Voedselpunt De Stamper in de Roeselaarsestraat is een kleine supermarkt geworden. Izegemse gezinnen, die het kortere of langere tijd moeilijk hebben om rond te komen, kunnen er nu hun maandelijks pakket aan voeding zelf kiezen in winkelrekken”, zeggen voorzitter Pol Dewulf en verantwoordelijke Caroline Perneel. “Naast voeding is er ook speelgoed en kinderkledij.”
“De Stamper wil meer zijn dan een sociale kruidenier”, aldus voorzitter Pol. “Daarom vind ik dat ‘De Stamper, uw winkel’ een betere omschrijving is van wat we hier doen voor de minder bedeelde Izegemnaren”, zegt voorzitter Pol Dewulf. “Die gezinnen – dat zijn er toch een 150 à 160 die via het OCMW naar ons gestuurd worden – kunnen nu in de winkelrekken gemakkelijker die producten kiezen die zij het meest nodig hebben.”
“De mensen moeten wel op afspraak komen, al zijn de meesten daar na twee jaar corona al aan gewend geraakt”, vervolgt vast verantwoordelijke Caroline Perneel, die al even lang in de Stamper werkt als het voedselpunt bestaat. “Moeten ze even wachten, dan kunnen ze ondertussen een kopje koffie drinken. Bij hun inkopen worden ze begeleid door een van onze vrijwilligers. Blauwe, groene en gele briefjes duiden de rijen in de rekken aan waar respectievelijk gezinnen van 1 à 2, 3 à 4 en meer dan 5 gezinsleden hun producten mogen kiezen.”
“Naast droge voeding, fruit en groenten en diepvriesproducten alleen is er in De Stamper ook een ruim aanbod tweedehandskledij en speelgoed”, vervolgt Pol. “30 procent van wat in onze rekken staat komt van Europa, 30 procent van het provinciale hoofddepot van de Voedselbank in Kuurne en 40 procent kopen we aan met onze eigen middelen die bestaan uit financiële giften van particulieren en bedrijven. Dankzij onze briefactie, die we sinds begin corona opstartten bij bedrijven en particulieren, kunnen we gezinnen met kinderen elke maand een extra pakket van 30 euro geven. Voor die mensen meer dan welkom. Serviceclubs Lions en Rotary zijn al 20 jaar belangrijk voor de werking van De Stamper. Zij zorgden onder andere voor de infrastructuur met diepvriezers, frigo’s, rekken en dies meer.”
Extra duwtje
Financieel is het volgens de voorzitter van De Stamper niet gemakkelijk om jaar na jaar voor 150 à 160 gezinnen (meer dan 500 personen) voldoende voeding te krijgen of in te kopen. “Zonder onze vrijwilligers, nu een 18-tal, die brood en voedselpakketten ophalen en hier een handje toesteken, zou dat niet lukken. En ondertussen blijf ik contacten leggen met ‘sponsors’, met individuele personen, met stad… En hopelijk kunnen we hier blijven. Er was al eens sprake dat we naar de Heilig Hartkerk zouden moeten verhuizen, maar dat is geen goede en discrete locatie voor ons en voor de mensen die hier komen. Als het enigszins haalbaar is, hoop ik dat stad Izegem, die het gebouw ter beschikking stelt en de werkingskosten voor haar rekening neemt, in de toekomst ons nog een extra financieel duwtje in de rug kan geven om voeding aan te kopen. Dit voor die gezinnen met kinderen die het heel hard nodig hebben.”
Ervaringsdeskundigen
Eén van die vrijwilligers is Tineke (41), een moeder van vier kinderen die een hele tijd zelf elke maand een voedselpakket kwam halen. “Nu het een beetje beter gaat met mijn gezin bood ik zelf aan om hier te helpen”, zegt ze. “Ik ben een beetje ervaringsdeskundige. Maar het bevalt me super. De nieuwe ‘supermarktformule’ vind ik ook beter voor de mensen die nu hun producten kunnen kiezen. Ik volg ondertussen ook een cursus zorgmassage voor mensen die palliatief zijn om dat in de toekomst in de praktijk te kunnen doen en misschien in die richting een job te vinden.”
Jimmy (33) en zijn partner Maity (27) komen sinds twee jaar maandelijks naar De Stamper. “Ze hebben twee kinderen: Maisie (2) en Jaden (5). “En we zorgen sinds drie jaar ook nog voor mijn 15-jarige broer Ian, waarvan ik voogd ben”, zegt hij. “Maity werkt als poetsvrouw, ik ben nog op zoek naar werk. Hoe het zover is kunnen komen? Deels door omstandigheden buiten mijn wil om, maar ook door zelf verkeerde keuzes te maken en de verkeerde dingen te doen. Het heeft geen zin daar op terug te kijken, mijn vrouw en ik moeten gewoon werken aan een betere toekomst. Nu ik nog geen werk heb, werk ik hier graag als vrijwilliger. Schaamte om naar De Stamper te komen? Die had ik wel in het begin, maar dat hebben we ondertussen aanvaard. Omdat we die hulp nodig hebben in ons groot gezin. ” (IB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
