We mogen opnieuw met meer naar de kerk: “Ik zal de handen vol hebben, en ben daar dankbaar voor”

Huwelijken en doopsels die op de lange baan werden geschoven, uitvaarten waarbij families de keuze moesten maken wie wel en niet aanwezig mocht zijn… De coronamaatregelen lieten zich rechtstreeks voelen binnen de kerkmuren. Maar vanaf woensdag mogen de deuren van Gods huis opnieuw wat breder geopend worden. “Het zal deugd doen om weer meer volk in de kerk te zien”, zegt pastoor Matthias Noë uit Izegem.

Met honderd mensen binnen, met tweehonderd in openlucht. Vanaf woensdag mogen erediensten opnieuw met meer mensen bijgewoond worden en dat geeft de katholieke kerk letterlijk en figuurlijk meer ademruimte, zegt ook de Izegemse pastoor Matthias Noë. De 31-jarige geestelijke staat midden de mensen en legt ook de connectie met onze moderne tijden. Sinds enkele jaren maakt hij christelijk geïnspireerde rapnummers, gooit hij vlogs op YouTube en bij de start van de coronacrisis was hij een van de eersten die eucharistievieringen livestreamde.

“Dat doe ik nog altijd en ook wanneer we opnieuw zonder beperkingen mensen fysiek mogen ontvangen, zal ik die livestream behouden. Het voorbije jaar bleek dat veel mensen in hun geloof een houvast hebben gevonden en dankzij het wereldwijde web hebben we hen op een erg laagdrempelige manier kunnen bereiken.”

Communie met tafel

Toch is Matthias maar wat blij dat de maximumcapaciteit opnieuw wat de hoogte ingaat. “Vooral toen we maar vijftien mensen in onze kerken mochten ontvangen, was het niet evident. Ik kan je verzekeren: niet iedereen een plek kunnen geven tijdens bijvoorbeeld een uitvaart, dat was lastig. Zo’n zaken hakten er ook bij mij in. Wat dan weer wél positief was: door de coronacrisis is het niet mogelijk om met verschillende familieleden van de overledene af te spreken. Eén iemand neemt nu die taak op zich en daarmee ga ik dan in dialoog. Dat zorgt ervoor dat ik vaak efficiënter kan werken. Door met minder mensen te kunnen afspreken, werden heel wat zaken sneller geregeld, zonder dat het persoonlijke aspect daarbij moet inboeten. Een werkwijze die ik in post-coronatijden graag zou behouden.”

Elke viering of dienst was maanden erg intiem, maar Gods huis moet open deuren hebben

De komende maanden staan een pak doop- en huwelijksvieringen op stapel, zegt Matthias. “Ik zal de handen vol hebben, maar daar ben ik dankbaar voor”, glundert hij. “Meer volk in de kerk, het zal me veel deugd doen. Al zal ik ook weer wat moeten wennen. Nu was elke viering of dienst erg intiem, maar Gods huis moet open deuren hebben. Dat zal ook letterlijk het geval zijn: alle deuren en ramen zullen we openzetten om een zo goed mogelijke ventilatie te creëren. We zetten opnieuw een stap richting hoe het vroeger was, al blijven we voorzichtig. Zo zal de communie nog altijd met een tafel tussen mij en de kerkgangers verlopen – om de afstand te garanderen – en laat ik de hostie gewoon in de handen vallen. Tijdens de traditionele vredeswens worden dan weer geen handen geschud. Een knikje zal volstaan.”

Leerkracht geworden

Tijdens de coronaperiode ging Matthias ook als leerkracht aan de slag. “Ik geef nu parttime godsdienst in Heule en Ieper en wil dat ook graag volgend schooljaar opnieuw doen. Dat wordt druk in combinatie met een pastoorsleven dat stilaan opnieuw op volle toeren begint te draaien, maar ik doe het verschrikkelijk graag.”

“Mijn leerlingen weten ondertussen dat ik als pastoor online redelijk actief ben, maar ik weet niet of ze de livestreams van mijn misvieringen volgen”, knipoogt hij. “Hoe dan ook heb ik ervaren dat, zeker in tijden van crisis, mensen teruggrijpen naar de Kerk en traditionele waarden. Dat bewijst dat we ook anno 2021 nog een belangrijke rol te spelen hebben.”