Café ‘t Flosje in de Gitsbergstraat is nog een echte volkse herberg. De radio speelt er wel op de achtergrond, maar het zijn de klanten die het voor het zeggen hebben. En dat zijn veelal Gitsenaars en de patron is ook geboren en getogen in de Gitsbergstraat.
In de Gitsbergstraat 45, waar hij ooit geboren is, woont Marc Terryn (59) en houdt hij ook café. “Mijn grootmoeder was vroedvrouw. Ze heeft me hier ter wereld geholpen. Mijn grootouders woonden hier eerst, mijn ouders later en nu ben ik dus aan de beurt.”
“We gaan ieder jaar naar het WK cyclocross, waar ook ter wereld dat het plaatsvindt. Maar in eigen Gits in 2007 kon ik er niet bij zijn. Ik moest het café open houden”
Marc Terryn was actief in jeugdhuis De Vlinder, deed ondertussen nog wat horeca-ervaring op, maar is beroepshalve al 37 jaar aan de slag in Sint-Idesbald. “Destijds waren we met twee om het technisch onderhoud in de school te doen, nu is dat al geëxplodeerd tot een team van wel 15 mensen. En dan rekenen we de dames van het sanitair onderhoud niet mee.”
Gestart met Gits kermis
Marc Terryn startte in 2006 met Gits Kermis met het café. “Ik hier een half jaar moeten verbouwen en was toen klaar voor de start. De naam ‘t Flosje verwijst naar flesjes. Ik heb hier nu nog altijd geen tapinstallatie, de meeste mensen drinken hier uit de fles. Een pintje of een frisdrank, Omer of Duvel serveren we hier wel altijd in het passend glas natuurlijk. En wie zijn pilsje uit het glas wil drinken, kan dat ook natuurlijk.”
Met Gits Kermis zal ‘t Flosje straks al 18 jaar bestaan. “Maar er is hier wel heel wat veranderd. Sinds een tijdje laten we onze voordeur gesloten, omdat iedereen toch langs achter komt.”
Marc realiseerde een uitbouw achteraan de zaak. “Daar is ook de parking, wie met de auto, of ook met de fiets of te voet komt, springt langs achter binnen. Er is ook een rookruimte voorzien en in de zomer kunnen de zeilen open, dan heb je daar een terrasgevoel.”
Marc werkt nog vier vijfde. “Op maandagmorgen begin ik wat later en op woensdagnamiddag ben ik thuis”, wijst hij naar zoon Maxime (15) die komt binnen gewandeld. Getrouwd is Marc niet meer, hij heeft wel een vriendin: Cindy Declercq uit Staden. “Ik run dit café in mijn eentje. Donderdag is onze sluitingsdag, de andere dagen ga ik open om 16 uur. In het weekend om 10 uur ‘s morgens. In de week blijven we in principe tot 22 uur open, maar na corona kunnen we wel vaker eerder sluiten. En op vrijdag en zaterdag tot middernacht. Maar die zotte uren zijn er ondertussen uit. De meeste mensen zijn hier van Gits zelf, niet de hele jonge gasten. Maar wel wat veertigers en vijftigers. En eigenlijk voor 95 procent mannen. Al zijn er hier wel enkele dames lid van onze clubs, van de 30 leden van onze dartsclub zitten er wel tien dames bij. Met onze darts zijn we nog gestart voor de hype, we spelen ook tienworp. Iedere deelnemer mag na een opwarmsessies tien beurten gooien, in totaal dus 30 pijltjes. En de totaalscore wordt opgeteld.”
Het dartsbord staat net als de biljarttafel in het vroegere café, waar ook nog wat frigo’s herinneren aan vroegere tijden. “Mijn toog heb ik verkocht, en ik heb een nieuwe uit Nederland. Ook mijn stoelen en tafels bestelde ik in Nederland, al blijken die tafels wel gemaakt te zijn in… Meulebeke.”
Oud kerkmeubel
Naast de toog staat ook nog een oud kerkmeubel. “Op dat zitbankje tegen de muur nemen vaak wat mensen plaats, maar ook altijd dezelfde. Ik heb hier geen toogstoelen, het is allemaal aan tafeltjes te doen. Maar die worden door de klanten zelf bijeen geschoven, afhankelijk van hoe groot de compagnie is.”
Marc Terryn is een geboren en getogen Gitsenaar. In het café was er ook ooit een supportersclub voor Cercle Brugge, maar het voetbal wordt er niet meer uitgezonden. “De som die je daarvoor moet betalen, haal je er nooit meer uit. Als ze per se het voetbal willen zijn moeten ze maar gaan kijken in ’t Geniep bij Bart, ik jeun hem dat.”
Marc was zelf ook een fervent fan van Bart Wellens en is ook liefhebber van de cyclocross gebleven. “Ieder jaar trekken we ook naar het wereldkampioenschap, we waren er recent ook bij in het Tsjechische Tabor. Ook in de Verenigde Staten gingen we al kijken. De wereld rond dus.”
Maar toen in 2007 het WK in het eigen Gits werd georganiseerd, dan kon Marc er niet bij zijn. “Ik moest mijn café open houden. Dat waren ook zotte toestanden hoor, al van dagen ervoor was het hier druk. Ik heb toen ook enkele campers toegelaten op mijn parking. Maar cross draag ik nog altijd in mij hart. In het door corona geteisterde WK in Oostende, waar dorpsgenoot Rik Debeaussaert de organisatie verzorgde, zijn we met ons bendeke gaan helpen als medewerker. Zo konden we het ook vanop de eerste rij volgen.”
Het is februari, heel wat Vlamingen lijken ook mee te doen aan Tournée Minérale… “Ah, de watermaand. Maar hier valt dat mee hoor, ik heb één klant die we nu wat minder zien. De rest laat dat aan zich voorbijgaan. Op zondag heb ik hier ook een tafeltje kaarters, en voor de rest is het hier vooral een komen en gaan. Het nieuws van Gits doet hier uiteraard de rond.”
Prijzenstop tot 2025
Vroeger werd er op 15 augustus ook een verrassingsreis georganiseerd, maar die ging ter ziele door de opkomst van… de elektrische fiets. “We trokken er altijd op uit met de fiets. Maar toen bleek dat de elektrische fietsers niet meer met een gewone wilden rijden, hield het op.” ’t Flosje is een echt pintencafé. “Een pintje kost hier nog twee euro en ik sla mijn prijs zeker niet op tot 1 juli 2025, de dag dat ik met pensioen kan gaan. Mijn klanten weten dat. Ondanks alle prijsstijgingen die Inbev blijft doorvoeren. Voor iedere Stella die ik hier open, verkoop ik vier of vijf Jupilers. En als de Jupiler 33 cl eens in reclame staat en ik mijn klanten die aanbied aan de prijs van een gewoon pintje, dan kiezen ze nog voor een 25 cl. Die 33’ers smaken anders, zeggen mijn klanten…”
Volgende week: café De Kiste in Tielt.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
