Tielts echtpaar kruipt al bijna 20 jaar in de huid van de Brugse Beertjes

Benedikt Bethuyne en Isabelle De Ruyck staan voor het drukste feestweekend uit hun leven. Het echtpaar geeft al liefst 18 jaar gestalte aan de Brugse Beertjes, de olijke mascottes van landskampioen Club Brugge. “Zondag tegen AA Gent wordt echt genieten”, glunderen ze. “Eindelijk eens een match zonder stress! En daags nadien vindt de huldiging in de Brugse binnenstad plaats. Voor ons komt blauw-zwart altijd en overal op de eerste plaats.”

Benedikt Bethuyne (45) en Isabelle De Ruyck (44) zijn al sinds 1989 een dolverliefd koppel. “We voelen elkaar echt perfect aan”, vertelt Isabelle, die als bediende bij KBC in Roeselare werkt, met pretoogjes. “Klopt”, pikt Benedikt – bediende bij Plaatbewerking Devos in Zwevezele – in. “Maar ik heb Isabelle indertijd meteen duidelijk gemaakt dat Club Brugge een héél belangrijke plaats in mijn leven inneemt. Gelukkig heeft zij mijn liefde voor blauw-zwart overgenomen.”

Hoe lang zijn jullie al fan van de kersverse landskampioen?

Benedikt: “Al van toen ik nog maar net kon stappen! Ik trok vroeger met mijn opa Gerard, papa Frank en broer Miguel naar Olympia. Ik weet nog dat ik als kind meteen verkocht was. De magie die rond dat voetbalveld hing… Onbeschrijfelijk. Vanop de schoot van mijn vader heb ik mijn eerste partij gezien. En sindsdien heb ik amper nog een thuismatch gemist. Een van mijn vroegste herinneringen is trouwens de afscheidswedstrijd van Clubicoon Raoul ‘Lotte’ Lambert.”

Isabelle: “Mijn broers voetbalden, het wereldje was me dus niet vreemd. Maar toen ik ‘Bene’ leerde kennen, was hij meteen erg duidelijk. Club Brugge zat in het pakket. (glimlacht)Maar ondertussen ben ik even gek van de club als Benedikt zelf. Ik had vrijwel meteen een abonnement en we trokken in onze jongere jaren ook samen naar zo goed als alle uitwedstrijden.”

“Sommige koppels gaan samen naar de cinema, wij zijn samen de Brugse Beertjes”

Nu staat een flink deel van jullie vrije tijd in het teken van Club Brugge.

Benedikt: “Zeg maar gerust zo goed als alle vrije momenten. Ons hele sociale leven is rond Club opgebouwd. Wanneer blauw-zwart thuis speelt, willen we geen andere verplichtingen hebben. Dat weten ze binnen onze familie ook. Er zijn geen feesten wanneer Club aan de bak moet.”

In die bijna dertig jaar dat jullie samen naar het Jan Breydelstadion trekken, hebben jullie ongetwijfeld een pak mooie momenten meegemaakt. Wat blijft jullie bij?

Benedikt: “Eén iets springt er bij mij uit: de kwalificatie voor de Champions League in 2003, in en tegen Dortmund. Met Tomislav Butina als penaltyheld. Die overwinning voelde aan als een landstitel.”

Isabelle: “Dankzij het voetbal hebben we een pak mooie mensen en vrienden leren kennen. Dat is voor mij het grootste geschenk.”

Ondertussen zijn jullie al 18 jaar het vaste duo om de Brugse Beertjes gestalte te geven. Hoe zijn jullie in die pakken beland?

Isabelle: “We lazen in het krantje van de supportersfederatie Blue Army een interview met Antoine Vanhove. Daarin vertelde hij dat de club op zoek was naar iemand om de gloednieuwe mascotte, de eerste van de fameuze Brugse Beertjes, gestalte te geven. Toen was dat een compleet nieuw gegeven in België, maar in Engeland had zo goed als elke club zijn eigen mascotte.”

Benedikt: “Ik wist dat Isabelle er van droomde om ooit in zo’n pak te kruipen. Het liefst wilde ze een Disneyfiguur vertolken, maar dit leek me the next best thing. Ik besloot mijn stoute schoenen aan te trekken en belde het secretariaat van Club Brugge op. Ik vroeg of ik Antoine Vanhove mocht spreken en kreeg hem zomaar aan de lijn. Toen ging dat nog. Voor we het wisten mocht Isabelle op auditie.”

En hoe liep die?

Isabelle: “Blijkbaar erg goed, want niet veel later kreeg ik de eer om als Brugse Beertje het heilige gras van Jan Breydel te betreden. Ik moest enkel de aftrap geven en hop, weer in de coulissen. Meer hield die eerste keer niet in. Nerveus was ik amper, want ik was redelijk goed vermomd, hé. Tot op vandaag zou ik het waarschijnlijk niet aandurven om zonder dat berenpak het veld te betreden.”

Benedikt: “We hadden het aan niemand verteld dat Isabelle het Beertje van dienst was. De verbaasde gezichten van onze vrienden zijn nog altijd geld waard.”

Een maandje later zag ook het tweede Brugse Beertje het levenslicht…

Benedikt: “Ik hielp mijn vrouw altijd om haar pak aan te trekken en toen het tweede kostuum klaar was, kreeg ik de vraag om samen met Isabelle het vaste duo te vormen. Lang heb ik er niet over moeten nadenken, want ik wilde me al langer engageren binnen de club. In de oertijden – toen Teletekst nog maar net opgericht was – leverde ik voor de toenmalige BRTN de korte verslagen van Club Brugge aan, maar dat leek me een verhaal dat een lang leven beschoren zou zijn. Ik heb gelijk gekregen, want sindsdien hebben we als Brugse Beertje amper een thuismatch gemist.”

“De eerste vijf matchen van dit seizoen moest ik vanop de tribune meemaken. Een zwaar fietsongeval kostte me bijna mijn leven” – Benedikt Bethuyne

Isabelle: “Klopt, behalve bij de start van dit seizoen. Toen heb ik het vijf wedstrijden zonder mijn steun en toeverlaat moeten stellen…”

Benedikt: “Op 31 mei 2017 heb ik met mijn koersfiets een zware val gemaakt en hing mijn leven zelfs even aan een zijden draadje. Ik ben toen door het oog van de naald gekropen. Ik heb een hele tijd moeten revalideren en moest onder andere de fandag missen. Dat was de eerste keer ooit dat er iemand anders mijn pak heeft aangetrokken. Mijn broer Miguel nam toen mijn plaats in. De eerste vijf matchen van het seizoen maakte ik gewoon vanuit de tribune mee, terwijl Isabelle langs de zijlijn haar ding deed. Ik was maar wat blij toen ik weer naast haar kon staan.”

Hoe beleven jullie de wedstrijden van Club?

Isabelle: “Die zijn heilig voor ons. Als Club speelt, zijn wij als Beertje van de partij. Zo eenvoudig is het.”

Benedikt: “Het is ook quality time. Sommige koppels gaan samen naar de cinema, wij zijn samen de Brugse Beertjes. Het is een uit de hand gelopen hobby, maar we zouden het niet meer kunnen missen.”

Isabelle: “Het geeft ons nog altijd een enorme kick wanneer die bijna 30.000 supporters op de tribunes in interactie gaan met ons. Na al die jaren zijn we een deel van de fanbeleving geworden.”

Zijn er verschillen in vergelijking met jullie beginjaren?

Isabelle: “Toch wel. Vroeger was iemand met een fototoestel in het stadion een unicum, nu neemt iedereen met zijn smartphone foto’s bij de vleet. Ik schat dat we in ongeveer elk familiealbum van West-Vlaanderen staan.”

Benedikt: “De Brugse Beertjes zijn ook veel bekender dan begin jaren 2000. Nu zwaait iederéén naar ons. En de weg naar het stadion duurt ook langer. Toen we van start gingen, zat er maar half zoveel volk op de tribunes. Nu is elke match zo goed als uitverkocht. En wil een pak mensen met ons op de foto.”

Zien jullie eigenlijk iets van de wedstrijd?

Benedikt: “Voldoende om ervan te kunnen genieten. Dat was trouwens de enige twijfel die ik had, toen ik als Beertje startte. Als supporter wil ik de matchen ook goed kunnen bekijken. Dat lukt gelukkig.”

Isabelle: “We staan ook niet als twee zoutpilaren langs het veld, we leven écht mee. Maar wel op een positieve manier. Springen, dansen… Dat verhaal van tegen Racing Genk deed ons echt pijn. Er werd ons verweten dat we de fans van Genk hadden uitgedaagd en zelfs onze middenvinger naar hen hadden opgestoken.”

Benedikt: “Terwijl we niet eens een middenvinger hébben! Maar tegen Anderlecht heb ik het toch wat lastiger gehad om mijn emoties onder controle te houden. In eigen huis verliezen, al die heisa met de videoref, de discussie tussen Ivan Leko en Olivier Deschacht… Maar we hebben als Brugs Beertje een voorbeeldfunctie. Zeker tegenover kinderen.”

“Het grote verschil met vroeger? Nu wil iederéén met ons op de foto. We prijken in nagenoeg elk West-Vlaams familiealbum” – Isabelle De Ruyck

Een vraag die veel mensen zich stellen: is jullie berenhoofd ooit al afgetrokken?

Benedikt: “Ze proberen het regelmatig, ja. Maar ik heb zo mijn maatregelen. Mijn hoofd is met een gordel aan de rest van mijn pak bevestigd. Ze zullen dus erg goed hun best moeten doen.”

Isabelle: “Toen we tijdens play-off 1 in de spelerstunnel stonden, probeerde een speler van Charleroi mijn hoofd op te tillen. Gelukkig was ik bij de pinken.” (grijnst)

Hebben jullie een vast ritueel voor elke match?

Benedikt: “Niet echt. We proberen er gewoon voor te zorgen dat we fris zijn. De dag ervoor zullen we geen zware avondjes plannen.”

Isabelle: “En we checken én dubbelchecken of we alle attributen wel mee hebben. Een goeie voorbereiding is veel waard.”

Benedikt: “Je mag de job ook niet onderschatten. Als Brugse Beertje heb je het vaak fysiek zwaar. Wanneer het kwik de twaalf graden Celsius overschrijdt, veranderen die pakken in persoonlijke sauna’s. Maar hoe meer zweet we verliezen, hoe beter de match is geweest, zeg ik altijd.”

Isabelle: “Maar bij vriesweer zijn die pakken dan weer best aangenaam. Als mascotte moet je gewoon over een goede conditie beschikken. Anders houd je het zeker geen 18 jaar vol.”

Hoe beleefden jullie de kampioenenmatch van afgelopen zondag?

Isabelle: “We zaten bij onze familie Moederdag te vieren. Met een aperitiefje voor televisie. We zijn pas aan tafel gegaan toen Club kampioen was.”

Benedikt: “En ik ben ‘s avonds nog naar Jan Breydel gereden, om de spelersbus op te wachten. Maar ik heb mijn verstand gebruikt. Twee pintjes en gedaan. Ik was maandag een pak frisser dan de gemiddelde supporter.” (knipoogt)

“We dromen er wel van om als Beertje onze opwachting te maken in een gloednieuw stadion”

Nu zondag volgt de apotheose tegen AA Gent…

Benedikt: “Dat wordt genieten van de eerste tot de laatste minuut. Eindelijk een wedstrijd zonder stress!”

Isabelle: “Een ontspannend feestje, hé. Maar wel eentje dat we moeten winnen. Daags nadien volgt dan nog de huldiging in de Brugse binnenstad. Als er evenveel volk of afkomt als in 2016 zullen we in topvorm mogen zijn. Dat was een ronduit unieke ervaring.”

Zijn er eigenlijk nadelen aan het mascotteschap?

Benedikt: “Niet echt. Of het moeten de soms aangepaste wedstrijduren zijn. Op zondagavond 20 uur naar een wedstrijd trekken, is niet altijd een cadeau. Maar dat geldt niet enkel voor ons. Het is een vervelende zaak voor elke supporter.”

Isabelle: “Als ik al eens met tegenzin zou vertrekken naar Jan Breydel verdwijnt dat gevoel meteen wanneer ik in de huid van ‘Belle’ zit.”

Willen jullie nog eens 18 jaar Brugse Beertje zijn?

Benedikt: “Als de gezondheid het toelaat, waarom niet? Het is ons lang leven. Een gezonde uitlaatklep en een manier om de mensen te entertainen. Daar doen we het voor, samen met het derde Brugse Beertje, vertolkt door Eeklonaar Tim Raeman.”

Isabelle: “We dromen er wel van om als Beertje onze opwachting te maken in een gloednieuw stadion. Daar wordt nu al járen over gepalaverd. Hopelijk is het binnen enkele jaren eindelijk zo ver.”