Op zondag 23 juli kun je voor de laatste keer aanschuiven bij Geert en Sonja in Ter Weyngaerd, het bekende restaurant op de ‘Boulevard’ in Izegem. “Onze klanten vinden het spijtig, maar ze gunnen het ons ook”, klinkt het bij het koppel dat net geen 35 jaar het restaurant zal gerund hebben.
Ter Weyngaerd is een naam als een klok in de Izegemse horecawereld. Eind dit jaar zou het 35 jaar zijn dat Geert Vandermersch en Sonja Pattyn er het roer overnamen. “In 1988, het jaar dat we ook trouwden, hebben we het restaurant overgenomen. Dat was toen nog op de hoek van de Roeselaarsestraat en de Kloosterstraat gevestigd. In 1997 zijn we dan naar de Burgemeester Vandenbogaerdelaan gekomen.”
“Kok worden was voor mij geen roeping, maar eerder een bevlieging”
Daar was natuurlijk al een en ander aan voorafgegaan. Geert Vandermersch (61) is de op een na jongste van vijf zonen uit het Ledegemse landbouwersgezin Vandermersch. “Mijn jongste broer Piet woont nu nog op de ouderlijke boerderij, het eerste huis van Ledegem als je vanuit het centrum van Rollegem-Kapelle komt gereden.”
In plaats van advocaat
Met broers Lieven, Luc, Jan en dus Piet groeide hij er op. “Kok worden was niet meteen een roeping, eerder een bevlieging. Ik startte aan de hotelschool Ter Duinen in Koksijde en mijn vader was van mening dat ik meteen de weekends mocht beginnen doen, als ik de stiel echt wilde leren.” Eens afgestudeerd in Koksijde ging Geert op stage naar Frankrijk, werkte hij een half jaar in Zwitserland en ging vervolgens aan de slag bij de familie Declercq. “In de week was Ter Weyngaerd – toen nog op een andere locatie dus – open, in het weekend waren we aan -de slag in feestzaal ‘t Cleen Schardauw in Sint-Eloois-Winkel. Na zes jaar kregen we de kans Ter Weyngaard over te nemen, de naam behielden we. In dat pand was er toen ook een serre met een kleine wijngaard. We hebben dat hier later in de Burgemeester Vandenbogaerdelaan ook geprobeerd, maar die heeft niet aangepakt.”
Sonja was bankbediende, maar schoolde zich om tot sommelier
In 1997 volgde de verhuizing naar de huidige locatie. “Vroeger had de bekende advocaat Beele hier zijn bureaus en woning, het restaurant maakten we eigenlijk in de leefruimte van het gezin. Maar het is een groot herenhuis, er zijn hier nog twee verdiepingen boven en eentje onder”, verklapt Geert.
Geert stapte met zijn echtgenote Sonja Pattyn in de zaak. “Ze is afkomstig van Ardooie en werkte als bankbediende bij Cera in Meulebeke. Maar ze schoolde zich om tot volleerd sommelier en heeft altijd ingestaan voor het ontvangen van de gasten. Ook Ann Decock, de dochter van een neef van mij, heeft hier 23 jaar gewerkt.”
Pekkersgastronomie
Geert en Sonja, die eind dit jaar 35 jaar samen zelfstandig aan de slag zouden zijn, bouwden een trouw klantenbestand op. “Toen we hier dit pand betrokken, kreeg onze zaak nog een extra boost. Ik heb me altijd laten inspireren door de Franse keuken, al kreeg die natuurlijk telkens nieuwe, moderne accenten. Wij werken ook meestal met een vast menu, waarbinnen je wel keuze hebt. Maar 95 procent van de klanten neemt gewoon dat menu.”
In al die jaren heeft de horeca natuurlijk wel wat veranderingen ondergaan. “We hebben veel mensen zien komen en veel zien gaan. Guy Deneweth van de restaurant Retro en Sophie Engels van Bistro Vincent zijn de volgende anciens in het rijtje, maar er zijn ook veel nieuwkomers. De mensen gaan ook meer uit eten dan vroeger en kiezen daarvoor ook verschillende restaurants en dat is eigenlijk goed ook. Zelf gaan we graag ook eens uit eten, maar daarvoor trekken we meestal richting kust.”
Ter Weyngaerd was ook jarenlang een van de deelnemers aan Pekkersgastronomie. “Met onder meer Retro, Isegheim, de Dischhoeve… stippelden we elk ons menu uit dat we aan eenzelfde prijs aanboden. Dat was telkens tijdens de herfstperiode. Leuke herinneringen.”
Geen opvolgers
Opvolging is er niet, dochter Stéphanie en zoon Xavier zijn respectievelijk zelfstandig boekhouder en industrieel ingenieur. “Maar ze hebben hier veel meegewerkt, vooral in de weekends waar er gaten op te vullen vielen. Personeel vinden wordt trouwens een van de uitdagingen voor mijn collega’s. Na corona heeft blijkbaar niemand nog zin om in het weekend te werken, ik heb ondertussen 45 jaar niets anders gedaan. We hadden maar een paar vrije weekends per jaar.”
Maar straks komt er heel wat meer vrije tijd aan. “Wandelen en fietsen doen we sowieso graag”, zegt Geert. “En we maken ook graag een citytrip”, vult Sonja aan. “Er zal wat meer tijd vrij komen, die we ook kunnen besteden aan onze kinderen. En kleinkinderen, want met Ellie en Finn heeft Stéphanie al een dochtertje en zoontje.”
Pand staat nu te koop
Op zondag 23 juli is Ter Weyngaerd de laatste keer open. “Maar die dag is het al volgeboekt. Wie nog eens langs wil komen, kan dat de komende maanden natuurlijk. Onze openingsuren blijven ongewijzigd maar vanaf 24 juli gaan we definitief met congé, we zullen net niet de volle 35 jaar gehaald hebben, maar we blikken tevreden terug. We hebben ook veel goede herinneringen, sommige klanten zijn ook vrienden geworden. Sommige mensen die hier als kind hun communie vierden, kwamen hier ook eten ter gelegenheid van hun trouwfeest. We hebben generaties zien opgroeien en we hebben onze job ook altijd met veel liefde gedaan.”
Het heel ruime pand staat nu ook te koop. “Als het verkocht is, zullen wij uiteraard verhuizen. Zolang dat niet het geval is, blijven we hier wonen. Maar het is een groot pand met heel wat mogelijkheden.”
www.terweyngaerd.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
