Na vier seizoenen met Saint-Mary’s Gaels (Californië) in de eerste divisie van de Amerikaanse NCAA kende de Estse international Matthias Tass (2m09, 25) een moeilijk en onvolledig rookieseizoen dat eindigde met een operatie aan de rug. Dit seizoen ontbolstert hij tot een betrouwbare center in de BNXT League.
“Uit dit seizoen kon je tot op heden enkele positieve en sommige negatieve punten aanstippen. Natuurlijk wilden we allemaal langer basketten in de Champions League”, wijst hij op de uitschakeling door Hapoel Holon in de play-ins. “Helaas maakten we een vroege exit in de kwartfinales. Iedereen verwachtte dat we opnieuw voor de cup zouden strijden. Voor mij persoonlijk bestond de eerste seizoenshelft vooral uit een terugkeer na de operatie aan mijn rug op het eind van vorig seizoen, in juni in Estland. Het duurde toch enkele maanden vooraleer ik voldoende hersteld was om opnieuw op een basketterrein te oefenen. Daarna moest ik weer wennen aan alle basketstof. Anderhalve week ‘s zomers met Estland trainen was uiteraard niet voldoende om speelklaar en fit te beginnen aan een nieuwe competitie met een voor mij nieuwe ploeg.”
Drie landen
Het was niet de eerste keer dat Matthias Tass een vervelende zomer beleefde. “Helaas eindigde ik al vaak een seizoen met een blessure, die ook dikwijls uitmondde in een ingreep. Viermaal lag ik al op de operatietafel en ik ben pas 24 jaar jong. Normaal kunnen basketters in de zomers aan hun skills werken en hun sterke punten nog verbeteren. Voor mij was het steeds een periode van herstel”, zegt Tass die ons even meeneemt naar dat vorige seizoen.
De Italiaanse eersteklasser Trento wou me en gaf me een tweejarencontract, maar ze tekenden een vijftiental spelers. Zo leenden ze me snel aan het Poolse MKS Dabrowa Górnicza uit. De Poolse liga haalt een fysiek hoog niveau. We hadden een goede coach. Het was een aangename plaats om te leven. Maar als je de kans krijgt van een club uit de Spaanse ACB, kan je niet weigeren. Ik trok dus eind november naar Manresa. Dit was een goede ervaring. De Spaanse competitie past trouwens prima bij mijn spelwijze.”
“Na een tweetal maanden in Manresa begon pijn aan mijn rug me te hinderen. Op de duur kon ik amper nog trainen met de ploegmaats. Gedurende drie tot vier maanden trachtte men dat probleem met injecties op te lossen. Men hoopte dit zonder operatie in orde te krijgen. Uiteindelijk zag men in dat een operatie onafwendbaar was. Ik miste dan ook de helft van het vorige basketseizoen. Op twee weken van het seizoenseinde keerde ik terug naar Estland voor een operatie. Manresa kwam toen ook niet meer in aanmerking voor de playoffs.”
Legende Van Rossom
“Heel gelukkig ben ik met mijn contract in Oostende, dat toch een trouwe deelnemer aan de Champions League is. Ook was ik heel verrast over het heel hoge niveau van de BNXT League. Enkele keren had ik al met Estland gebasket tegen de nationale ploeg van België. Pierre (Gillet, red.) was één van de jongens waarvoor we het meest bevreesd waren. Het was leuk om een vertrouwd gezicht in Oostende te zien. Ik denk niet dat hij me zo goed herinnerde, want in Estland had ik een paar Euroleague-spelers voor mij op mijn positie. Zo moest ik me meestal met een tiental wedstrijdminuten tevreden stellen. Natuurlijk kende ik ook al Sam Van Rossom, toch een Euroleague-legende”, zegt Tass, die dit seizoen met Estland thuis won tegen Litouwen. De eerste zege ooit van de Esten in deze Baltische derby.
Sterk en comfortabel
De voorbereiding op de competitie liep bij BCO niet perfect. “Bij aanvang van het seizoen werden we echt geteisterd door blessures. Dat was hard. Haris Bratanovic onderging een operatie aan de knie, Servaas Buysschaert was een paar maanden out door een voetblessure. Gelukkig heeft Ilimane Diop ons een hele periode geholpen. Hij is een goede man die nu ook in Tenerife knap basket”, zegt Tass, die zelf stap voor stap zijn spelpeil verbeterde. “Sinds iets meer dan een maand kan ik zeggen dat ik er nu helemaal ben. Nu voel ik me sterk en comfortabel om hard voor het team te werken.”
Maximale inzet
Filou Oostende heeft ondertussen een zegereeks die al negentien matchen op rij omvat. Dat is niet evident. “Mentaal moet je elke wedstrijd heel sterk benaderen. Je mag geen enkele tegenstander anders bekijken dan een vorige opponent. Een ploeg aan de top of een team op de vijfde stek: benader ze op dezelfde wijze. Je moet het terrein opstappen alsof de zegereeks nog op nul staat. Soms kennen we moeilijkheden in de loop van een wedstrijd. Door defensief te verbeteren geven we onszelf dan weer offensieve ruimte. Je behaalt ook slechts zo’n lange zegereeks door telkens hard te trainen en op elke positie een maximale inzet te brengen. We drijven mekaar steeds tot het uiterste. Elke training is heel competitief. Elke atleet weet dat er een kans op een mindere match is wanneer je je tijdens de week slechts voor de helft inspant. Tijdens de week moeten we ons volledig inzetten om klaar te zijn voor het weekeinde. Onze coach wijst ons daar ook voortdurend op. Dario Gjergja is een heel goede coach. Hij steunt ons in alles. Hij is een aangename man om bij je te hebben. Hij doet zijn job op de juiste manier. Dat zie je ook wel met een palmares van twaalf landstitels op een rij.”
“Regelmaat zal de sleutel zijn om dit kampioenschap te winnen. We mogen niet veel ups en downs kennen. Als je met 13 punten leidt, mag je je tegenstander bijvoorbeeld geen tien punten op rij laten scoren. Vooral defensief moeten we sterk staan. Met de getalenteerde Haris Bratanovic in het team zijn we nog zoveel krachtiger. Hij zal ons in het drukke schema van de playoffs prima helpen.”
Zaterdag 27 april om 20.30 uur: Filou Oostende B. A. L. Weert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
