Pakkend afscheid van ‘Meester Bart’ in overvolle kerk in Sint-Michiels

Deze morgen werd afscheid genomen van Bart Verschueren. In de overvolle Sint-Godelievekerk in Sint-Michiels werd bij het naar binnen dragen van de kist een erehaag gevormd door de kinderen van de stedelijke basisschool.

In de Sint-Godelievekerke in Sint-Michiels kregen familie, vrienden en collega’s de kans om nog een laatste groet te brengen aan hun Meester Bart. De voorbije week regende het steunbetuigingen voor de nabestaanden. Bart Verschueren (58) was een bijzonder populair leerkracht.

De vele rouwenden stonden deze morgen tot in de ingang van de kerk om de dienst bij te wonen. Bij het naar binnen dragen van de kist vormden de kinderen van het vijfde en zesde leerjaar een erehaag voor hun meester. Tijdens de plechtigheid nam ook directeur Marc Arschoot het woord. Hij had het over de vele passies van meester Bart en de onvoorwaardelijke inzet van hem als leerkracht én als persoon.

“Fervent diepzeeduiker”

Bart werd geboren op 2 november 1959 in het Congolese Gemena als zoon van Victor Verschueren en Julienne Aerts. Zij baatten er in opdracht van de overheid een landbouwbedrijf uit. Bart verbleef zelf slechts erg korte tijd, niet meer dan een jaar, in Congo.

Hij studeerde later voor onderwijzer en ging op 1 september 1983 aan de slag in het vierde leerjaar van de stedelijke basisschool in Sint-Michiels. “Bart bleef er op post tot Pasen vorig jaar, toen hij ernstig ziek werd”, weet zijn boezemvriend Frank Van Damme, de sportleerkracht van de school. Hij kwam Bart ook thuis opzoeken om hem te steunen tijdens zijn ziekte.

“Wij waren veel meer dan collega’s, we waren echt goede vrienden. Bart was net als ik heel sportief; hij was een fervent diepzeeduiker. Samen zetten we heel wat sportprojecten op in de school. Zo herinner ik me de zwemmarathon en het sportfeest waarbij we allerhande sportieve initiatieven voor jongeren organiseerden. Ook zwemclub De Dolfijntjes kon op veel bijval rekenen. En dan zou ik nog bijna de survivalrun vergeten. Het gaat hier dus om naschoolse activiteiten waar Bart belangeloos zijn schouders onder zette. Voor de school, voor de kinderen en voor de gemeenschap.”

“Geen moeite was hem te veel”

“In al die jaren, en ik ken hem sinds zijn aankomst op de school, is er nooit een verkeerd woord tussen ons gevallen. Nooit discussies over wie wat zou doen. Geen moeite was hem te veel. Hij was echt een gouden kerel en ik zal hem heel hard missen.”

Dat Bart ook bij zijn (oud-)leerlingen erg geliefd was, mag blijken uit de talloze reacties op de Facebookpagina van de school. Die werd de voorbije dagen overspoeld door blijken van medeleven, verdriet en dankbaarheid voor wat Meester Bart heeft betekend. “Hij was de meester die je wereld deed opengaan, van de dinosaurussen tot aan Anne Frank. Die creatief talent aanscherpte en die humor stimuleerde, onder meer met de flauwemoppentrommel die er op vrijdagnamiddag altijd bij hoorde. Hij was ook de meester die zoveel vertrouwen in zijn leerlingen had dat hij vroeg welke cijfers hij op zijn lottoformulier moest invullen én die je milieubewust maakte waardoor je T-shirts van Greenpreace ging dragen en lid werd van het WWF”, schreef iemand.

De school richtte ook een rouwhoek in. Ook schooldirecteur Marc Arschoot heeft alleen maar positieve woorden voor de populaire leerkracht. “We zullen Bart herinneren als een gedreven, enthousiaste positieve leerkracht en een o zo warme mens. Hij was de trekkende kracht van vele binnen- en buitenschoolse activiteiten en vooral ook sportgangmaker.”

Geliefde echtgenoot

De school en omgeving zijn duidelijk zwaar bedroefd door het overlijden van Bart, maar uiteraard incasseert zijn familie de zwaarste klap. “De vele warme, positieve reacties op Facebook tonen aan hoe geliefd mijn echtgenoot wel was”, reageert zijn vrouw Lut Jacobus. “Die stroom van boodschappen betekent wel veel voor me. Ook wij in het gezin, in de familie, kennen hem als die lieve man die altijd voor iedereen klaar staat. Van zijn collega’s krijgen we nu ook veel steun. Bart zag heel graag kinderen en de school betekende enorm veel voor hem. Er was nauwelijks een activiteit waar hij niet bij betrokken was.”

“Dat sociale engagement zat er bij hem al van kindsbeen in. Zo was hij tot zijn 30ste lid van de scouts Savio, die laatste jaren dus bij de oud-leiding. Ook de fakkeltocht met kerstboomverbranding is een initiatief dat hij jarenlang ondersteunde. Nu wilde het toeval dat die net de dag van zijn overlijden werd gehouden. Daarom was het voor ons écht niet mogelijk om erbij te zijn. Het was alleszins een mooi gebaar dat de organisatoren van deze fakkeltocht er daarom een eerbetoon voor Bart van gemaakt hebben… De wereld zou een mooiere plaats zijn als er meer waren zoals Bart”, besluit Lut, die haar geliefde echtgenoot de laatste maand zelf verzorgde bij hen thuis, tot zijn overlijden afgelopen zaterdag.

(PDV/NDB)