Hanna Vandenbussche, de Descartes van Diksmuide

Op zondag 10 december neemt Hanna Vandenbussche (30) deel aan het EK veldlopen in het Slowaakse ?amorín. Voor de Diksmuidse, die eerder ook al sterk presteerde op de marathon, is het haar eerste EK bij de seniores. Voor één keer belichten we echter een compleet andere kant van de atlete. In het dagelijkse leven is Hanna namelijk doctoraatsstudente en docente filosofie aan de KU Leuven. Ze dompelt ons even onder in de wereld van Descartes en co.

“Ik ben blij dat ik eens over iets anders mag spreken, want in interviews over atletiek zeg ik eigenlijk quasi altijd hetzelfde”, lacht Hanna, die de voorbije week in Dijon verbleef. “Ik verdeel mijn tijd al vijf jaar tussen Leuven en Dijon, want hier werkt de copromotor van mijn doctoraat. Hij is een echte specialist wat betreft René Descartes, die een belangrijk deel uitmaakt van mijn werk. Eigenlijk gaat mijn doctoraat over de problematiek van ‘het zelf’, geïnspireerd door de Franse filosofen René Descartes en Blaise Pascal uit de 17de eeuw.”

“De thema’s zelfwaardering en zelfbedrog vormen de rode draad in mijn doctoraatsthesis. Kunnen wij ons tot onszelf verhouden op een authentieke manier of houden we onszelf een beeld voor? Dat is de centrale vraag.”

“Mijn twee passies, filosofie en atletiek, vullen elkaar aan”

“Sowieso is Descartes één van mijn favoriete filosofen. Iedereen kent zijn stelling ‘cogito ergo sum’ (‘ik denk, dus ik ben’, red.), maar ik bewonder vooral zijn zijn benadering van de mens als eenheid tussen ziel en lichaam en zijn opvatting over de vrijheid en de passies. Het dateert misschien uit de 17de eeuw, maar is in veel gevallen nog steeds toepasselijk.”

Mandaat tot 1 oktober

Het Latijnse woord philosophia betekent letterlijk ‘liefde voor wijsheid’, wat zeker van toepassing is op Hanna. Zij behaalde namelijk al in 2008 een master taal- en letterkunde Frans-Latijn, voegde daar nog een master filosofie aan toe en is nu dus bezig aan haar doctoraat. “Mijn parcours kwam er door een reeks toevalligheden, maar het bevalt me enorm. Mijn vriend is prof filosofie en ook veel vriendinnen komen uit deze wereld, maar ik begrijp dat het voor buitenstaanders erg abstract kan overkomen. Zelf hoop ik alvast heel erg om in de academische sector actief te blijven, al staat dat nog niet vast. Mijn huidig mandaat loopt namelijk op 1 oktober 2018 af. Daarna zou ook ik heel graag les filosofie of eventueel Latijn geven in een hogeschool. In de academische wereld verwachten ze wel veel output in de vorm van publicaties. Je wordt beoordeeld op het kwantitatieve, waardoor het kwalitatieve wat verloren dreigt te gaan. Daar heb ik wel een beetje moeite mee. Zelf schrijf ik pas als ik zeker ben over iets. Je kan dat vergelijken met een atletiekwedstrijd, die loop ik ook alleen als de conditie goed is.”

Geen verwachtingen

“Het is dus absoluut niet zeker dat ik in de filosofie kan actief blijven en ik probeer geen grote verwachtingen te koesteren, iets dat ik ook in de atletiek nooit doe. Veel omstandigheden heb je nu eenmaal zelf niet in de hand.”

“Descartes dateert uit de 17de eeuw, maar het is in veel gevallen nog steeds toepasselijk”

“Ik apprecieer het enorm dat ik momenteel mijn beide passies kan uitoefenen in een mooi evenwicht en eigenlijk vullen ze elkaar goed aan. Als ik een stressvolle periode heb omdat er een hoofdstuk van mijn doctoraat af moet, dan doen mijn trainingen echt deugd. Het geldt ook omgekeerd. In de aanloop naar het EK kon ik nu bijvoorbeeld mijn gedachten verzetten door me op mijn doctoraat te storten.”

Hoge verwachtingen of niet, volgend jaar komt er voor Hanna sowieso een hoogdag aan. Dan stapt ze namelijk in het huwelijksbootje met haar partner Dennis Vanden Auweele. “Met filosofie en lopen delen wij twee grote passies, maar we gunnen elkaar ook veel vrijheid. Dennis geeft bijvoorbeeld les als prof in Groningen, terwijl ik regelmatig in Dijon vertoef. Niet evident, maar het werkt voor ons. Het is trouwens zeker niet zo dat we hier alleen maar over ‘zware’ onderwerpen spreken, gelukkig maar.” (lacht)

Liefde voor de sport

“Ook in mijn beleving van de atletiek kan je mijn filosofische achtergrond terugzien”, vindt Hanna. “Soms heb ik bijvoorbeeld problemen met de té wetenschappelijke benadering. Eten afwegen, lactaattesten, hoogtekamers… Door die constante controle kan je volgens mij de liefde voor de sport verliezen en die vind ik net heel belangrijk. Ik werk mijn trainingen altijd met veel plezier en passie af.”

“Heel belangrijk daarin is de rol van mijn veelzijdige trainster Veerle Dejaeghere, naar haar kijk ik als atlete en persoon erg op. Het klikt uitstekend tussen ons.”