“Echte gokkers gaan niet naar Waregem Koerse”

Het gaat er gezapig aan toe in het goklokaal van dagbladhandel Hilde & Lieven in de Ieperstraat. Er is verse koffie en een tiental mensen zijn present. De kassa rinkelt veel, want het is een komen en gaan. “Op de dag van Waregem Koerse verdubbelt de omzet wel, maar de trouwe klanten gaan niet naar de hippodroom. Er is elke dag wel ergens een belangrijke paardenkoers.”

Sinds 1988 staan Lieven Busschaert (53) en Hilde Mannens (52) elke dag paraat in hun krantenzaak. Naast Louis (26), die ook in de zaak helpt, hebben ze nog twee kinderen Charles en Renée. “In ons lokaal achter de winkel kan de speler naar hartenwens een gokje wagen op paardenrennen, voetbal en wielrennen”, verklapt Lieven.

Wie als leek een kijkje komt nemen en overdonderd raakt door de grote schermen met namen en getallen krijgt een vriendelijk woordje uitleg. Er hangt een ontspannen, gemoedelijk, gezellig en familiair sfeertje. “In Frankrijk heeft elke grote stad zijn koers zoals bij ons in Waregem. We volgen alles dagelijks via een speciale krant en de laatste tien jaar ook digitaal. Men gokt doorgaans voor vijf tot twintig euro per keer en houdt zich aan een limiet. De oudere mensen vullen nog een briefje in en wij registeren hun gok dan in de computer. De jongeren doen het gewoon allemaal zelf. Als ze op het einde van het jaar evenveel hebben gewonnen als verloren, dan hebben ze goed gespeeld”, zegt Lieven.

Draf

Het publiek dat hier komt is vooral geïnteresseerd in draf. “Dat zijn rennen waarbij het paard voor een tweewielige kar, de zogenaamde sulky, gespannen wordt. De bookmakers geven elk paard een code. Een lage code belooft meer kans op winnen, maar garandeert niet automatisch grote winst. Speel 5 euro op een code 2 en je krijgt 10 euro. Speel 5 euro op een winnende code 10 en je krijgt 50 euro”, verduidelijkt Lieven.

“Als een gokker op het einde van het jaar evenveel geld heeft verloren als gewonnen, dan heeft hij goed gespeeld”

Een verslaving noemen de aanwezigen het spelen niet. “Ik doe het al heel mijn leven. Voor mij is het een verzetje. Het is leuk om hier te discussiëren over het paard waarop ik gespeeld heb. Als je de paardenrennen een beetje volgt, kan je er wel wat logica in vinden en dat is veel leuker dan die ballen die uit een draaiende bol komen”, laat de 67-jarige Wilfried D. R. uit Tielt weten.

Alleenstaande Patrick Lambrecht (52) uit Tielt voegt toe: “Ik werk als administratief medewerker bij de overheid. Ik kom hier al 15 jaar na mijn werk als ik nog geen zin heb om naar huis te gaan. Ik speel voor 20 euro per week. Meestal steek ik eraan toe, maar het verzet mijn zinnen. Naar de cinema of het voetbal gaan kost meer geld. Soms ga ik naar Ladbrokes in Roeselare, Deinze of Gent. Ik kom wel het liefst naar hier, omdat het onafhankelijk is.”

Feeling

“Veel mensen associëren gokken op paarden met illegaliteit, maar alles gebeurt hier in een wettelijk kader. Ik ga nooit naar de koers zelf, dus ook niet naar Waregem. Het is er veel te druk en waarom zou ik een ticket betalen als ik hier alles rustig kan volgen op de schermen met een kopje koffie erbij? Sommige mensen maken hun inkomen van het wedden. Die hebben er feeling voor. Ze komen binnen, zien een paard, zeggen het nummer en bingo. Bij mij lukt dat niet en ik zou er zeker mijn werk niet voor opgeven.”

Waregem Koerse is een grote dag voor de paarden zelf. “Hier verdubbelt de omzet die dag door occasionele gokkers. De trouwe spelers gaan er echter liever niet naartoe. Zij volgen alles op de grote schermen hier”, besluit Lieven.