“Texas, die hitte! Amai, die haatte ik zo. Ik ben nu terug in België. Hoe meer het regent, hoe liever. Dat is écht zalig. Ik weet het: ik ben wat abnormaal op dat gebied”, lacht Sigrid Braeckeveldt, die 35 jaar in Amerika woonde en zich eind oktober settelde op de Vierbunderwijk.
Sigrid Braeckeveldt (56) is de dochter van wijlen Erwin Braeckeveldt en wijlen Monique Stragier. Zij groeide op in de pijlenfabriek in de Izegemstraat. Ze is de zus van Chris Braeckeveldt, bekend van het Labadoux Festival. Na de lagere school in Ingelmunster zat ze zes jaar op internaat in Eeklo. Daarna studeerde ze aan de Universiteit in Gent oosterse filologie.
“Mijn job als reisagent blijf ik uitoefenen. Ik zit nu gewoon aan een ander bureau in een ander land”
In 1988 leerde ze haar partner kennen in Expo Gent. “Hij reisde met de Walt Disney On Ice Shows. Als studenten werkten we daaraan mee. We moesten een container leegmaken waarin T-shirts zaten. Die dag was de lamp binnen in de container defect. Iemand stelde voor om in een rij de dozen aan elkaar door te geven. Ik was de eerste die in de container stapte tot op het einde, waar ik tegen iemand aan liep. Dat was Jack Douglas, 13 jaar ouder dan ik en nog nooit getrouwd, maar we begonnen wel meteen met elkaar te praten. Later vernam ik van zijn mama dat hij al de dag na onze eerste ontmoeting naar haar belde en zei: ‘I have just met the woman that I am going to marry’. Het was liefde op het eerste gezicht, maar ik moest hier nog wel mijn studies afmaken”, zegt Sigrid. “We zagen elkaar enkele maanden niet. We belden wel met elkaar of schreven een brief. Toen ik afgestudeerd was, kocht Jack voor mij een ticket Brussel-New York. Ik was nooit eerder op reis geweest met een vliegtuig. Of ik angst had? Het was écht liefde op het eerste gezicht. Eerst ging ik na de zomer terugkeren. In Gent duurde het immers vier jaar vooraleer je was afgestudeerd, en ik moest nog een jaar studeren. Ik keerde echter niet meer terug en koos voor de liefde.”
Allebei reisagent
Sigrid kwam in Texas terecht, waar ook Jacks ouders en broer woonden. Een jaar later stapten ze al in het huwelijksbootje. Ze woonden acht jaar in Texas, evenveel jaren in Washington DC en in South Carolina, waarna ze terugkeerden naar Texas, tot Jack daar in 2014 overleed. “Walt Disney wilde mij wel aanwerven, maar ze gingen mij naar Japan sturen omdat ik was gespecialiseerd in Japans. Mijn man moest in Amerika blijven werken. Dat kon dus niet. Hij besloot te stoppen met werken. Hij had geld gespaard en we reisden twee jaar doorheen Amerika. We bezochten alle nationale parken. Toen het geld op was, besloten we uit te kijken naar een job. Ik vertaalde tien jaar voor AT&T Language Line (Nederlands/Engels), maar tezelfdertijd beslisten we om allebei reisagent te worden. Eerst werkten we vier jaar voor een bedrijf in Texas en vervolgens acht jaar in Washington DC. Toen ik in 2004 naar South Carolina verhuisde, begon ik als zelfstandige met mijn eigen bedrijf, maar ik werkte nog altijd onder het filiaal van Washington DC.”
Jack was alles voor mij
Na het overlijden van haar man maakte Sigrid moeilijke jaren mee. “De eerste vier jaar was ik bevroren. Jack was alles voor mij en dat is nog altijd zo. Ik verzette mijn gedachten met veel te werken. Maar iedere keer dat ik daarna op bezoek kwam naar België was het zo moeilijk om weer te vertrekken. Ik miste mijn eigen familie en vrienden, en de vele feestjes waar ik niet bij kon zijn. En ik was nooit een liefhebber van Texas, ik haatte de hitte. Familie en vrienden woonden allemaal ver uit elkaar in Amerika. Toen dacht ik: ‘wat zit ik hier nog te doen?’ Maar toen ik die stap wilde zetten, begon corona en kon ik weer twee jaar niet weg. Ik kon ook niet werken en geld sparen, want mijn reisagentschap lag stil. Eens corona voorbij was, kon ik niet alles in een, twee, drie geregeld krijgen voor mijn huis, auto’s en zes poezen die hier veilig moesten geraken. Ik zat op een avond in bad en zocht naar huizen in de regio Ingelmunster. Mijn broer stelde voor om eerst iets te huren, maar de huur is in drie jaar tijd zoveel gestegen. Ik zag dan dit huis. Ik stuurde een mail, het was nog te koop, mijn broer kwam met zijn vrouw kijken… Het was instapklaar en dus kocht ik het. De verhuizing was lastig, want ik kon niet alles meenemen in een container, richting België. Ik moest veel achterlaten, allemaal emotionele zaken… Hier ben ik dan weer dankbaar voor wat mijn broer, zijn vrouw en naaste familie voor mij deden.”
Welk werk gaat Sigrid hier doen? “Ik heb nog altijd mijn eigen reisagentschap Seventh Heaven Travel. Ik blijf hetzelfde werk uitoefenen. De meeste mensen met wie ik in Amerika werk ken ik al 20 tot 25 jaar. Ik blijf met hetzelfde cliënteel werken. Ik zit nu gewoon aan een ander bureau in een ander land. Mijn klanten weten dat. Vroeger gebeurde ook alles via e-mail en dat blijft zo.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
