Vijf Wingense dames geven het beste van zichzelf in Oeganda: “We maken écht een verschil”

Vijf Wingense dames trokken in september met veel enthousiasme richting Oeganda om er deel uit te maken van een 69-koppige delegatie van vzw Together We’re Strong. Apotheker Hilde De Loore, gynaecologe Sophie Servaes, vroedvrouw Eva Beernaert en studentes Louise Wostyn en Eline Deschilder blikken met trots terug op het verschil dat zij er maakten.

Reeds sinds 2010 reizen vrijwilligers op eigen kosten en met sponsoring naar Oeganda om er het beste van zichzelf te geven voor de lokale straatarme bevolking. Onder meer apothekers, dokters, verpleegkundigen, vroedvrouwen en opticiens trekken om de twee jaar naar Lira, een regio waar de bevolking nog steeds zware gevolgen draagt van burgeroorlogen.

Naar missieposten

Hilde De Loore, bij heel veel Wingenaren vooral bekend als apotheker, is een van de pioniers van de organisatie en zag hoe het initiatief kleinschalig begon maar geleidelijk uitgroeide tot een volwaardige vzw die er in september in slaagde om met een delegatie van 69 vrijwilligers medische hulp én educatie te bieden in de missieposten. “We bieden ondersteuning in het plaatselijke ziekenhuis en trekken met teams ook naar de missieposten in de dorpen om er zoveel mogelijk mensen te helpen.”

“Uiteraard kunnen we niet iedereen helpen, maar ik trek me op aan de gedachte dat we door vele kleine steentjes te verleggen toch ook één grote steen verplaatsen. Een kind een bril kunnen geven waardoor het eindelijk naar school kan bijvoorbeeld is zo belangrijk”, getuigt Hilde die zelf heel veel energie steekt in de organisatie van de missies, materiaal helpt inzamelen en ter plaatse vooral instaat voor triage van patiënten en medicatie helpt verdelen.

Vrouwen opereren

In september trok dokter Sophie Servaes (54) voor het eerst meer naar Oeganda om er zoveel mogelijk vrouwen de opereren en tegelijk ook haar expertise te delen met lokale artsen en zorgkundigen. “De uitdaging om in het verre buitenland te gaan opereren, heeft me altijd aangesproken. Toen ik ‘ja’ zei op de vraag van Hilde De Loore op mee te gaan op missie in Oeganda is het allemaal heel snel gegaan”, geeft Sophie Servaes mee, die al vele jaren in het Tieltse ziekenhuis als gynaecologe werkt.

“Ik heb daar een week heel hard gewerkt en voornamelijk vrouwen geopereerd die de lokale kosten voor operaties niet kunnen dragen. Initieel was het allemaal wat chaotisch, maar heel snel hebben we ons daar aangepast en verliep het werk vlot. Gelukkig hadden we zelf heel veel operatiemateriaal mee en konden we ons behelpen met een extra hoofdlamp want opereren in het donker is niet evident.”

“Elektriciteit, licht, airco,… het lijkt zo evident hier. Ik was na een week héél moe, maar de groep was geweldig goed. Een groot pluspunt voor mij was dat mijn dochter ook mee was, ze heeft daar goed de handen uit de mouwen gestoken, een ervaring om te koesteren”, besluit doker Servaes die de smaak duidelijk te pakken heeft.

Familieplanning

Dochter Louise Wostyn (20) , die nu zelf ook geneeskunde studeert aan Ugent, blikt ook met trots terug op de hulp die ze heeft kunnen bieden. “Ik heb tijdens de missie zowel in de scholen meegewerkt aan de opleiding rond familieplanning. De grote opkomsten waren telkens weer indrukwekkend en in de scholen merkte ik heel veel dankbaarheid van de meisjes. Natuurlijk vond ik het ook fantastisch om mama in actie te zien en waar ik kon haar te helpen tijdens de operaties”, klinkt het enthousiast.

Ook studente Eline Deschilder (18) trok mee op missie in september dankzij haar mama Kathleen Dewulf die als lid van Rotary Brugge Zuid de organisatie door en door kent. “Ik studeer Bedrijfsmanagement Financiën en Verzekeringen, geen medische opleiding dus maar door mee te helpen bij de triage van wachtende patiënten, brillen te helpen uitdelen en ondersteuning te bieden aan de kinderartsen bijvoorbeeld kon ik ook mijn steentje bijdragen”, getuigt Eline.

Boeiend en schrijnend

Tot slot was ook vroedvrouw Eva Beernaert (21) van de partij. Zij trok tijdens haar opleiding reeds drie maanden richting Rwanda. “En daar is mijn passie voor Afrika ontstaan”, klinkt het bij Eva. “Ik was de eerste vroedvrouw die ooit meeging op deze missie. Het was een zeer boeiende en tegelijk ook schrijnende ervaring. Het is prachtig om te zien hoe een groep onbekende mensen zo snel zo hecht kan worden.”

“Ik krijg vaak de vraag of het wel nut heeft wat ik heb gedaan omdat men denkt dat je in zo een korte periode eigenlijk niet veel verschil kan maken, maar dat is echt wél het geval. Oeganda gaat er echt op vooruit”, besluit Eva die nu aan de slag is voor Kraamcentrum De Wieg.

(KDV)