Fuck ol de haters

Frederic Vansteenkiste is getrouwd en papa van twee dochters. Hij werkt voor afvalintercommunale MIROM in Roeselare. In deze blog kan je lezen hoe hij en zijn gezin door het leven gaan zonder auto.

Deze keer geen tirade tegen tegenliggers, geen haatpraat over Hummers en geen pleidooi voor puike parkeerprinsen, het gaat deze week eens niet over het leven zonder auto. Al begint het wel met een auto.

Ik wil het even hebben over een artikel dat vorige week mijn aandacht trok. Als een ware waan van de dag dook het in diverse kwaliteitsmedia op, maar trouw als ik ben aan mijn broodheer, deel ik graag de link van KW: een flurk uit Vichte had zijn wagen in het kader van een reclamecampage laten bestickeren en had er ‘We love emission, f*ck Greta’ laten op plakken. En daarnaast nog eens ‘More power = more emissions’, fuck Greta’, met een pictogram die dat laatste ‘-ongetwijfeld ‘ludiek’ moest illustreren. “Een grap die eigenlijk wat uit de hand gelopen is”, reageerde de eigenaar, die wijselijk anoniem wil blijven. Een grap. Nu heb ik best wel een brede tolerantie voor humor en ben ik zeker niet vies van een mop die voorzichtjes op of zelfs lichtjes òver het randje balanceert. Maar in dit geval geen gniffel en geen monkelend lachje. De scherpe satire, de diverse lagen van interpretatie en de fijnzinnige woordkeuze moeten me ergens ontgaan zijn. Dat, en het feit dat ik een platte belediging met verwijzing naar het aanranden van een minderjarig meisje eigenlijk niet als mop kan zien.

Is het de angst dat op een dag Greta zelf voor zijn deur zal staan?

Maar kom, ik besef ook wel dat die brave man uit Vichte de Zweedse tiener vermoedelijk niet écht die dingen toewenst. Hoewel er vast nog wel wat ruimte beschikbaar is, kan ik echter niet in zijn hoofd kruipen en vaststellen waarom hij zoiets doet. Is het ergernis over het feit dat ‘dat irritante betwetertje’ internationale aandacht krijgt en blijft krijgen? Is het de angst dat Greta zelf op een dag met een vermanend vingertje voor zijn deur zal staan om zijn mooie auto met die flinke emissie in beslag te nemen? Werd hij als kind gepest door een paar stoute meisjes met vlechtjes? Of heeft hij zich vorig jaar verslikt in zijn köttbullar tijdens zijn laatste Ikea-bezoek? Geen idee, maar ik kan niks verzinnen waarom je zo gemeen zou uithalen naar een Skandinavische tiener die je drie keer gezien hebt in het Journaal.

“Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook voor de natuur. Ik ga heel graag met mijn kinderen wandelen in het bos. Ik denk gewoon dat er andere maatregelen moeten komen in plaats van die van Greta“, verdedigt de man zich nog in het artikel. De rode afdruk van mijn facepalm toen ik dat las, staat nog in mijn voorhoofd. Ik vind òòk dat er andere maatregelen moeten komen dan wat pakweg Peter Mertens (PVDA) of Filip Dewinter (Vlaams Belang) graag in een regeerakkoord (ha, they wish!) zouden zien staan, maar geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt een sticker op mijn auto te plakken met ‘Fuck Peter’ of ‘Fuck Filip’. Zelfs als ik een auto zou hebben ja. En dat zijn dan nog politici uit de donkerste hoekjes van het politieke firmament, daar wéét je dat je al eens bagger over je heen krijgt. De man met de meest besproken sticker van West-Vlaanderen ‘vindt gewoon dat er andere maatregelen moeten komen dan die van Greta’, maar ik wil een taart voor hem bakken als hij zonder vooraf nog ‘ns te googelen überhaupt een idee heeft van wàt Greta Thunberg eigenlijk zegt. Maar neen, grappig stickertje plakken dus.

Je kan Anuna een pedante trezebees vinden, maar ze volgt – op een regeltje in het schoolreglement na – de spelregels

En alvorens de lezers mij van Vichtevisering betichten, het gaat niet om een lokaal fenomeen. Enkele weken geleden spotte ik een wagen met een sticker van ‘Fuck Anuna’ in Roeselare, er was dat incident op Pukkelpop waar Anuna De Wever en haar vriendinnen belaagd en bekogeld werden en vorige week knoopte een grapjurk in Italië een pop van Greta Thunberg op aan een brug. Allemaal onschuldig, waarschijnlijk ludiek bedoeld allemaal. Ik kan goed begrijpen dat niet iedereen het heeft voor de stijl van Anuna, Greta en co, ik snap best ook wel dat heel veel mensen het niet eens zijn met wat die klimaatjongeren zeggen, maar de snelheid waarmee dat is afgegleden naar moddergooien, demonisering van jongeren met een mening, venijnige sneren en een koud wij/zij-verhaal maakt me ongerust. Wat hebben die jongedames eigenlijk gedaan om zo’n kille uitwasemingen van haat te verdienen?

Voor zover ik weet hebben ze geen auto’s bekrast, zijn ze ‘s nachts geen banden lek gaan steken, hebben ze geen machthebbers ontvoerd en hebben ze geen gevels van multinationals beklad. Je kan Anuna De Wever een pedante trezebees vinden, maar ze volgt – op een regeltje in het schoolreglement na – netjes de spelregels die voorlopig nog altijd gelden in dit land. Vrije meningsuiting en zo, waren we daar niet voor? Ze is een jong iemand die haar vrije tijd en een aanzienlijk deel van haar ‘jong leven’ opoffert en die nog opkomt voor waar ze in gelooft. Voor het klimaat in haar geval, maar toch een beetje zoals mensen die vroeger op straat kwamen voor stemrecht, tegen onderdrukking, voor Leuven Vlaams of tegen raketten. Het soort mensen waarvan sommige mensen vinden dat ze in een Vlaamse canon passen.

Die meisjes hebben geen duizenden mensen ontslagen, zijn niet verantwoordelijk voor een omstreden politieke beslissing en hebben aan niemands geld gezeten. Ze vestigen aandacht op wat ze belangrijk vinden en vragen dat de beleidsmakers luisteren naar wat wetenschappers vertellen. En hop: wat vitriool op Facebook en een emmer stront in hun richting. Er zijn mensen die zeggen dat ze het zelf zoeken. Dat ze ‘als ze met de grote mensen willen meedoen, er maar moeten tegen kunnen’. Ik weet niet of dat zo is. Is het verplicht het hard te spelen als je een standpunt wil verdedigen? Is dat de enige manier waarop iets nog binnenkomt? Misschien dat ze toch beter auto’s bekrassen, banden lek steken, machthebbers ontvoeren en gevels bekladden dan?

Wat hebben die jongedames eigenlijk gedaan om zo’n kille uitwasemingen van haat te verdienen?

Het is een van die dingen die me soms een beetje bang maakt. Het feit dat een mening of een engagement, twee fenomenen die ik serieus waardevolle verworvenheden in onze maatschappij vind, je al in de problemen kunnen brengen. Mijn dochters zijn geïnteresseerd in wat er in de wereld gebeurt en ze zijn soms òòk een beetje ongerust. Ze weten van papa’s werk dat zwerfvuil niet oké is en mijn jongste van zeven jaar reageert doorgaans dan ook bijzonder verontwaardigd als iemand voor haar neus een flesje of een sigarettenpeuk op straat gooit. Wat als ze geëngageerd wordt en een sluikstorter er binnen een paar jaar op aanspreekt ‘dat zoiets niet mag’?! Krijgt ze dan ook een ‘ludieke’ bestickering naar zich genoemd? Of erger.

G Goran had het een paar jaar geleden al goed in ‘t snotje. Fuck ol de haters. Dié sticker wil ik best nog wel plakken. Op mijn fiets dan natuurlijk.