Topbiljarter Henk Blauwblomme bij start nieuw seizoen: “Spijtig dat de sport nu niet meer populair is”

In het dagelijks leven werkt Henk Blauwblomme (53) als kok in het VTI van Waregem, maar schitteren doet hij nog meer als topbiljarter in de Eredivisie. Tijd om deze meester van het groene laken op de voorgrond te plaatsen nu de competitie opnieuw gestart is. “Het biljart heeft helaas aan populariteit ingeboet”, klinkt het.

Er was een tijd dat de allerbeste biljarters in het drieband tv-vedetten waren. Iemand als Raymond Ceulemans werd In 1978 zelfs sportman van het jaar in ons land. Dat soort toppers, die in totaal 35 keer wereldkampioen werden, hebben we evenwel niet meer en daardoor is de sport iets meer in de marge aanbeland. Waregemnaar Henk Blauwblomme doet zijn best om zich daar niet al te veel van aan te trekken.

“De interesse in het biljart is verminderd”, zegt hij. “Daar kan je op zich niet veel aan veranderen. Zelf kan ik me met de besten meten in mijn sport, maar ik weet niet of veel mensen in Waregem dat weten. Soms heb ik het daar wel lastig mee. Een jaar of tien geleden behoorde ik tot de 32 beste spelers die zich konden plaatsen voor de World Cup biljart in Istanboel. Ik vond het toch spijtig dat dit in eigen stad nooit weerklank heeft gevonden. Al lig ik daar nu niet meer wakker van.”

Dat de interesse voor biljart gedaald is, merk je ook op café. In Waregem ga je tevergeefs op zoek naar een drieband tafel. Waar ga jij trainen?

“Je moet inderdaad al naar de Snooker Pocket in Deerlijk gaan om een tafel te vinden, maar zelf ga ik bij mijn broer trainen. Hij heeft een drieband tafel tweedehands gekocht om mij te plezieren en zo spelen we af en toe tegen mekaar. Meer dan één keer per maand is dat niet. Als je het vergelijkt met wat de top acht doet, is dat bijzonder weinig. Die zijn tot drie uur per dag bezig met biljart.”

Zou je mits wat meer trainingsarbeid nog beter kunnen doen dan de veertiende plaats die je nu bezet in de hoogste categorie?

“Ik heb me dat ook al vaak afgevraagd. Ik weet het niet. Misschien wel, maar de kans bestaat ook dat ik me na verloop van tijd niet langer zou kunnen opladen voor een wedstrijd omdat ik het te veel doe. Eigenlijk is het voor mij ook goed zoals het nu is. Er zijn ook nog andere zaken in het leven. Zo vind ik het belangrijker om voldoende tijd vrij te maken om mijn zoon van 14 naar de voetbaltrainingen en de matchen van Racing Waregem te brengen.”

Ik rij tot 300 kilometer ver in Nederland om matchen te spelen

De besten van ons land spelen vaak in meerdere competities. Bij jou is dat behalve in ons land ook in Nederland. Hoe moet ik dat zien?

“Dat ik op die manier in totaal dus 44 matchen per jaar te spelen heb, en daar vaak toch behoorlijk ver moet voor rijden. In eigen land is Herstal het verste waar ik naar toe moet en dat is toch 200 kilometer. In Nederland kan het nog verder zijn. Als ik tot in het noorden moet rijden, komen we snel aan 300 kilometer. Ik speel wel graag in Nederland. Het biljart staat er veel hoger aangeschreven dan bij ons en het respect voor biljarters is er ook een pak groter.”

Waar en wanneer is de liefde voor het biljart ontstaan?

“Ik vermoed dat ik ongeveer 14 was toen mijn grootvader mijn broer en ik meenam naar ’t Gaverke in Waregem. Daar leerde hij ons de finesses van het spel aan. Hij was een goed cafébiljarter, maar het duurde toch niet lang voor mijn broer en ik hem overklasten (lacht). Dat was even wennen voor hem, maar hij ging daar sportief mee om. Hij is 25 jaar geleden gestorven, maar ik ben blij dat hij het nog even heeft kunnen meemaken dat ik in de Eredivisie van het biljart aan de slag ging. Hij was daar toch wel trots op.”

Snooker heeft op zeker ogenblik het klassieke biljart wat verdrongen. Nooit overwogen om over te schakelen?

“Ik heb één jaar in de snookercompetitie gespeeld bij een Kortrijkse club. Dat ging me goed af. Mijn sterkste kant was de verdediging. Ik slaagde er altijd goed in om de tegenstander het potten te beletten. Dat beheers ik goed van in het driebanden. Op die manier kon ik wel met de beteren meedraaien.”

Naast het biljart heb je nog een andere passie: de lokale politiek. In 2018 stond je bij de gemeenteraadsverkiezingen op de lijst van Groen.

“Ja mijn zus heeft me toen overtuigd om me net als zij verkiesbaar te stellen. De nationale politiek volg ik niet zo, maar lokaal doe ik dat dus wel. Wat mijn grootste bekommernissen zijn? Dat Waregem best wel een milieuvriendelijker stad zou mogen worden. Nu is het helaas te veel een stad van beton. Neem nu de vernieuwing van het Pand. Op zich is dat een mooie realisatie, maar bomen en struiken vind je er niet. Het centrum van de stad zou ook verkeersvrij mogen zijn voor mij.”

Zo te horen zou je beter aarden op een plek in de vrije natuur.

“Het kan raar klinken, maar ik vind Waregem met al zijn tekorten toch wel de schoonste plek van de wereld. Ik woon hier rustig en toch dichtbij het centrum. Ik kan me niet voorstellen dat ik me ooit elders zou kunnen vestigen.”