De derde lichting Indische verpleegkundigen is gearriveerd bij Mintus. Er werken nu 29 Indiërs in de zeven openbare Brugse woonzorgcentra. “Zonder die buitenlandse verpleegkundigen zouden we afdelingen moeten sluiten”, zegt Mintus-voorzitter Pablo Annys.
“Met arbeidsmigratie win je geen verkiezingen”, beseft ook schepen van Werk Pablo Annys. Hij voelt de hete adem van het Vlaams Belang in zijn nek, maar illustreert de problematiek met enkele cijfers.
Knelpuntberoep
“Mintus heeft continu 25 à 30 vacatures voor verpleegkundigen, enkel die van het AZ Sint-Jan raken nog ingevuld. De coronacrisis heeft de rusthuissector een slechte naam bezorgd, waardoor verpleegkundigen zich liever specialiseren en werken in ziekenhuizen dan in woonzorgcentra.”
“Verpleegkundige is hét knelpuntberoep. De spanningsindicator in Brugge is 0,1, wat betekent dat je als werkgever slechts 10 procent kans hebt dat er iemand reageert op een vacature. En dan weet je nog niet eens of het een goede of een slechte kandidaat is.”
Aurora-project
“Twintig jaar geleden zijn minder kinderen geboren. Bovendien zijn 40 procent van de 160 verpleegkundigen bij Mintus ouder dan 50 jaar. Tegelijkertijd zitten we met een vergrijzing van de Brugse samenleving, die meer bedden in rusthuizen vereist.”
Precies daarom stapte Mintus samen met Curando en Exalta drie jaar geleden in het Aurora-project om Indische verpleegkundigen naar hier te halen, hen een taalbad te geven en een graduaat verpleegkunde te laten volgen aan IVV Sint-Vincentius in Gent.
Een van die verpleegsters uit de eerste lichting, die twee jaar geleden in Brugge arriveerde, is Soumya Thazhaniyil Sukumaran (37) uit Kerala.
“Ik had al elf jaar ervaring in diverse ziekenhuizen, waaronder negen jaar in Saudi-Arabië. Waarom ik naar België trok, een land waarvan ik voordien nog nooit gehoord had? De betere loonvoorwaarden en de sociale zekerheid. Op Facebook zag ik een vacature van de Indische dienst voor arbeidsbemiddeling, die zich richt op economische migratie.”
Gezinshereniging
Tijdens haar graduaat verpleegkunde werkte Soumya als zorgkundige in De Vliedberg, zodat zij de huur in een Mintus-huis in Sint-Pieters kon betalen. Sinds zij haar extra diploma behaalde, is zij in dit woonzorgcentrum gepromoveerd tot verpleegkundige.
“Inmiddels ben ik herenigd met mijn gezin: mijn man en mijn zoontje zijn overgekomen. Ze leren Nederlands, mijn zoontje Adwik gaat naar Sint-Leo. mijn man is accountant, hij hoopt zo snel mogelijk werk te vinden.”
“Heimwee naar India heb ik niet. Het moeilijkste voor mij? Het Brugs dialect. In Kerala kreeg ik zes maanden lessen Nederlands van een Gents echtpaar. Zij leerden ons ‘hoe gaat het met u’ en ‘boterham’, terwijl de Bruggelingen zeggen ‘oe ist’ en ‘stuute’”, glimlacht Soumya.
Eén expert
Pablo Annys hekelt het feit dat Vlaanderen en de VDAB de nochtans noodzakelijke arbeidsmigratie niet prioritair achten. “Van de 5.000 werknemers bij VDAB houdt slechts één medewerker zich hiermee bezig. Die was in november 2023 mee naar India, een trip die ik op vraag van VOKA maakte.”
“Nederland en vooral Duitsland zijn daar al massaal aan het rekruteren. Technische bachelors krijgen er opleidingen, bekostigd door onder meer Siemens.”
“Er zijn nog opportuniteiten. We hebben een bezoek gebracht aan het Constant Lievensziekenhuis in Mandar – genaamd naar en missionaris uit Moorslede – waar in juli 2025 veertig verpleegkundigen het traject voor arbeidsmigratie kunnen opstarten. De procedure duurt zeer lang en vergt erg veel papierwerk”, aldus Pablo Annys.
Taalbad
Maandagavond vond in het IVV Sint-Vincentius de proclamatie plaats van de nieuwe graduaten verpleegkunde. Zeven van de negen Indiërs studeerden af, een zal voortwerken als zorgkundige en een andere moet zes maanden extra stage lopen.
De derde lichting arriveerde op 19 januari: twaalf Indiërs krijg momenteel een extra taalbad, alvorens het graduaat aan te vatten. Slechts vijf van de in totaal 29 Indische verpleegkundigen bij Mintus zijn mannen.
Ethisch
Dezer dagen staat een Indische reisagent terecht voor het smokkelen van dertien verpleegkundigen naar woonzorgcentra in West-Vlaanderen, waaronder Brugge. Ze moesten tot 10.000 euro betalen om naar hier te komen. Ook Pablo Annys heeft weet van cowboys die munt willen slaan met arbeidsmigratie naar Europa: “Ons project is ethisch, we werken enkel met overheidspartners, geen private ‘recruters’. De verpleegkundigen moeten geen ‘fee’ betalen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
