Elke week leggen we een bekende West-Vlaming een tiental vragen voor die zo uit de vriendenboekjes van weleer kunnen komen. Deze week: auteur Patrick Lagrou.
Wie is Patrick Lagrou: 65 jaar oud en wonend in Brugge. Full-time auteur en in zijn vrije tijd doet hij research voor zijn boeken.
Wat is je favoriete gerecht: “Vroeger was dat Schotse zalm, maar is ondertussen ‘haggis’ geworden. Dit is een typisch Schots gerecht op basis van schapenvlees: de ingrediënten zijn gemalen lever, hart en longen, gemengd met gerstvlokken. Dit wordt urenlang gekookt in een schapenmaag, opgediend met aardappelpuree en raapjes, en overgoten met een flinke scheut single malt whisky. Superlekker, maar je mag er niet bij nadenken!”
Welke uitvinding heeft onze wereld nog te kort: “Er zijn er al te veel. Geen dag gaat voorbij of er komen revolutionaire producten op de markt die iedereen graag wil hebben. Maar we worden er zeker niet gelukkiger door. Het wordt hoog tijd dat we in onszelf opnieuw de kunst ontdekken om ook met wat minder tevreden te zijn.”
Mocht je een dier kunnen zijn, waar kies je voor: “Vroeger was dat een dolfijn. Nu is dit zonder twijfel een kat. Het zijn fantastische dieren: zelfstandig, eigenzinnig en lenig als geen ander. Enig minpunt, de nieuwe wetgeving die iedereen verplicht deze beestjes te laten castreren. Omdat ze zich zogezegd veel te snel voortplanten. Maar wat moet je dan van de mens zeggen?”
Wat zou je doen mocht je een dag van geslacht kunnen veranderen: “Meedoen aan een travestietenshow? Neen, spaar me daar van! Travestieten en transgenders – en uiteraard ook de meeste vrouwen – zijn best heel aardige mensen, maar ik voel me veel te goed in het vel van een vent. En als het dan toch zou gebeuren, dan vrees ik dat ik me 24 uur lang zou verstoppen tot ik weer ‘normaal’ ben.”
Hoe zou je de autobiografie van je leven noemen: “Wellicht ‘Rendez-vous met de Muzen’. Dit was de titel van mijn allereerste diavoordracht over het klassieke Griekenland, een goeie veertig jaar geleden. Ik heb er toen bijna alle parochiezalen van Vlaanderen mee afgedweild. Ondertussen heb ik in meer of mindere mate bijna alle vormen van de schrijfkunst en van de beeldende kunsten beoefend. Deze titel wil ik dan ook graag gebruiken voor mijn ‘memoires’, waarmee ik ondertussen ook al begonnen ben.”
Wat was je eerste vakantiejob: “Voor kost en inwoon heb ik wekenlang meegewerkt aan opgravingen onder water. Dat was tijdens de zomer van 1967 in een Frans Alpenmeer. Elke dag twee keer een uur duiken tot een diepte van vijf meter om daar opmetingen te doen, voorwerpen te nummeren en schetsen te maken. Tussendoor en nadien moest alles in het net overgezet en getekend worden. Een uiterst boeiende bezigheid die ik dolgraag heb gedaan. Alleen jammer dat ik met archeologie nooit mijn boterham heb kunnen verdienen.”
Met welke bekende mens zou je een avond aan de toog willen hangen: “Die vraag komt te laat. De weinige mensen die ik graag voor een gezellige babbel had willen ontmoeten, zijn er ondertussen niet meer. Dan heb ik het over mensen zoals Jacques-Yves Cousteau, Thor Heyerdahl, Haroun Tazieff, Jacques Brel… Gelukkig is het me met een aantal anderen wél gelukt.”
Welk moment in de wereldgeschiedenis had je graag zelf meegemaakt: “Als gewone mens kan je je maar beter beperken tot deze tijd. Tot anderhalve eeuw geleden kenden de meeste mensen geen al te aangenaam leven, tenzij je tot de hogere klasse behoorde. De geschiedenis wordt nog altijd veel te romantisch voorgesteld. Als ik echt zou moeten kiezen, dan opteer ik voor het klassieke Griekenland. Maar dan zeker niet als gewone mens of slaaf.”
Wat zijn je concrete plannen voor de nabije toekomst: “Ik ben volop bezig met de voorbereiding en de afwerking van een viertal boeken. Een nieuw fotoboek voor volwassenen en drie jeugdverhalen. Ze moeten allemaal in de loop van 2015 verschijnen.”
(PVH)
Philippes Vriendenboekje
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier