Waregem Koerse heeft dit jaar een speciaal randje voor jockey en paardentrainer Kristof Depuydt. Eind mei raakte hij er tijdens een race zwaargewond, maar komende dinsdag werkt hij er opnieuw drie races af. “Tegen doktersadvies in, maar de passie voor de paardensport is gewoon te groot”, zegt hij.
Dit artikel maakt deel uit van ons Dossier Paardenrennen in West-Vlaanderen.
Even terug naar zondag 28 mei. Op de Waregemse Gaverbeekhippodroom komt ervaren jockey en paardentrainer Kristof Depuydt (34) aan de start met zijn acht jaar oude paard Fee du Caillou. Hij had toen al twee wedstrijden gewonnen en ging voor een hattrick. “Ik lag aan de leiding toen ik plots een achtervolger erg dicht zag komen”, blikt hij terug. “Ik had meteen door dat het fout zou lopen.”
Kristof werd letterlijk door de lucht gekatapulteerd. Het verdict was dan ook zwaar: twee gebroken nekwervels, een gebroken linkerpols, gescheurde ligamenten en een lichte fractuur in het rechtersleutelbeen. Kristofs paard liep enkel wat schrammen op.
Kristof, die met zijn partner Nathalie Robberecht en de kinderen Guess (9) en Faye (19) in de Beverenstraat in Hooglede woont, was acht weken lang aan zijn bed gekluisterd. “Een loodzware periode”, zegt hij daarover. “De artsen zeiden me dat ik minstens zes maanden werkonbekwaam zou zijn, maar daar wilde ik me niet bij neerleggen.”
Kristofs vader Rik (58) nam alle taken binnen het paardenbedrijf over en hijzelf startte begin augustus al met de revalidatie. “Ik was vastberaden om zo snel mogelijk weer klaar te staan“, benadrukt hij. “Op maandag 14 augustus nam ik op Oostende Koerse voor het eerst weer deel, met een tweede en vierde stek als resultaat. Vier dagen later – op 18 augustus in Bergen – won ik opnieuw een race. Amper 2,5 maanden na mijn zwaar ongeval was ik opnieuw klaar voor de strijd. Niemand hield het voor mogelijk, maar dat was buiten mijn ijzeren wil gerekend.”
“Sinds mijn ongeval ben ik niet meer in Waregem geweest. Dat wordt speciaal”
De behandelende artsen zagen Kristof liever nog even in de wachtkamer zitten. “1 september was voor hen een aanvaardbare datum, maar een afspraak als Waregem Koerse kan je toch moeilijk laten schieten”, vindt Kristof. “Na een race heb ik nog wat last van mijn linkerpols, maar ik voel me elke keer weer wat beter worden.”
Geen zenuwen
Hoewel Kristof al enkele races achter de rug heeft, ziet hij Waregem Koerse al zijn échte comeback. “Het is ook de plek waar ik zo kwalijk ten val kwam. Sindsdien ben ik er niet meer geweest. Deze editie heeft dus een extra toets. Niet deelnemen was niet aan de orde. Paarden behoren niet enkel tot mijn dagelijkse job, ze zijn mijn grootste hobby en passie. Mijn leven, zelfs.”
“Ik kijk eerlijk gezegd enorm uit naar het moment dat ik in Waregem opnieuw kan draven. Ik neem deel aan drie races, met drie verschillende paarden. Mijn ambitie is eerst en vooral om heelhuids over te finish te racen, maar ik wil ook meedoen voor de prijzen. Winst zal misschien iets te hoog gegrepen zijn.”
Zenuwen zal Kristof niet hebben, zegt hij. “Die heb ik nog nooit gehad voor een race. Maar de voorbije maanden, toen ik langs de zijlijn stond en mijn pa in mijn plaats racete, was ik bloednerveus. Ik wilde zo snel mogelijk opnieuw in de sulky plaatsnemen. Gelukkig is het nu weer zo ver.”
Kristof kijkt ook al weer vooruit. “Nu ik weer fulltime kan meedraaien in het paardenbedrijf, wil ik zo snel mogelijk mijn oude niveau weer halen en nóg beter worden. Twee jaar geleden won ik al eens op Waregem Koerse, dat moet de komende jaren weer mogelijk zijn. Dat ongeval was erg zwaar, maar de voorbije maanden heb ik nooit aan stoppen gedacht. Ik kan niet zonder de paardensport. Volgend seizoen wil ik weer mijn gemiddelde van 300 races per jaar halen.”
Dossier Paardenrennen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier