Frederic Vansteenkiste is getrouwd en papa van twee dochters. Hij werkt voor afvalintercommunale MIROM in Roeselare. Voor kw.be blogt hij regelmatig over zijn bestaan als autoloze burger.
Terwijl het in de regeringsverklaring van Jan Jambon een beetje zoeken is naar maatregelen waarmee je als gezin een beetje voordeel kan doen, kan deze informateur alvast uitpakken met een maatregel die wél een stevige duit oplevert. Eén jaar geleden namen wij immers een ingrijpende beslissing en kozen we er voor om zonder eigen auto door het leven te gaan. Sinds oktober 2018 geen eigen vierwieler meer voor de deur, wel een systeem waarbij we – als we er eentje nodig hebben – een auto delen met een kameraad in de buurt.
Na 12 maanden is het tijd om eens de balans op te maken. Niet dat dat simpel is, want net als zoveel andere mensen had ik eigenlijk geen flauw idee wat dat je eigenlijk kost, zo’n auto. Je weet wel wat je tankt en van sommige grote vaste jaarlijkse kosten heb je ook wel ergens een idee, maar het totaalplaatje? Alles inclusief taksen, aankoop, onderhoud, verbruik, slijtage? … Niet altijd eenvoudig om daar een prijskaartje aan te hangen.
De conclusie is heel vaak dat de (deel)auto slechts plan B of C is
Bij de start van ons experiment rond autodelen was dat wél het geval en dat moest ook wel. Wij zouden immers af en toe de wagen van een kameraad gebruiken en teneinde geen vriendschap op te blazen leek het ons wenselijk daar een correcte prijs voor te betalen. Via een berekeningsmodule van autodeelplatform Cozycar werden zo alle parameters ingecalculeerd en kwamen we uit op een prijs van 0,39 euro per kilometer. Alle kosten bleven voor rekening van de eigenaar, maar wij betaalden wel ons eerlijke deel conform de afstand die we reden.
Die kilometerprijs bood ook de mogelijkheid een beetje in te schatten van waar we kwamen. Ik herinner me dat we de voorbije jaren – toen we wél nog zelf een auto hadden – doorgaans iets boven de 10.000 km per jaar aflegden. Als we dat (om makkelijk te rekenen) netjes naar die 10.000 afronden en even vergeten dat onze vorige auto eigenlijk groter en duurder was, kunnen we ruwweg stellen dat die afstand dan hypothetisch 3.900 euro kostte. All in. In werkelijkheid was het vermoedelijk meer, maar het geeft een idee.
Grof geschat hebben we een derde van de afstand met de auto gereden van het jaar voordien
Ik was dan ook zeer benieuwd naar de eindbalans voor ons eerste jaar autodelen. Mijn echtgenote, die zich thuis wijselijk over financiën en administratie buigt, hield netjes alle kilometers en kosten bij, dus was het enkel even twaalf maanden optellen voor het resultaat. En dat komt na twaalf maanden uit op… 3.649 km. Grof geschat hebben we afgelopen jaar dus slechts een derde van de afstand met de auto gereden van het jaar voordien. Dat kostte ons ruim 1.400 euro (zo’n 118 euro per maand), maar dat is wel nog altijd 2.477 euro mìnder dan wanneer we de 10.000 km van het jaar voordien hadden geëvenaard. Zelfs als je daar de paar honderd euro die we aan openbaar vervoer spendeerden van aftrekt, is dat een een vrij groot verschil en een som waarmee je wel iets kan doen. Eens voor een paar dagen naar de Efteling gaan bijvoorbeeld.
Dat hebben we trouwens ook gedaan, vorige week. En het illustreert eigenlijk ook een belangrijk fenomeen: met name dat die besparing ons eigenlijk geen moeite heeft gekost. We hebben niets ‘moeten laten’, we hebben niet drastisch gesnoeid in reisjes, uitstappen of sociale activiteiten. Onze dochters hebben geen feestjes moeten missen, we zijn overal naartoe geweest waar ze ons hebben uitgenodigd en zelfs een paar keer naar waar we niét waren uitgenodigd. We hebben nog geen plukken haar uit ons hoofd getrokken door gemiste treinverbindingen en we raakten zelden doorweekt toen we voor de fiets kozen voor onze verplaatsingen. Voor dagen als vandaag bestaan er regenbroeken en reservekledij. We denken meer na over onze verplaatsingen en de conclusie is heel vaak dat de (deel)auto slechts plan B of C is. Van een aanzienlijk deel van de verplaatsingen waar we ‘op bespaard’ hebben, kunnen we ons eigenlijk niet meer voorstellen dat we daar vroeger argeloos in de auto voor stapten. Een heel jaar lang gingen we geen enkele keer met de auto naar het werk en geen enkele keer met de auto naar school. En desondanks (of net daardoor) nooit te laat.
Gratis naar de Efteling!
Als er al iets veranderd is aan onze mobiliteit, dan is dat dat alles tegenwoordig vlotter, aangenamer en quasi zonder stress verloopt. En het kost dan nog eens veel minder centen ook.
Sommige mensen veranderen van energie- of telecomleverancier als ze pakweg 50 of 60 euro per jaar kunnen besparen en die mensen hebben natuurlijk gelijk. Wie durft de logica door te trekken en gaat voor een nog veel grotere winst, door ook de stap naar een ander soort mobiliteit te zetten?
Wij proberen komend jaar alvast nog beter te doen. Dan kunnen we in 2020 misschien een week naar Disneyland!
Leven zonder auto
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier