Wevelgems icoon Liliane van café Sint-Barbara overleden

Bijna 50 jaar lang waren Liliane en Jean-Pierre de uitbaters van café Sint-Barbara in Wevelgem. Liliane werd er geboren, was vergroeid met het café. Ze kon het moeilijk loslaten. Met haar overlijden verdwijnt niet alleen een Wevelgems icoon, het is meteen het einde van een café dat onlosmakelijk met Wevelgem-centrum verbonden was.

Liliane Huysentruyt (27/12/1953) is op woensdag 31 augustus overleden in AZ Sint-Jan in Brugge. Samen met haar man Jean-Pierre Lemant baatte ze haar hele leven lang frituur en café Sint-Barbara uit in de Vanackerestraat. “Het café was eerder van haar vader Georges”, vertelt dochter Isabel. “Ze was geboren in het café, hielp al van jonge leeftijd mee en het zou volgend jaar 50 jaar zijn dat ze samen met papa het café uitbaatte. Mijn ouders hebben een huis gebouwd in de Jacob Van Arteveldestraat waar ze verbleven op sluitingsdagen, maar zelfs voor die ene dag per week bleef het moeilijk voor mijn moeder om afscheid te nemen van het café.” Sint-Barbara was de stek van onder meer de wielerploeg Quick-Step en vele biljarters. De eerste snookertafels in Wevelgem kon je vinden in het zaaltje van het café. Erwin Vandenbergh, die een tijd in Rijsel woonde en in die periode een buur was, had er zijn supporterslokaal. De maandagvrienden, de brandweer en de Vlasvink kwamen er nog steeds thuis.

Eerst vlees, dan frieten

Liliane en Jean-Pierre en café Sint-Barbara zijn een icoon in het straatbeeld. Voor de meesten onder ons waren ze er al altijd. Liliane, nieuwsgierig en klaar met een kwinkslag om de klanten te amuseren. We aten er onze eerste frietjes, tot ‘s avonds laat kon je er aanbellen. Zij leerden ons om eerst je vlees te bestellen, en dan pas te zeggen hoe groot je pak friet mocht zijn. Opvallend was dat Liliane jaren na datum nog details van ontmoetingen wist te vertellen. Ze had een geoefend geheugen. “Het is nog maar enkele jaren dat ze de bestellingen noteerde”, zegt Jean-Pierre. Voordien wist ze alle bestellingen uit het hoofd af te werken.”

Dubbele jobs

“Mijn ouders hebben altijd hard gewerkt”, aldus Isabel. “Ze hadden dubbele jobs. Naast het café werkte papa 29 jaar lang bij een schrijnwerker. Mama had de hoedenwinkel Sjapi Sjapo. De donderdag was sluitingsdag van het café, dan nog werkte ze tot ‘s middags om alles proper te poetsen. Volgend jaar zou het groot feest zijn, alles in het teken van het cijfer 50. Mijn ouders waren 50 jaar gehuwd en baatten 50 jaar het café en de frituur uit. De leverancier zei me dat Liliane de oudste friturist van België was. Bovendien zou mama 70 jaar worden eind volgend jaar.” Van dat alles komt nu niets in huis. Het café en de frituur gaan voorgoed dicht. Daar is geen discussie over bij Jean-Pierre: “Het café staat en valt met Liliane. En nu stopt het.”