Freddy Decock: wie ooit op reis is geweest met autocarbedrijf De Meibloem kent de belezen, helder vertellende gids/reisleider gegarandeerd. Na 35 jaar trouwe dienst vertoeft hij dezer dagen al wat vaker in het gezelschap van zijn vrouw Erna. “Na meer dan 1.800 reisdagen in De Meibloem-autocars mocht dat wel eens.”
Van alle Europese landen die binnen een normaal tijdsbestek te bereizen vallen met de autocar, zijn er weinig die nog geheimen hebben voor Freddy Decock. Zit de jongere garde op het bureau in de Kasteelstraat in de knoei met een reisprogramma, dan is hij geregeld De Meibloem-redder in nood.
Hoe werd je als leerkracht van de ene op de andere dag gids in je vrije uurtjes?
Freddy Decock: “Met de laatstejaars van de Normaalschool (lerarenopleiding, red.) in Tielt – waar ik leerkracht geschiedenis was – gingen we jaarlijks op meerdaagse reis. Ergens halfweg de jaren 80 merkte een chauffeur van De Meibloem, onze vaste autocarpartner, tijdens zo’n trip op dat ik het goed kon uitleggen. Hij speelde mijn naam door aan mevrouw Eelbode (Mariette Meeuws, moeder van huidig zaakvoerder Bart Eelbode, red.) en een dag na onze terugkeer had ik haar al aan de lijn. Met de vraag of het klopte dat ik graag wou gidsen. De chauffeur had me duidelijk verkeerd begrepen, want ik wou mijn tennis niet laten. (lacht) Maar mijn vrouw, die het gesprek had opgevangen, vroeg zich af waarom ik geweigerd had. ‘Je bent toch hele vakanties thuis.’ Nog diezelfde namiddag hing ik weer met Mariette aan de lijn.”
Je eerste reis voor De Meibloem ging naar…?
“Normandië. Het was een van de drie bestemmingen die hun kleine brochure telde. Voor de volgende brochure polste Mariette waar ik in het recente verleden nog was geweest en zo belandde ook de Provence in het aanbod.”
Uiteindelijk zou je na je onderwijscarrière nog jarenlang de dienst uitmaken bij De Meibloem.
“Ik sprak in mijn jongere jaren vloeiend Duits, vooral met dank aan een vakantiecursus die ik doorliep op mijn 18de, waarbij ik les volgde in Salzburg en in een gastgezin verbleef. Bij De Meibloem wisten ze dat en toen er een vereniging zijn zinnen had gezet op een reis naar Duitsland, werd ik aangezocht om de reservaties te komen doen. Al bleef mijn medewerking de eerste 15 jaar – toen ik nog les gaf – beperkt tot de woensdagnamiddagen en zaterdagochtenden. Na mijn schooltijd gidste ik het hele toeristische seizoen door. Een nieuwe reis voor de brochure van het volgende jaar bereidde ik de voorafgaande zomer voor tijdens onze gezinsvakantie.”
Aan welke bestemmingen heb je bijzondere herinneringen?
“Alleszins aan Ierland. Tijdens een vakbeurs leerde ik een Ierse hotelier kennen die me uitnodigde om zijn land beter te leren kennen aan de hand van een reis langs drie hotels die hij uitbaatte. In het laatste hotel zei hij: ‘Let’s talk about business’. Met hoeveel groepen denken jullie te komen: 100, 150? (lacht) Ik durfde niet te zeggen dat het er maar één zou zijn en hield het bij twee. Aan zijn gezicht was niks af te lezen, maar een jaar later bleek een van de hotels toch niet hetgeen ons beloofd was.”
Autocarzetels hebben helend effect op mijn pijnlijke rug
Je bent ook de bedenker van veelgevraagde reizen naar Noorwegen en Corsica. Die laatste bestemming staat nu al voor het 22ste opeenvolgende jaar in De Meibloem-brochure en zelf was je er al 28 keer. Ben jij de man die de Tieltse regio het ‘Île de Beauté’ leerde ontdekken?
(Bescheiden) “Dat is misschien wat te veel eer. Feit is dat we midden jaren 90 met een 15-tal Vlaamse autocaristen op studiereis waren in Corsica, dat uitpakte met een splinternieuwe ferryverbinding. Met slechts een of twee autocarbedrijven zijn we het eiland daarna beginnen aanbieden. De wegeninfrastructuur was er namelijk niet voorzien op Europese autocars van 12 meter. Nog altijd stuurt De Meibloem een kleine autocar. Ooit stonden we neus aan neus met een Zwitserse bus. Geen van beiden kon wijken. De Zwitserse chauffeur verliet van ellende zijn voertuig om wat verder op een muurtje een sigaret te gaan roken. Pas toen kwam er beterschap. (lacht) Hoe dan ook: voor de grandioze natuurpracht van Corsica bestaan eigenlijk geen woorden.”
Wat zijn voor jou de charmes van een autocarreis?
“De stress van het laveren op overvolle autosnelwegen en de eeuwige zoektocht naar parkings met je eigen auto ruil je in voor een zorgeloze vakantie, waarbij je overal wordt gebracht. Je hebt veel contact met je medepassagiers. Over het algemeen zijn autocarreizigers gezellige mensen die meereizen voor de groepssfeer. Voor mij hebben die autocarzetels een helend effect gehad op mijn pijnlijke rug.”
Aan welke criteria moet een goede gids/reisbegeleider voldoen?
“Een paar weken geleden ontmoette ik op restaurant een koppel dat in het verleden nog met mij meereisde en zij omschreven het treffend: ‘Jij kende heel goed de streken, je kon het allemaal goed vertellen en je zorgde goed voor je mensen. Dat lijkt allemaal gemakkelijk, maar in de praktijk vraagt het veel voorbereiding.”
Naar verluidt heb jij ook nauwgezet je aantal reisdagen bijgehouden?
“Ik kom aan meer dan 1.800, dag-uitstappen niet meegeteld. Dat betekent dat ik ruim vijf jaar van mijn leven op reis ben geweest in dienst van De Meibloem. Ik ben mijn vrouw Erna dan ook heel dankbaar dat ik zo vaak uithuizig mocht zijn, al gingen we ook jaarlijks sámen op vakantie.”
Freddy Decock
Privé: Freddy viert op 17 mei z’n 80ste verjaardag. Net als zijn vrouw Erna Claeys, met wie hij in de Pontweg woont, is hij afkomstig van Kortemark. Freddy en Erna hebben twee dochters (Griet en Maaike) en vier kleinkinderen (Maarten, Lucas, Marthe en Stan).
Loopbaan: De ingeweken Tieltenaar gaf als licentiaat geschiedenis les aan de Normaalschool in Tielt en het laatste jaar van zijn actieve carrière in Torhout.
Vrije tijd: Freddy begeleidt nog af en toe een daguitstap van De Meibloem, is lid van de Koperen Passer Tielt, gaat graag wandelen of fietsen en leest veel boeken. Ook een terrasje doen slaat hij niet snel af.
Belfortbabbel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
