Tijdens het seizoen 2012-2013 zorgde White Star Brussel voor dé verrassing door titelkandidaten Eupen en Antwerp de loef af te steken. Eén van de sleutelfiguren bij de kampioenenploeg was Isaac Koné. Een onmisbare schakel in de basiself van John Bico die de middenvelder naar Antwerp bracht. Ook daar speelde hij kampioen om het seizoen daarop met Cercle Brugge deze titel nog eens over te doen.
Isaac Koné maakte geruisloos de overstap naar groen-zwart, maar toonde zich meteen onmisbaar. De middenvelder zijn moeder is afkomstig uit Mali, zijn vader uit Ivoorkust. Hij draagt hierdoor een dubbele nationaliteit. Koné werd geboren in Parijs, na een drietal jaar in Brussel te hebben gewoond, omdat hij in ons land begon te voetballen, trok hij naar de buurt van Moeskroen, waar hij nu samen met zijn vrouw en drie kinderen woont. Twee zoons en een meisje van 3 en 2 jaar en zes maanden. Op zijn tiende begon Isaac bij de jeugd van AS Monaco te voetballen. Op zijn vijftiende maakte hij deel uit van de jeugdacademie en doorliep er tot en met de U21 alle jeugdreeksen. “AS Monaco deed zowat overal in Frankrijk aan scouting. Ik kreeg er een kans om mij daar als een zeer jonge voetballer te tonen en de overeenkomst geraakte vrij snel rond“, vertelt Koné.
AS Monaco staat gekend als een uitstekend opleidingscentrum.
“Ieder jaar komen er wel spelers uit voort die tot Europese topclubs behoren. Uit mijn generatie zijn dat onder andere Layvin Kurzawa, nu bij Paris Saint-Germain, Dennis Appiah van Anderlecht, Nampalys Mendy van Leicester City, Valentin Eysseric van Fiorentina en Valère Germain van Olympique Marseille.”
In de zomer van 2012 koos je voor Etoile FC Fréjus. Waarom?
“Dat was in mijn eerste jaar als profvoetballer. Ik werd door hen bij AS Monaco gecontacteerd. Alles is vrij vlug gegaan. Die club deed het nodige zodat ik daar kon blijven. In mijn eerste jaar hadden wij uitzicht op de promotie naar de Ligue 2, maar door een nederlaag op de laatste speeldag ging die verloren. Na drie seizoenen wilde ik ergens anders naar toe. En waarom niet naar België.”
Zonder grote interesse van andere ploegen koos je op het einde van de transfermercato voor White Star Brussel. Een goede keuze?
“Voor mij was dit toen een mooie opportuniteit om mijn kwaliteiten te tonen aan mensen die mij toen absoluut niet kenden. Mijn opleiding bij een ploeg als AS Monaco speelde hierbij een voorname rol. Ik had bij Brussels een goed seizoen, maar niet om te zeggen dat ik tot de absolute uitblinkers behoorde. We speelden wel verrassend kampioen. Er was voor die ploeg echter geen licentie voor de hoogste klasse weggelegd.”
“Ik hoop om nog eens voor mijn land te mogen uitkomen”
Je koos als een vrije speler voor Antwerp. En na een seizoen daar niet voor de promotie naar 1A, maar in laatste instantie na een test bij RC Lens voor Cercle Brugge. Waarom bleef je niet?
“Antwerp leek me toen niet zo interessant dan dat ze zich voorstelden. Je moet niet alleen aan de club denken, maar ook aan je eigen situatie. Het zijn bij gelegenheid kleine details die je voor een andere keuze zetten. Het is soms mooier om voor een project te kiezen. En dat kon Cercle toen voorleggen.”
Zowel met Brussel als Antwerp werd je kampioen.
“Beide titels waren totaal verschillend. Met Brussels vochten twee honden om een been en wij liepen er mee heen. Het was tot op de laatste speeldag, tot in de allerlaatste seconde een gevecht met drie. Enorm zenuwslopend, binnen een club die toch niet de ambitie had om te promoveren en die de gehele competitie in de schaduw van Eupen en Antwerp als voornaamste titelkandidaten trad.”
Na Brussels en Antwerp deed je het jaar nadien die promotiestunt met Cercle nog eens over?
“Ik wist dat het kon. We waren op zoek en trainer Frank Vercauteren vond meteen de oplossing. We zetten onder hem een reeks neer die weinig ploegen konden nadoen. En in de finale tegen Beerschot begreep ik goed de context. Ik had die druk al eens met Antwerp meegemaakt. En Beerschot wilde zich met de entourage die ze hebben, spiegelen aan wat Antwerp kon. Wij konden daar perfect op inspelen. Tot groot jolijt van de supporters die opnieuw matchen tegen Club Brugge tegemoet gingen.”
Is het een verrassing dat Antwerp bovenin meedraait?
“Ze hebben toch bijzondere inspanningen gedaan, binnen het stadion, de omkadering, alsook naar spelers toe, zoals Refaelov die van de landskampioen kwam en Mbokani die in het verleden toch al heel wat bewees. Met enige sereniteit in hun resultaten en zonder op de grote trom te slaan staan ze daar toch. Een top zes ligt binnen hun mogelijkheden. Ze verdienen dat. Al zal het ook afhangen hoe STVV en Standard verder evolueren.”
Heb je bij Antwerp nog contacten met spelers?
“Niet echt. Met Frédéric Duplus, hij was aanvoerder bij Antwerp en speelt nu bij OH Leuven. Hij was toen ook de speler met wie ik goede contacten had.”
Aanvoerder Benjamin Lambot mist opnieuw die match tegen zijn ex-ploeg. Welke wedstrijd verwacht jij zondag tegen je voormalige werkgever?
“Echt speciaal is die match niet voor mij. Daar hebben we 1-0 verloren. Het is aan ons om iets te tonen. We hopen uiteraard op een mooi resultaat. Ik ken hun niveau en tactiek. Zij gaan naar de top in het Belgische voetbal. We zullen het dus niet gemakkelijk hebben. De verwachting mag echter niet groot zijn, want bij een voorsprong van hen, gaat hun deur wellicht weer dicht.”
Je hebt één internationale wedstrijd achter je naam staan.
“Dat was met de U21 van Ivoorkust tegen Marokko, binnen een ploeg die zich wilde kwalificeren voor de Olympische Spelen in 2012 in Londen. Ik geraakte nadien bij AS Monaco voor zes maanden geblesseerd en ik werd niet meer geselecteerd. Uiteraard hoop ik om nog eens voor mijn land uit te komen, maar er zijn nu spelers die voldoende kwaliteiten hebben, jonger en technisch beter zijn. Jean Michaël Seri van Fulham is iemand van mijn generatie met wie ik zou moeten concurreren. Maar je weet nooit, ik kan die droom misschien sterker maken en als we met Cercle hoger komen speel ik mij misschien wel in beeld.”
Je bent na dit seizoen einde contract bij groen-zwart. Wat brengt komend seizoen?
“Er zijn geen contacten met andere ploegen. We wachten tot er sportieve zekerheid is. Als ik mij sportief, persoonlijk en financieel kan verbeteren zijn er misschien mogelijkheden. Dat moet dan een ploeg zijn met hogere ambities dan Cercle. Ik ben 27 jaar en dan moet je een keuze maken. Of ik bij Cercle wil blijven? Waarom niet. Ik ben er tevreden.”
(ACR)
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier