Spijt en erkenning komen altijd veel te laat. Pas als iemand gestorven is, beseffen we blijkbaar hoe belangrijk die persoon was. Maar is het niet logischer om de bloemen bij leven te geven in plaats van op het graf te leggen?
In Antwerpen erkende de gemeenteraad eind vorig jaar de evergreen ‘Antwaarpe’ van De Strangers pas na het overlijden van Bob Van Staeyen. De zanger heeft die ultieme erkenning niet meer meegemaakt. Wel, laat ons in Brugge wel op tijd zijn. Bij het 40-jarig bestaan van Benny Scotts klassieker ‘k En Brugge In M’n Herte start deze krant een petitie op om het nummer te laten erkennen als ons volkslied. Want dat is het officieus toch al.
De tekst beschrijft het gevoel dat elke Bruggeling deelt: onze stad is de schoonste van ‘t land
We maakten zelf mee hoe Club-supporters bij de busrit naar Newcastle spontaan het nummer begonnen te zingen. En hoe een aangepaste versie op de Markt werd meegescandeerd toen Cercle zijn laatste titel vierde. Of hoe tienduizend mensen tijdens de pauze van Vlaanderen Zingt op de Brugse Triple Dagen het nummer meezongen, par coeur en zonder spiekkrantje. En na veertig jaar is het lied nog springlevend. Dat merkten we aan ieders enthousiasme om aan deze actie mee te werken.
Dit initiatief wil op geen enkele manier afbreuk doen aan de vele andere Brugse nummers en artiesten. Elk hebben ze onze stad op hun manier in de markt gezet, niet in het minst de pionier van het Brugse lied Willy Lustenhouwer. Maar er is er geen nummer die zo vlot meezingbaar, zo puur en zo eenvoudig de liefde voor de stad omschrijft als ‘k En Brugge In M’n Herte . De tekst zal nooit de Nobelprijs voor de literatuur winnen, maar het beschrijft wel het gevoel dat elke Bruggeling
En al je nog een ultieme reden nodig zou hebben om de petitie te tekenen: het kan toch niet zijn dat Antwerpen
'k En Brugge in m'n Herte
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier