Met wat geluk schittert Maaike volgend jaar aan de zijde van Wim Willaert op verschillende internationale filmfestivals. Een tijd geleden stonden ze immers allebei op de set van ‘The Bull’, een veelbelovende kortfilm van de beloftevolle Brugse regisseur Victor Nauwynck (26), waarmee hij straks afstudeert aan de London Film School. “We hadden de meest uitgebreide risicoanalyse in de geschiedenis van de school.”
Dit artikel maakt deel uit van De Krant van Maaike. West-Vlaams Ambassadeur Maaike Cafmeyer was een hele week hoofdredactrice van De Krant van West-Vlaanderen. Deze unieke stuntkrant ligt vanaf vrijdag 27 oktober in de krantenwinkel.
De avond is al gevallen, als we achter het stuur van een kapotte tractor – verzakt in de modder achter de stal – zien hoe een boerin zich schminkt. Haastig, zichtbaar zenuwachtig en in gedachten bij de bronstige stier in de stal. Het is het opmerkelijke openingsshot van The Bull, waarbij Maaike Cafmeyer en Wim Willaert in de huid kruipen van een koppel landbouwers. Ze zijn vervreemd van elkaar, nauwelijks in staat om nog met elkaar te communiceren. De onhoudbare spanning zorgt ervoor dat er een metaforische strijd losbarst, waarin viriliteit, verlangen en ontgoocheling constant tegen elkaar aan schurken.
Stevig visitekaartje
De kortfilm van 20 minuten is op zijn zachtst gezegd intrigerend, voelt bij momenten ongemakkelijk aan maar weet steevast de juiste snaren te raken. Bruggeling Victor Nauwynck levert met The Bull niet alleen zijn eindwerk voor de London Film School af, maar ook een stevig visitekaartje.
“Ik ben altijd al gefascineerd geweest door film. Toen ik een jaar of tien was, kreeg ik van mijn opa een camcorder waarmee ik reisvideo’s maakte of filmpjes in de tuin met mijn vrienden. Ik wilde naar de filmschool gaan, maar mijn ouders spoorden me aan om eerst iets anders te doen. Aan de UGent volgde ik Handelswetenschappen en in het tweede jaar startte ik een eigen videoproductiebedrijfje op. Met enkele zelfgemaakte video’s ben ik gaan aankloppen bij de London Film School. Niet alleen omdat ze een goeie reputatie hebben, maar ook omdat ik het daar in twee jaar kon doen.”
Alleen was het toen 2020 en viel na één trimester het schoolleven en de hele wereld stil. Victor bleef niet bij de pakken zitten en keerde terug om filmpjes te maken voor een merk van honden- en kattenvoer, een start-up waar hij mee was ingestapt. “Toen de opleiding zes maanden stillag, vroeg ik me af of het nog de moeite was om terug te keren. Maar ik ben uiteindelijk wel blij dat ik heb doorgebeten. De opleiding bestaat uit zes trimesters, waarbij je zes films moet afleveren. De eerste was back to basics, in het zwart-wit. In het derde trimester maakten we een documentaire, daarna twee kortfilms en The Bull is uiteindelijk mijn afstudeerproject. Daar mag je zo lang over doen als je zelf wil.”
Onvermogen
Victor besloot om zich te focussen op een cliché over West-Vlamingen: het onvermogen om efficiënt te communiceren. “Het lukt niet altijd goed, of veel zaken blijven in elk geval onbesproken. Het is typisch West-Vlaams en tegelijkertijd heel universeel. Zo kwamen we uit bij een koppel op een boerderij dat afgesloten is van de wereld. Ze hebben alleen maar elkaar en slagen er toch niet in om met elkaar te praten.”
Maaike Cafmeyer: “Ik weet dat het voor jonge makers niet altijd simpel is om kansen te krijgen. Daarom werk ik regelmatig mee aan kortfilms, omdat ik zelf ook in die positie heb gezeten. De grootste voorwaarde daarvoor is dat ik die begeestering voel in wat ze doen. Dat prikkelt mij ook wel als actrice. Bij The Bull sprak het scenario mij ook erg aan, omdat het op zijn zachtst gezegd speciaal is. Ook bij Breyten en Julie vond ik dat absurdisme in het verhaal heel fijn om te verkennen.”
“Voor elke film heb je een droomcast in je hoofd. Ik had veel geluk dat ik ze ook kon strikken. Ik vind Wim en Maaike heel sterke acteurs waarvan je weet dat ze hun handen vuil durven maken. Ze hebben geen schrik om zich te smijten en bloot te geven. Maaike toonde in De Twaalf al hoe veelzijdig ze is als actrice en Wim is niet alleen ijzersterk in grappige rollen. Kijk maar naar wat hij deed in Cargo of Undercover. Ze geven perfect die personages weer. Ik ben zo ongelooflijk dankbaar voor het vertrouwen dat ze me gaven én de prestatie. Net als voor Sam Louwyck, die een hele fijne bijrol heeft. Op voorhand dacht ik dat de dieren in de kortfilm de grootste uitdaging zouden worden – zo’n kolos van 900 kilo op de set is niet min. Die dieren moesten niet alleen gaan naar waar we wilden, er zat ook een dekkingsscène in. Dat zijn zaken die veel kennis en voorbereiding eisen en daarvoor zijn we Geert Lavens en zijn familie schatplichtig. Die landbouwer heeft een week lang zijn boerderij in Jabbeke opengesteld voor ons. Hij heeft Maaike en Wim op voorhand zelfs wat kneepjes van het vak geleerd. Soms zat het in de details: hoe ze een bord eten opscheppen, bijvoorbeeld. Ik was als kind al op zijn boerderij geweest tijdens verjaardagsfeestjes. Ik zat bij de dochter van Geert in klas. Hij heeft een prachtige, authentieke boerderij met imposante Aubrac-koeien. Die doen niet zomaar wat je wil. Op een gegeven moment moesten we een uur wachten vooraleer die stier de koe wilde dekken. Een uur lang heeft Maaike daar gestaan. Toen we wilden stoppen, gaf ze zelf aan nog even door te doen. Die toewijding was fantastisch.”
Onderschatting
“Of ik het onderschat heb? Ja. Aan het script alleen al hebben we een jaar gewerkt. Je wil ook dat alles goed zit voor je draait. Alleen al uit respect voor de acteurs op de set. We moesten trouwens voor de opnames een risicoanalyse opstellen. Wat als die stier dit doet? Wat als de duiven in het dak ons materiaal beschadigen? Wat als er een tractor stukgaat? Het was naar verluidt de meest uitgebreide risico-analyse in de geschiedenis van de school.” (grijnst)
Wanneer de kortfilm precies te zien zal zijn, is nog niet duidelijk. “Natuurlijk zou het fantastisch zijn als ik hem kan tonen op het Filmfestival van Oostende, Gent of het Kortfilmfestival van Leuven. Maar ik wil eerst mijn kans wagen op de internationale markt, van Cannes tot Berlijn. De kans is misschien klein, maar ik wil achteraf geen spijt hebben dat ik het niet geprobeerd heb.”
Grote droom
Er is ook een scenario klaar om van de kortfilm een langspeelfilm te maken. “Dat blijft de grote droom, ja. Het zou geweldig zijn mocht dat lukken voor mijn dertigste. Momenteel doe ik wat kleinere opdrachten, van meewerken als producent bij een andere kortfilm tot een muziekvideo inblikken van een Japanse zangeres in Londen. Het is nu een kwestie van ervaring opbouwen, in gelijk welk format. Wat ik doe, is minder belangrijk dan de verhalen die ik wil vertellen. The Bull was in elk geval al een heel leerrijke ervaring. Het heeft bevestigd dat het zo belangrijk is om je te laten omringen door goeie mensen. Mensen die hun werk niet beschouwen als een job, maar als een passie. Daarnaast heb ik ook geleerd hoe je een verhaal moet pitchen naar sponsors toe. Want ergens aankloppen om geld te vragen, zit niet zozeer in mijn aard. Maar ik heb intussen wel geleerd hoe je mensen kan aanspreken en meenemen in je verhaal.”
Als we tenslotte eens polsen naar de persoon die bovenaan zijn verlanglijstje staat om mee samen te werken, hoeft hij niet lang na te denken. “Matthias Schoenaerts. Dat zou fantastisch zijn. En op internationaal vlak is dat ongetwijfeld Cillian Murphy, die deze zomer te zien was in Oppenheimer. Hij heeft ook die befaamde veelzijdigheid. Ja, zij mogen mij altijd bellen.” (lacht)
De Krant van Maaike
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
