Thomas De Vlaemynck finisht in Norseman: “Mijn doel was om een zwart shirt te bemachtigen”
Thomas De Vlaemynck is erin geslaagd de Norseman, de extreme triatlon, tot een goed einde te brengen. “Ik had zon, regen, hagel, donder en bliksem. En moest tegen wind fietsen, wat het extra zwaar maakte. Ik finishte in een zwart shirt en dat was het ultieme doel.”
Thomas De Vlaemynck (50) nam in 2008 in Klagenfurt deel aan de Ironman en werd later medeoprichter van de Brugse triatlonclub Lostriamigos. Na zijn deelname in Roth, Nice en Zurich eindigde hij in 2018 in Frankfurt in schoonheid met triatlon. De Bruggeling had echter nog een droom, The Norseman in Noorwegen. Hij wilde eens een wedstrijd doen die ver boven zijn comfortzone lag, waar hij tegen een muur zou botsen.
215 atleten
Een lottrekking bepaalt echter wie aan die non-Ironman triatlon mag deelnemen. Thomas zijn naam kwam dit keer, nadat hij zich al zeven jaar had ingeschreven, als een van de 215 atleten uit de trommel. De Brugse brandweerman finishte uiteindelijk als 101ste in 14u.29’05 en dankt zijn buddy’s Pascal De Coussemaeker en Veerle De Soete, alsook zijn echtgenote Anneke Van Daele. “Voor de steun die zij mij gaf. Ik trainde vrij hard voor deze wedstrijd: 10 maanden meer dan 1.000 km lopen, 9.000 km fietsen met 60.000 hoogtemeters en zo’n 200 km zwemmen. Veelal ten koste van mijn gezin en sociale bezigheden.”
Houten benen
De Norseman heeft dezelfde afstanden van een IM: zwemmen vanaf een autoveerboot in de Hardangerfjord, fietsen op Hardangervidda als grootste Europese hoogvlakte en 42 km lopen naar de top van Gaustatoppen. Er moesten duizenden hoogtemeters overwonnen worden, maar onweer zorgde dat de finish op de 1.800 meter hoge top er niet kwam. In plaats werd aan de voet van de berg een lus extra gelopen. “Op tien kilometer voor het einde maken ze normaal een splitsing waar de eerste 160 een zwart shirt krijgen om hun weg te vervolgen. Dit was uiteraard mijn doel. Ik kwam als 151ste aan de laatste checkpoint. Het was gelukt, al konden we niet verder richting de top. De dag nadien heb ik het met houten benen toch gedaan, symbolisch, to finish the job.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier