Na de studentenperiode zijn er heel wat West-Vlamingen, ook Roeselarenaars, die in Gent blijven plakken. Dat was ook het geval voor Toon Beel en Elise Vanhecke, tot ze drie jaar geleden in hun zoektocht naar een nieuwe woning opnieuw in Roeselare beland zijn. Een keuze waar ze zeker geen spijt van hebben. “Roeselare is onze roots, hier komen we thuis”, klinkt het bij de twee.
Toon Beel (33) en Elise Vanhecke (32) wonen in de ‘s Gravenstraat, met Jule hebben ze een dochtertje van anderhalf jaar oud. Hij is leraar Engels aan het MSKA, zij parlementair medewerker van Michèle Hostekint en copywriter. Net zoals zovele studenten keerden ze na het afstuderen niet terug naar Roeselare, maar bleven in Gent wonen. “Ik heb eerst vier jaar Germaanse aan de Universiteit van Gent gestudeerd”, begint Elise te vertellen.
“Tijdens die vier jaar zat ik op kot in Gent. Na die periode besloot ik om nog een jaar journalistiek in Kortrijk te volgen aan de Hogeschool West-Vlaanderen. Niet vanuit Roeselare, maar opnieuw vanuit Gent, waar ik eigenlijk zowat overal gewoond heb. Ik had niet echt een vaste verblijfplaats. Toen mijn studentenperiode ten einde liep en ik op zoek moest naar werk, ben ik uit praktische overwegingen anderhalf jaar teruggekeerd naar Roeselare om opnieuw thuis te gaan wonen. Ik deed toen ook mee aan de wedstrijd voor ‘de vakantiejob van je leven’ en belandde zo op de redactie van de Flair. Dat was in Berchem. Allesbehalve ideaal vanuit Roeselare, dus moest ik op zoek naar een alternatief. Zo ben ik opnieuw in Gent beland, waar ik kon samenwonen met een vriendin, een logische keuze voor mij.”
“Ik studeerde drie jaar in Gent, waarna ik naar Antwerpen trok”, pikt Toon in. “Op het einde van mijn studies hebben Elise en ik elkaar leren kennen en vrij snel zijn we samen gaan wonen in Gent, eerst in Sint-Amandsberg en later in Ledeberg. Tijdens het studentenleven wil je zo dicht mogelijk bij het centrum zitten en ben je tevreden met een kamertje, maar nu wilden we toch een huisje en die zijn nu eenmaal goedkoper aan de rand van de stad. In Sint-Amandsberg zit je dichtbij het centrum van Gent, maar je hebt er wel meer ruimte, kunt je auto parkeren en de verbinding met de autosnelweg was ideaal. Heel belangrijk, want als leraar deed ik in het begin interims in heel Vlaanderen. Van Deurne tot Brussel. Bovendien heb je toch niet meer zo de nood aan het drukke uitgaansleven. Noem het gerust onze volwassen Gent-periode”, lachen ze. “Samenwonen in Gent was ook logisch omdat de vriendenkring van ons allebei zich in Gent bevond.”
“Dat er heel wat studenten hier blijven plakken kan ik best begrijpen, er gaat een hele wereld open voor velen”, zegt Elise. “Voor ons was het alvast de perfecte stad waar er veel te beleven is en toch op zakformaat. Wie de weg wat kent, wandelt vlot van de ene kant van Gent naar de andere kant en je hebt er in de rand, maar ook in de stad, heel wat natuur. Ook op cultureel vlak valt er heel wat te beleven. We zijn alle twee erg nieuwsgierig en vonden het leuk om op ontdekkingstocht te gaan en de diverse straatjes te leren kennen, er was altijd wel een nieuw deel dat we leerden kennen.”
Bruisend Roeselare
Elise en Toon woonden dan wel in Gent, maar de band met Roeselare bleef er wel altijd. “In het weekend zaten we nog heel vaak in Roeselare, bij onze familie, maar ook bij de vrienden om uit te gaan. Zeker op het einde kriebelde het vaak om terug te keren, er broeide iets in de stad en we waren er maar al te graag bij als er bijvoorbeeld alweer een aperitiefmoment was aan de kop van de vaart. Dan was het toch vaak vervelend dat we nog terug naar Gent moesten”, stelt Toon.
“Maar het plan om terug te keren naar Roeselare kwam eerder toevallig. We hadden geen tuin en waren op zoek naar een huisje met een tuin. Al snel bleek dat een woning met tuin in Gent zo goed als onbetaalbaar was, via Immoweb kwamen we dan bij een huis in Roeselare terecht. Het sprak ons aan en van dan af aan ging het snel. De start van een hectische periode want ik zat op dat moment met twee lesopdrachten in Aalst. In mijn zoektocht naar werk dichter bij huis ben ik alle middelbare scholen in Roeselare afgegaan. Enkele dagen voor onze verhuizing kreeg ik telefoon van het MSKA om de dag erna al aan de slag te gaan. Dat moest ik dan combineren met de verhuizing en mijn lesopdrachten. Een zware periode, maar ik heb er zeker geen spijt van.“
“Ik kon ook vrij snel aan de slag als parlementair medewerker”, horen we van Elise. “De puzzelstukken vielen in elkaar. Zeker toen ons kersvers huis na drie maanden te koop kwam te staan en we de kans kregen om het te kopen. Het is een huis met karakter, met een tuintje, dicht bij het centrum, De Spil, het Sterrebos, de ideale ligging eigenlijk.”
Gents dialect
De aanpassing verliep ook vrij vlot. “Ik had eigenlijk wel wat schrik dat ik Gent te veel zou missen“, stelt Toon. “Maar dat bleek niet het geval. Eigenlijk komen we nu niet veel meer in Gent. Het enige wat ik echt mis is de natuur, op dat vlak kan Roeselare toch nog een aantal belangrijke stappen zetten.” Elise had geen schrik om naar Roeselare terug te keren. “Ik denk dat ik daar het meest mee bezig was. Roeselare blijft toch nog steeds je thuis, de plaats waar je familie woont. Ik wou ook geen kind grootbrengen in Gent. Stel je voor dat je zelf West-Vlaams spreekt, maar je kind dan een Gents dialect heeft. Wat niet wil zeggen dat ik niets mis. Zo vond ik het aanbod aan restaurantjes in Gent schitterend, met altijd wel iets in de buurt waar je iets kon eten. Waarmee ik niet wil zeggen dat er hier geen leuke plaatsjes zijn.”
Anonimiteit
“Roeselare is op zich ook een stuk kleiner, waardoor ik van mening ben dat je veel meer kunt realiseren, het is ook makkelijker om je te engageren, zeker in vergelijking met Gent. De anonimiteit was daar ook een stuk groter. Je kon daar een hele dag rondwandelen zonder dat je iemand bekends tegen het lijf loopt, in Roeselare is dat bij wijze van spreken ondenkbaar. Als je in het centrum rondloopt is de kans groot dat je wel een bekende ontmoet. Iedereen heeft ook zijn vaste plekjes, dus je weet wel waar naartoe voor gezelschap.”
“Ik merk dat er vaak nog een verkeerd beeld leeft over Roeselare”, zegt Elise. “Ik post regelmatig een leuke foto uit Roeselare op Instagram en ik krijg dan heel wat positieve reacties van mensen die niet verwachten dat zoiets echt van hier is en dat is wel tof.”
KW Kaapt Gent
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier