Kantclub ‘t Mentebolletje: “Kantklossen oubollig? Dat horen we niet graag”

Kantclub ‘t Mentebolletje geniet wereldfaam. Door de coronacrisis zagen de dames hun hobby echter beperkt tot eigen kot en konden de vele manifestaties waar ze normaal hun kunsten tonen, niet plaatsvinden. “Gelukkig hebben we een spaarpotje.”

Een ‘mentebolletje’ is een kantpatroontje, dat lijkt op een snoepje. De Blankenbergse kantvereniging gaat terug op dames die het ambacht in de jaren zeventig in ere wilden herstellen. “Als ze geen netten moesten breien, klosten de vissersvrouwen kant dat ze dan in de zomermaanden verkochten aan toeristen. Maar tijden veranderen en het ambacht dreigde verloren te gaan”, zegt Magda De Craemer, voorzitster sinds 2009. ‘t Mentebolletje waagt zich aan liefst veertien soorten kant, van fijn naar grof. Tweejaarlijks vindt in Blankenberge een groots opgezette tentoonstelling plaats met het werk van de leden. ‘t Mentebolletje krijgt hiervoor subsidies van Kusterfgoed.

t Mentebolletje vierde nog niet zo lang geleden zijn veertigjarig bestaan. De vereniging werd opgericht in een periode dat het kantklossen in Blankenberge verwaterde en verloren dreigde te gaan. “Vroeger was ons logo een kantklossende kokketeute; een ‘snelle mokke’ in ‘t Blankenbergs. Maar ze zag er wat ouderwets uit, terwijl wij helemaal mee zijn met onze tijd. We hebben dan maar voor een nieuw logo gezorgd”, glimlacht secretaris Hilde De Zutter.

Mee met de tijd

De basisslagen en technieken van het kantklossen zijn dan wel geworteld in de zestiende eeuw, de materialen, vormen en ontwerpen waar de dames van ‘t Mentebolletje mee aan de slag gaan, zijn aangepast aan de huidige tijden. “Natuurlijk zijn we in die veertig jaar geëvolueerd”, zegt voorzitster Magda De Craemer. “Veel mensen denken dat wij alleen maar zakdoekjes en onderleggertjes klossen. Maar wij maken echte kunstwerkjes.”

Het is de verdienste van de kantclub om die kunst door te geven, en zodoende een aloude traditie voort te zetten. ‘t Mentebolletje telt momenteel een vijftigtal leden. “Doordat onze voorzitster zolang heeft lesgegeven in het Brugs Kantcentrum, geniet onze vereniging ruime bekendheid. Op onze open kantstonden in De Bollaard zien we mensen van heinde en verre. Soms zelfs helemaal uit Wallonië. Een goede lerares, dat betekent alles. En een leuke groep natuurlijk”, zeggen de trotse bestuursdames. Vandaag zien ze elkaar voor het eerst terug sinds het begin van de lockdown. Normaal wordt er van oktober tot eind maart elke eerste en derde donderdag van de maand gekantklost. “We mogen er niet aan denken dat er straks een tweede coronagolf komt en we weer voor een paar maanden in ons kot moeten blijven. Kantklossen is een ideale quarantainebezigheid, maar we hebben elkaar wel gemist in die periode”, klinkt het.

De kantklossters komen normaal samen in De Bollaard. “Onze open kantstonden zijn altijd weer gezellige momenten. De leden komen ook voor een potje koffie en een babbel, om hun hart eens te luchten.”

“Het zal wel puzzelen worden nu”, zegt de voorzitster. “Soms zijn we in De Bollaard met meer dan dertig leden, maar door de coronavoorschriften zullen er per keer maar vijftien meer binnen kunnen. Vooral de eerste keer gaan er allicht veel leden teleurgesteld zijn.”

‘t Mentebolletje is een vrouwenclubje. Mannen zijn er niet (meer). “Ooit hebben we er wel een gehad. Een militair dan nog wel! Mannen kunnen best nauwkeurig werken, maar ze hebben niet altijd zoveel geduld”, knipoogt Magda.

Enorm verslavend

“Maar pas op, onze hobby is ook enorm verslavend”, waarschuwt Josine. “Anderzijds werkt het heel rustgevend. Als we op een folkloremarkt staan, zeggen de mensen vaak ik zou daar toppenerveus van worden. Terwijl kantklossen juist enorm ontspannend is.”

‘t Mentebolletje telt leden van 24 tot 84 jaar. “Voor jongere mensen is dit een leuke hobby om te onthaasten. En dat kantklossen oubollig is, dat horen we dus niet graag. Wijzelf zien er toch ook niet oubollig uit? Behalve misschien in onze traditionele visserskledij”, glimlacht Magda.

In een normale zomer waren het nu hoogdagen voor de kantclub. “De Haven- en Paravangfeesten, kunstambacht- en folkloremarkten, Uitkerke kermis, Trammelant, de Brugse Kantdagen… Tijdens de zomermaanden worden we bijna elke week wel ergens gevraagd voor een demonstratie. Vaak in traditionele visserskledij. De mensen stellen ons dan allerlei vragen, maar de meest gestelde is ongetwijfeld: hoelang ben je daaraan bezig, madam? We worden aangesproken in alle talen. Een goeie Leffe erbij, en we zijn zoet”, glimlacht Josine.

“Die folkloremarkten zijn ook goed voor onze caisse; ze brengen wat geld in het laatje”, zegt Magda. “Gelukkig hebben we een spaarpotje.”