Triatleet Hans Van den Buverie: “Fietsen is en blijft mijn sterkste punt”

Hans Van den Buverie won onlangs vrij onverwacht de ingekorte Ironman in Vichy. De triatleet uit Bredene kan ondertussen een aardig palmares voorleggen. “Het blijft telkens een unieke uitdaging. Het kameraadschap en de clubsfeer zijn plezant en de voldoening, die verslavend werkt, is heel groot”, klinkt het.

Hans Van den Buverie was een fervent fietser en kwam met enkele succesvolle prestaties in het duatlon via zijn broer in contact met de triatlonsport. “Tom woont in Saint-Hubert en ik zag hem frequent bezig. Ik had toen zelf een tijdritfiets gekocht om aan lokale wedstrijden mee te doen. Ik kon die echter maar een paar keer gebruiken. Zo ben ik dan wat triatlons beginnen doen en kreeg ik de smaak te pakken. Mijn eerste was de 111 in La Roche. Eigenlijk was ik zelfs een jaar lid van de club in Saint-Hubert. Zij boden mij wat kansen en zorgden voor een licentie, een uitrusting. Het was wat ver en ik had het clubgevoel niet echt mee. Ik kwam in 2013 in contact met Benjamin Verlet van de triatlonclub in Oostende. We wilden het jaar nadien allebei een volledige triatlon doen, in Nice.”

Hardrijder

Er volgden voor Hans nog acht volledige triatlons. Niet enkel van het niveau van een Ironman, waarvan hij er toch drie won: de Chtriman in Gravelines in 2016, Ironlakes in eigen land op de meren van de Eau d’Heure in 2019 en onlangs in Vichy. Al was deze wedstrijd wel ingekort, zij het zonder het zwemmen. De Bredenaar staat bekend als hardrijder en de 180 kilometer was een kolfje naar zijn hand. “Fietsen is wat ik het liefst doe. Het blijft mijn sterkste punt. In Vichy heb ik mijn troeven op tafel gegooid. Ik ben ook een degelijke loper. In triatlon gaat dat beter dan in een loopwedstrijd pur sang”, weet Hans, die dus jaarlijks een volledige triatlon wil doen.

Er was de Ironman in Nice en die in Frankfurt (2015) waar hij zich met Benjamin Verlet kon kwalificeren voor Hawaï. “Dat was in datzelfde jaar. Met Steven Hamerlinck waren we met drie van onze club. Ik finishte er in 9u35, na een goede wedstrijd. Misschien kwam Hawaï toen iets te vroeg. Zeker als ik zie welk niveau ik daarna gehaald heb. De jaren erna heb ik bijvoorbeeld veel bijgeleerd over hoe ik een triatlon moet aanpakken. Maar het was sowieso een fantastische ervaring om mee te maken.”

Extreem duur

Na de Chtriman volgde de Challenge in Roth (2017). Daar had Hans zijn persoonlijk record op de lange afstand, 8u44, als eerste in zijn leeftijdscategorie. “In 2018 was er Lanzarote, gevolgd door Ironlakes. In 2020 was er met het coronajaar niets. In 2021 ben ik nog eens teruggekeerd naar Lacs de l’Eau d’Heure en werd ik derde. En dit jaar was er Vichy.”

“Ik heb ambitie, maar telkens een betere prestatie neerzetten vormt geen prioriteit”

Waar de Bredenaar zich overigens opnieuw kon kwalificeren voor Hawaï, maar hij heeft zijn slot niet genomen. “Zo’n deelname begint echt wel extreem duur te worden. Ik heb het circus, maar vooral de ervaring meegemaakt. Ik heb daar goede herinneringen aan en een degelijke wedstrijd achter de rug. Als ik nu terugga, is dat puur om te presteren, een betere tijd neer te zetten. Mocht dat dan tegenvallen – een slechte dag, de weersomstandigheden, pech onderweg, een blessure… – wordt het dan een ontgoocheling. En dat is iets wat ik na die eerste keer niet wil meemaken, terwijl er nog zoveel andere mooie uitdagingen zijn. Triatlon is en blijft een hobby. Ik heb ambitie en wil het zo goed mogelijk doen, maar telkens een betere prestatie neerzetten vormt geen prioriteit. Het mooie aan triatlon is als je elk jaar voor een andere locatie kiest en met een nieuwe streek kennismaakt. Mijn vrouw en ik koppelen dit dan aan een korte reis of eens een weekendje weg.”

Kassei als trofee

Hans heeft ondertussen al meer bereikt dan hij ooit had durven dromen. “Doordat je prestaties opstapelt, veranderen de ambities ook wel een beetje. Ik wilde ooit eens een triatlon onder de negen uur doen. Dat is gelukt. Dit jaar had ik twee wedstrijden voor ogen, waaronder de Challenge in Geraardsbergen op de lange afstand. Daar kregen de winnaars binnen hun agegroup een kassei als trofee. Die heeft een mooi plaatsje gekregen in ons huis. Daarnaast had ik al verschillende Ironmans gedaan, maar haalde ik nog geen podium binnen mijn agegroup. Dat is voor een amateur toch het hoogste niveau. Zo kwam ik in Vichy terecht, met het bekende resultaat. Al was het zelfs beter dan verwacht, met de eerste plaats algemeen. En dat was toch vrij onverwacht.”

Doelen in 2023

De triatleet van 12BO4 wil nu nog zolang mogelijk proberen te genieten van zijn sport. Gezond blijven zonder blessures en op een deftig niveau verder doen. “Naar volgend jaar toe heb ik toch al enkele ideeën. De Challenge Almere, bijvoorbeeld. Die wedstrijd spreekt misschien niet echt tot de verbeelding, maar het is wel een van de oudste triatlons die er is. Een klassieker, niet ver en logistiek haalbaar. Ik denk ook aan de Norseman in Noorwegen. Dat is een loterij. Je hebt een compagnon nodig die je begeleidt en bepaalde stukken meedoet. En er zijn nog andere extreme triatlons: de Embrunman in Frankrijk, de AlpsMan in de Alpen en de Altriman in de Pyreneeën.”

(Alain Creytens)