede kleine Vossen verwacht. “Privé loopt alles fantastisch. Als ik nu in de ploeg zou staan, zou mijn leven bijna te mooi zijn om waar te zijn. (lachje) Maar ik sta met mijn voeten op de grond, ik weet dat er in het leven ook mindere momenten zijn. Ik steek evenwel niet weg dat ik nu wel in Knokke-Heist meer loop te piekeren dan wanneer ik in de basis sta, dat is niet onlogisch. Het is leuker thuiskomen als je hebt gespeeld of als je hebt gescoord. Nu ben ik als ik thuiskom minder vrolijk. (nadenkend) Maar dan ben ik wel blij dat ik thuis een heel goeie houvast heb.” En zijn vader Rudi Vossen, ex-topvoetballer, is een uitstekend klankbord. “Mijn papa heeft me ook altijd goed ingepeperd nooit mijn hoofd te laten hangen. Altijd je stinkende best te blijven doen. Altijd keihard doorgaan.”

WESTKAPELLE, STEEDS MEER WOLKEN.

Bluvn goan, de slogan van Club hangt groot uit op het oefencomplex. Het is weer trainingsdag. “Het is altijd leuker trainen als je in de ploeg staat, natuurlijk. Maar ik blijf keihard werken. En ze blijven er op training vlot binnen gaan. Het is niet dat het al op mij inwerkt, dat ik met minder vertrouwen train, maar …. (denkt na) Ik merk wel dat anders naar mij wordt gekeken. Maar dat is tegelijk geen probleem, want dat heb ik zelf afgedwongen. Ik heb in mijn carrière wel meer moeilijke periodes moeten overwinnen, ik twijfel er niet aan dat het nu ook weer in orde komt.”

Ook omdat hij al omstandig uitleg kreeg van de nieuwe coach. “Philippe is een coach die veel en open en eerlijk praat met de spelers, ook individueel. En je kan ook je eigen visie kwijt. Zonder zo’n babbel blijf je als speler toch nog meer met een wrang gevoel zitten. Philippe kent me natuurlijk al lang. In mijn beste jaren bij Club, onder Preud’homme, was hij hier T2.”

Jelle Vossen, drie keer op rij in de tribune, spreekt:
© BELGA

Clement heeft met Okereke, Openda, Rezaei en Vossen en we gaan er schaduwspits Siebe Schrijvers ook nog bijrekenen vijf spelers ter beschikking voor één positie. De coach zal naargelang de tegenstander en de manier waarop hij wil spelen, zijn keuzes maken. En neen, Vossen voelt zich geen nummer 4 of 5 in de hiërarchie. “Zo denk ik dus niet. Het is complexer. In principe kan ik ook achter de spits spelen, mijn allerbeste positie blijft 9,5.”

Of ik het erg vond dat Leko is vertrokken? Laat ons zeggen dat Clement… menselijker is

Alleen is Clement niet van plan snel van spits te roteren en/of van zijn 4-3-3 over te stappen naar een systeem met twee spitsen. “Dat is waar. Maar onder Preud’homme speelden we ook 4-3-3 en schoot ik er als back-up van Diaby toch 14 in. En het jaar daarna als diepe spits nog eens 16. Het waren hier in elk geval mijn beste jaren.”

Dat klinkt alsof hij het niet erg vond dat Ivan Leko van Club niet mocht blijven. “Laten we zeggen dat Clement (zoekt zijn woorden)… menselijker is dan Leko. Clement is altijd eerlijk en open, ook over de moeilijkere zaken. Hij houdt met meer rekening en luistert sneller, vind ik. Bij Leko was er, wat mijn situatie betrof, meer onduidelijkheid. Het eerste jaar begonnen we met 15 op 15 en scoorde ik in die matchen twee keer en vorig seizoen begon ik zelfs met een hattrick. En toch vloog ik uit de ploeg. Dat heb ik nooit goed begrepen. En ik ben geen 18 jaar meer, ik had een woordje uitleg verwacht. (zucht) Juist omdat ik onder Leko zo’n moeilijke periode achter de rug had, was ik met volle moed en supergemotiveerd aan dit seizoen begonnen.”

BRUGGE, SINT-TRUIDEN, DONKERE WOLK.

Het werd dus weer wachten of hij voor de match tegen Sint-Truiden toch minstens de bank zou halen. “Het is niet zo dat ik ‘s morgens opsta met de gedachte fuck, vlieg ik weer naar de tribune…? Dat zou geen leven zijn. Je kan alleen maar de hele week je best doen, dan is het aan de trainer om keuzes te maken.”

Clement maakt zijn keuze: Vossen vliegt weer naar de tribune. Club voetbalt weergaloos, wint met 6-0. Okereke scoort twee keer, zijn vervanger heet Siebe Schrijvers en die scoort ook. Ook Openda krijgt speelminuten. En pakt rood.

Vossen, in zijn trainingske in de tribune: “Eerlijk, dan zit ik niet te hopen op een mindere prestatie van de andere spitsen. Dan wil ik ook zoveel mogelijk punten pakken. Het klinkt heel cliché, maar ik kan mezelf heel makkelijk opzij zetten, zeker nu ik al 30 ben. Op deze momenten is Jelle Vossen niet zo belangrijk. En dat meen ik echt.”

In de dagbladen is het op zaterdag nog maar nauwelijks nieuws, Vossen alweer in de tribune Alleen: “Veel speelminuten zullen er dit seizoen niet weggelegd zijn voor Vossen.”

KNOKKE-HEIST, STRALENDE ZON.

Terug naar die houvast, thuis. “Het is heel cliché, maar het is echt zo: als ik thuiskom en Alixe springt rond mijn nek, dan vergeet ik toch de problemen op Club.” De problemen van de topvoetballer die vaak worden onderschat, vindt hij. “De buitenwereld denkt toch doorgaans: wat een mooi leven hebben die profvoetballers. De moeilijke momenten ziet men niet. Zelfs een voetballer in de provinciale reeksen loopt ongelukkig als hij niet in de ploeg staat.”

Jelle Vossen, drie keer op rij in de tribune, spreekt:
© BELGA

“Maar ik heb vier jaar geleden met mijn volle verstand een langdurige verbintenis bij Club Brugge getekend en het is ook van beide kanten de bedoeling die vol te maken. Daar horen naast mooie ook moeilijke momenten bij.”

Toch tijd voor een eerste balans, na vier seizoenen. Hij staat op 48 goals in 96 matchen. Of hij nog wel 100 matchen haalt, is, gezien geen plannen voor een vertrek in augustus, een ongepast grapje. Maar het gaat wel achteruit. In totaal het eerste seizoen 16 goals, het tweede 18, het derde 9 en het vierde 5. Met als absoluut dieptepunt, bij de start van zijn vijfde seizoen, die eerste keer in de tribune, in Beveren. Intussen al drie keer.

“Dat is heel zuur, geef ik grif toe. En dan kan misschien wel even door je hoofd schietenvan foert, het hoeft niet meer voor mij. Waarom zou ik verder mijn best blijven doen op training? Maar ik ben niet zo’n type. En ik reken voor die balans in aantal speelminuten. Dan blijkt dat ik wél goed bleef scoren, ik heb vorig seizoen echt niet veel gespeeld. Maar je moet ook je kans krijgen. Ik weet van mezelf dat ik, als ik die kansen krijg, altijd mijn goals zal maken. Uit de eindbalans, toch 48 doelpunten, blijkt dat dit nog steeds goed lukt. Club Brugge is de laatste jaren een fantastisch verhaal aan het schrijven, ik ben blij daar deel van uit te maken. Nog steeds.”

BRUGGE, DYNAMO KIEV, PIKZWARTE WOLK.

Vanavond grote match op Jan Breydel, Club wil naar de groepsfase van de Champions League. Jelle Vossen heeft wat met Europese avondjes. Of had in elk geval wat. Hij maakte indertijd zijn 100ste doelpunt voor Genk tegen… Dinamo Kiev. En scoorde in de Champions League in het seizoen 2011-2012 nog twéé keer, tegen Chelsea en Bayern Leverküsen. Mister Europe…! Intussen dateert zijn laatste Europese voor Club alweer van 18 oktober 2016 thuis tegen Porto (1-2). Het lijken al vér vervlogen tijden.

Club wint met 1-0 van Dinamo Kiev, Club blijft zweven. Op de bank geen spoor van Jelle Vossen. Zit alweer in zijn trainingske in de tribune. En daar wordt achteraf in de pers al met geen woord meer over gerept. Misschien zaterdag… in Oostende… Als Openda geschorst is.

Of dat tot nadenken stemt? Ik ben 30 jaar en ik weet perfect wat ik kan en niet kan. En dat zal intussen heel België wel weten, zeker? (peinzend) Het kan snel keren. Misschien zeggen we binnen enkele weken of maanden: wat hebben we daar zitten lullen. Hoewel ik vind dat er vooral van buitenaf te veel over wordt geluld. Er wordt nu wel véél spel van gemaakt. Hoewel dat ook wil zeggen dat ik in het verleden veel heb betekend. Daarom: maak er niets deprimerend van, hé.”