Armoe troef. Het voorbije, troosteloze seizoen, lijkt een vervolg te krijgen bij Zulte Waregem na de mislukte competitiestart van 0 op 6. Essevee staat ook qua doelpunten droog. Meer nog: het creëert zelfs amper een kans. Wacht er weer een seizoen degradatievoetbal? JA, zegt clubwatcher Tom Van Houtte. NEE, beweert collega Bart Vancauwenberghe. En daar hebben zij elk drie gegronde redenen voor.
Tom Van Houtte: “Ja, want Dury wil hoog spelen, maar het team is uiterst kwetsbaar in de rug”
Transferlat ligt te hoog
Met aanvallers Cyle Larin en (de geblesseerde) Dimitri Oberlin is Zulte Waregem erin geslaagd enkele absolute wenstransfers te realiseren, maar andere A-targets zoals Jens Stage (FC Kopenhagen), Marshall Munetsi (Reims), Percy Tau en Eduard Sobol (beiden Club Brugge) kozen voor hoger aangeschreven clubs met meer centen. Als je in dat soort spelers veel energie en tijd hebt gestoken, moet je nog de transfermarkt bestormen op een moment dat de voorbereiding dag na dag wegtikt. Anderzijds loopt ook de afslanking van de kern niet naar behoren. In Standard kon Essevee niet rekenen op een volwaardige back-up voor de geblesseerde Ibrahima Seck, onder meer omdat de ‘overbodige’ Florian Tardieu al aan Troyes was verpatst. Je weet wat je hebt, maar je weet niet altijd wat er komt. Als Zulte Waregem er maar geen spijt van krijgt dat het Idrissa Sylla naar KVO heeft laten vertrekken, want Larin en Oberlin hebben nog alles te bewijzen.
‘Hoog’ spel is dodelijk
Fans hebben er al hele verhandelingen op sociale media aan gewijd: hoe bestaat het toch dat een coach, die groot is geworden met omschakelingsvoetbal geschoeid op een oerdegelijke organisatie, er maar niet in slaagt dat onderdeel weer op orde te krijgen? Francky Dury heeft zich sinds het tijdperk-Hazard voorgenomen de club een nieuwe identiteit te geven: zijn ploegen horen overal het initiatief te nemen, de tegenstander hun wil op te leggen. Spijtig genoeg voor hem heeft Essevee – zeker nu het nog zo weinig mogelijk wenst te huren – de grote financiën en de standing niet om de versterkingen aan te trekken die daarvoor nodig zijn. Het debuut van Philippe Sandler gezien bij Anderlecht? De Nederlander komt net als Camerom Humphreys van Manchester City, maar zijn collega-verdediger van Essevee staat precies een stuk minder ver in zijn ontwikkeling. Komt daar dan nog extra druk bij op al die nieuwe pionnen achterin omdat Dury hoog wil spelen en de ploeg uiterst kwetsbaar is in de rug.
Thuisreputatie aan diggelen
Er zijn tijden geweest – en die liggen nog geen lichtjaren achter ons – dat de tegenstanders daverden op hun benen, alleen al maar bij de gedachte aan een trip naar het Regenboogstadion. Die ongezellige voetbaltempel, waar wind en regen vrij spel hadden. Na de modernisering van het stadion werd het team vooruit geblazen door het nieuwe vak X, aangevuurd door het dartele aanvalsspel van Essevee. Niet zelden wisten topteams als Club Brugge, Standard en Anderlecht al binnen het kwartier hoe laat het was. Na de doelpuntenregen van de voorbije seizoenen – weliswaar in de eigen kooi – ligt de thuisreputatie van Zulte Waregem compleet aan diggelen. Op de eerste speeldag werd de fusieclub bij grote vlagen helemaal zoek gespeeld door KV Mechelen, niet eens een topclub. Als Essevee geen enkeltje naar het vagevuur van eerste klasse B wenst te boeken, wordt punten pakken voor eigen publiek dringend een must. Alleen zo zal ook de heersende apathie uit de spionkop verdwijnen.
Bart Vancauwenberghe: “Nee, want het team is dan wel nieuw, maar de architect is ervaren”
De Dury-factor
‘Met Francky Dury zakt Essevee nooit’: het is een boutade die de Hulstenaar absoluut in stand wil houden. Het verleden geeft hem gelijk. In zijn eerste periode bij de club en na de promotie naar eerste klasse in 2006, eindigde de squadra van Dury één keer veertiende en bivakkeerde in de andere seizoenen steevast in de linkerkolom. Toen Dury in 2012 overnam van Darije Kalezic, finishte de ploeg als dertiende, in 2015 was dat twaalfde.
Ook nu is het team nieuw, maar de architect ervaren. Na de vicetitel in 2012-2013 en de bekerwinst in 2017 is het heus niet de eerste keer dat zich donkere wolken boven de Zuiderlaan samentroepen. Twee jaar op rij sukkelden de rood-groenen in de onderste helft van de klassering en luidden de alarmbellen rond Nieuwjaar in alle hevigheid. Toch slaagde Francky Dury erin het team een nieuw elan te geven en parkeerde hij Essevee respectievelijk als negende en elfde. Nu hij meer dan ooit het transferverkeer mee bepaalde, zal de gewezen Trainer van het Jaar er nog meer op gebrand zijn Essevee een probleemloos seizoen te laten draaien.
De machine raakt wel gesmeerd
Het zou voorbarig zijn om nu al een definitief slecht oordeel te vellen over de nieuwkomers. Het vervangen van smaakmakers als Harbaoui en Bongonda en de ervaring van De Pauw is allerminst een sinecure. Niet vergeten dat zelfs Theo bij zijn terugkeer tijd nodig had om naar zijn beste niveau toe te groeien. Spelers als Larin, Deschacht en Bruno hebben nog maar hun tweede volledige trainingsweek achter de rug, terwijl ook Zarandia, Humphreys, Kainourgios en andere Govea’s nog aan het systeem moeten wennen. Dury bouwde de reputatie op om van een gevoelig vernieuwde kern vrij snel een aantrekkelijk voetballend elftal te kunnen boetseren, maar blijkbaar is de olie om de machine gesmeerd te laten draaien, nog niet geleverd. Even geduld. Komt wel goed.
Altijd nog een tweede kans
Als een routinier als De fauw overtuigd is dat er voldoende kwaliteit in de kern aanwezig is om een zorgeloos seizoen door te maken, zegt dat wel iets. Bovendien heeft het bestuur nog tot eind augustus om extra versterkingen te halen – zou het ballonnetje-Kums, indien financieel haalbaar, al opgelaten zijn? – en kunnen Cordier en co desnoods tijdens de wintermercato de meubelen nog redden met enkele gevatte aankopen of huurspelers. Al staat vanzelfsprekend geen enkele Essevee-supporter te springen voor dat déjà-vu-scenario van de twee voorbije seizoenen…
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier