“Er brandt hier nog altijd een kaarsje voor Clarine”: na haar dood werd stiefzoon Dieter gezicht van café De Kiste

Nadat Clarine Coene, die 17 jaar café De Kiste op de hoek van de Krommewal- en Kistestraat runde, in 2020 overleed, werd haar stiefzoon Dieter Janssens (32) de patron van het café. “Er wordt hier nog vaak over Clarine gepraat, zo blijft ze ook voor altijd aanwezig in het café.”

Café De Kiste is vernoemd naar de Kistestraat, die straat ontleent dan weer de naam aan het feit dat er vroeger lijkkisten van besmettelijke zieken stonden opgesteld voor ze naar het kerkhof werden gebracht. Maar dat verhaal ligt al eeuwen achter ons, café De Kiste bestaat ook al ruim honderd jaar. In 1965 werd het helemaal opgeknapt. Het was Clarine Coene die 17 jaar het café openhield, tot ze in volle coronaperiode ervoor koos om uit het leven te stappen. “We begrijpen het nog altijd niet”, zegt haar stiefzoon Dieter deemoedig. “Ze was ook een echte cafébazin, tussen haar klanten zijn was haar leven.”

“Opnieuw voor een baas gaan werken; dat zou ik niet zien zitten”

Clarine was met Geert Janssens, de papa van Dieter, in 1999 gestart in café Cartouchke op de hoek van de Kortrijkstraat en de Ramestraat, waar nu restaurant La Vita e Bella is gesitueerd. Maar een brand in 2004 noopte hen uit te wijken naar De Kiste, wat eerst als tijdelijk was bedoeld werd uiteindelijk permanent. Op 6 maart 2004, straks 20 jaar geleden, brandde ’t Cartouchke uit na een kortsluiting in de zekeringkast. Op 6 mei van dat jaar, dus exact twee maanden later, startten Clarine en Geert in De Kiste. “Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog klein was, ik ben opgegroeid in Kortrijk en in Ingelmunster, waar mij pa woonde. Maar ik heb ook veel van mijn jeugd doorgebracht in De Kiste natuurlijk”, zegt de 32-jarige waard. “Ik hielp ook met mijn stiefma Clarine en leerde de kneepjes van het vak. En dat is eigenlijk samen te vatten: wees vriendelijk, hou het proper en vooral ook betaalbaar.”

Kistel Palace

Dieter knoopte dat goed in zijn oren. Na het overlijden van Clarine (51) was het café een maand gesloten, daarna openden weduwnaar Geert en zijn zoon Dieter de zaak. “Voorheen was ik actief als heftruckchauffeur in Kortrijk. En na een jaar met mijn vader moest het contract hernieuwd worden en ben ik in mijn eentje verder gegaan. En dat lukt tot nu toe aardig, in totaal ben ik hier nu al vier jaar bezig, waarvan dus drie jaar op eigen benen. Vroeger had ik al eens gepolst, maar mijn vader vond het toen te vroeg. Wellicht had hij gelijk. Ik ben nu wat ouder en rijper geworden. Want in een café moet je met iedereen kunnen omgaan. En als er eens ruzie dreigt, wat hier zelden het geval is, moet je zelf kalm blijven. Maar we hebben eigenlijk een prachtig cliënteel, allemaal uit de regio Tielt. Dat is eigenlijk een groot dorp waar iedereen elkaar kent. We hebben vooral een ouder publiek, maar er komen ook wel eens jongeren. Maar dan vooral in het weekend. Of de spelers van Kistel Palace, onze liefhebbersvoetbalploeg. Die mannen brengen dan hun vriendinnen mee.”

Op maandag en dinsdag is het café gesloten, de andere dagen gaat het om 9 uur open en blijft de zaak doorlopend open. “Gisteren was er hier vergadering van de boeren in het zaaltje hierboven. Het was woensdag, maar ik kon pas om 2 uur sluiten. Ook in het weekend kan het wel eens laat worden en ik blijf ook open zolang de klanten iets drinken. Maar er is natuurlijk veel veranderd na corona, ja man, wat heeft dat allemaal kapot gemaakt. Maar je moet ook koesteren wat er wel is. De donderdag is er markt en is het hier druk, niet meer zoals vroeger, maar toch… Ook de weekends zijn goed. En ik ben blij dat als we de deur ontsluiten, de klanten klaar staan.”

In De Kiste kun je niet enkel iets drinken, je kunt er ook een snack en een pannenkoek eten. “Een beperkt aanbod, maar dat is bewust. Alles is hier zelf gemaakt en super vers.”

Helemaal niet beperkt is het aanbod aan bieren. Dieter (lacht): “Tof hé. Op ’t vat hebben we hier Maes en Cristal, Grimbergen Blond en Bruin. De vijfde tap gebruiken we als wisseltap, daar zit nu bijvoorbeeld Hapkin op, maar in de zomer vaak Rodenbach. En we hebben ook een resem streekbieren. We werken soms met een bier van de maand en als ik zie dat een biertje tegen de vervaldatum dreigt te geraken, dan doen we een promo-actie en vliegen ze de deur uit. Iedereen content dan.”

Met wat kleine leukigheden tracht Dieter de schwung in zijn zaak te houden. “Er hing hier onlangs een hesp waarvan je het gewicht kon raden, nu staat hier een bokaal met knikkers waarvan je kan gissen naar het aantal. En daar verbinden we dan leuke prijzen aan.”

Tieltse Feesten

Het café heeft ook nog een spaarkas, de Vrije Kaarters manillen er maandelijks, de Blaaskapelle oefent boven, net als de accordeonisten. In het kleinere zaaltje beneden staat nu een biljarttafel. “En ik installeerde er ook twee dartsblokken. Ik plaatste er ook een flipperkast, waar vind je dat nog?” Die nostalgische sfeer wil Dieter ook in De Kiste behouden. “Er komt wel eens iets bij, zo liet ik hier ook foto’s ophangen van hoe het café er vroeger uitzag. Maar ook heel wat accenten waarin je nog de hand van Clarine herkent, doe ik voor geen geld ter wereld weg. Ik steek ook dagelijks een kaarsje aan voor haar, dat brandt hier dus altijd. Maar bovenal wordt er nog over haar gepraat, zo blijft ze nog altijd wat bij ons.”

Dieter kijkt ook al uit naar de Tieltse Feesten. “Dan laten we hier de straat afsluiten en zetten we een tent buiten. Ik heb nu al een drietal rockgroepjes vastgelegd voor dat weekend.”

Ook het terras, dat uitkijkt op de Sint-Pieterskerk, draait in zonnige tijden. “Na corona mochten we het uitbreiden, er kunnen nu een 40-tal mensen zitten en soms is dat nog onvoldoende”, aldus Dieter.

Op het moment dat wij er te gast zijn, wordt een bekende Tieltenaar ten grave gedragen. “Straks is het hier volle bak, al komt de helft binnen om een plasje te doen”, lacht Dieter, die met zijn vriendin boven het café woont. Veel vrije tijd heeft hij niet. “We hebben twee sluitingsdagen, maar dan ben je in de weer met boodschappen en papierwerk. Hobby’s heb ik dus niet, of het moet zijn dat ik graag op een vrij moment eens een pintje ga drinken. Of een mondje gaan eten naar de Piadza, dat doen we ook graag. Maar ik sta vooral graag in mijn eigen zaak. Ik doe het erg graag. Mocht dat hier om een of andere reden eindigen, ik zie me niet snel weer voor een baas gaan werken. Maar we hopen hier nog een tijdje vol te houden.”