En waarom zouden KVO en Cercle niet mogen dromen van top acht?

H & H. Hjulsager en Hotic. Deen en Bosniër (een halve toch). Allebei smaakmakers op het middenveld van respectievelijk KVO en Cercle. Vorig seizoen twee clubs in het degradatiemoeras maar nu allebei verrassend met uitstekend en fris voetbal én flirtend met de top 8. Op de vooravond van twee derby’s buigen H & H zich over de plotse metamorfose van de twee ‘kleinste’ West-Vlaamse eersteklassers.

“De spelers zien dat het werkt”

“Om zijn filosofie, veel druk naar voor, over te brengen, moet de hele groep aan boord zijn. De spelers moeten zien dat het werkt. En dat lukt pas door de hele tijd op dezelfde nagel te kloppen. Hoe zet je de tegenstander onder druk, hoe verdedig je vooruit in plaats van naar achteren te lopen: het zijn maar enkele voorbeelden van tactische oefeningen die telkens opnieuw herhaald worden. Er wordt ook op een andere manier aan video-analyse gedaan. In plaats van een wedstrijd louter op z’n geheel te herbekijken – hier kreeg de tegenstander een kans, daar liep speler X of Y verkeerd – gaan we nu meer in detail bestuderen hoe verdedigers, middenvelders en aanvallers hun specifieke taken moeten uitvoeren. Spelen met hoge pressing vraagt ook een andere fysieke aanpak. We brengen meer tijd in de fitnesszaal door en oefenen op kracht en explosiviteit. (resoluut) Kijk, op zich zijn de principes van het spel vrij simpel en logisch. Het belangrijkste is de manier waarop het in de praktijk wordt vertaald, hoe de spelers het omzetten. De coach weet precies de juiste snaar te raken bij iedere speler. De één heeft meer deugd van een schop onder de kont, de andere haalt meer uit een schouderklop. En natuurlijk: het helpt dat de manier van spelen ook vruchten afwerpt. Anders zou je wel eens beginnen twijfelen. Ook al verloren we onze openingsmatchen, we waren overtuigd van ons goeie spel.”

De A-kern werd aangedikt met maar liefst vijftien nieuwe spelers, vooral onbekende namen uit Frankrijk, Engeland en Duitsland. Tegelijk verlieten enkele bekende namen de ploeg, zoals Wout Faes (Reims), Ronald Vargas en Renato Neto (Deinze). Opvallend vorig seizoen waren de vele wissels voorin: Joseph Akpala, Idrissa Sylla, Adama Niane en Sindrit Guri mochten het allemaal in de spits proberen. “De vorige kern was wat ouder en verschillende spelers kenden een voorgeschiedenis van (lichte) blessures. Ik kwam met Ronnie (Vargas, red.) en Neto prima overeen. Zij treffen geen schuld voor de manier waarop het vorig seizoen gelopen is. De manier van werken was gewoon anders. Het bestuur moest voor dit seizoen meer dan tien nieuwe spelers halen om de kern te versterken. En daar zijn ze ook in geslaagd. Max D’Arpino en Cameron McGeehan, bijvoorbeeld, zijn prima transfers. Meer jonge gasten zorgt voor meer explosiviteit. Nu zijn we goed vertrokken met een vaste basiskern, zonder dat er veel gewisseld moet worden.”

“Het is een cliché – sorry daarvoor – maar we moeten het wedstrijd per wedstrijd bekijken. Ik weet wat er hier de afgelopen jaren allemaal gebeurd is en waar de club naartoe wil. Maar op persoonlijk vlak – en dat zeg ik heel eerlijk – mik ik toch op die top acht, hoor. Bij mijn vorige club Brøndby (in Denemarken, red.) speelden we altijd bovenaan mee, ook in Spanje met Celta de Vigo mikten we op de Europa League. Als we echt volledig top zijn, kunnen we elk team verslaan. Tegen Standard speelden we goed, maar moesten we meer klinisch zijn, onze kansen afmaken. Het spel was goed in de aanloop naar Club Brugge.”

“Ik wist meteen dat we hoger mochten mikken”

“We trainen de eerste twee dagen van de week aan een hoge intensiviteit. Met veel kleine wedstrijdjes. Veel sprinten en lange afstanden lopen. Daarna doen we het iets rustiger. De laatste twee dagen van de week wordt er dan tactisch getraind. We gaan dan op zoek naar de zwakke punten bij de opkomende tegenstander, bespreken dan zaken die zij misschien niet graag hebben. (lacht) We zijn in elk geval telkens goed voorbereid op de volgende match.”

“De trainer praat veel op ons in. Individueel bij goede zaken, maar ook bij situaties die hij beter of anders wil zien. Druk zetten, veel sprinten, voor iedere bal vechten en agressief zijn. Bernd Storck koos ervoor om ‘s morgens te fitnessen en in de namiddag op het oefenveld te staan, nu loopt dat samen. We trainen heel vaak met de bal, lopen weinig zonder en spelen veel wedstrijdjes op een hoog niveau. Fysiek zit het wel goed.”

“De coach is ook opvallend zelfverzekerd in wat hij doet en zegt. Hij heeft meer dan genoeg ervaring en weet wat hij moet doen als het eens iets minder gaat. Hij schreeuwt of blijft rustig wanneer het nodig is.”

“Dat ik geregeld vrije trappen neem, is niet nieuw. We trainen daar veel op. Meestal enkele dagen voor de match. De trainer vertrouwt mij daarin. Eigenlijk zijn we met twee, drie spelers die dit voor hun rekening willen nemen. Ook voor wat de strafschoppen betreft. Ik ben als eerste aangeduid, maar tegen STVV nam Ugbo de penalty omdat hij die dag jarig was, geen probleem. Het belangrijkste is dat de bal erin gaat.”

“Stef Peeters, een meerwaarde, vertrok. Nu hebben we evenwel meerdere spelers met kwaliteiten. Jonge talenten, maar iedereen weet wat hij moet doen, of hij nu in de basis staat of moet invallen. Het is mooi dat spelers uit de eigen jeugd kansen krijgen. De sfeer is goed en er is een goede teamspirit. Je mag niet tevreden zijn met wat je brengt, je moet de lat steeds hoger leggen. Daarom kan het zowel offensief als defensief altijd beter. We steunen elkaar daarin, zodat iedereen zijn grenzen kan verleggen. Ik speel nu in een andere rol, als een aanvallende middenvelder. Vorig seizoen was het op de flank. Zij het in andere omstandigheden, we stonden toen laatste en iedere week moést er gewonnen worden. We zetten de tegenstander voortdurend onder druk, ook in één tegen één-situaties. We houden rekening met fouten bij de tegenstander om vrij vlug om te schakelen en een counter op te zetten. We spelen ook anders, in een andere formatie. Ik heb het op mijn huidige positie in een 4-3-3 echt naar mijn zin. Meer dan op de flank in een 4-4-2. Ik krijg nu veel ballen, creëer kansen, probeer assists te leveren of tracht met de bal steeds naar een oplossing te zoeken. Ik ben meer een box-to-box speler. Nu krijg ik kansen om te passen, te trappen, om acties te beëindigen…”

“Tijdens de voorbereiding viel het mij al op dat we gerust omhoog mogen kijken. We moeten niet bang zijn om steeds meer of beter te verlangen. Na elke match evalueren we om het de week nadien beter te doen. Bij mijn komst was de ambitie op de eerste plaats om het behoud te verzekeren. Bij het begin van het nieuwe seizoen was het doel zo snel mogelijk de degradatiezone te verlaten. Opdat we niet tot op het einde zouden moeten knokken om erin te blijven. We bekijken het match per match en willen elke match winnen. Uiteraard zou een plaats bij de eerste acht mooi zijn, maar een vergelijking maken met andere ploegen is moeilijk. Tot nu toe waren maar drie matchen minder. Ik hoop dat we ons goede spel kunnen voortzetten. Dan zien we wel waar we eindigen.”