PADI’S PARADE (32) : Willem Vermandere

Op zaterdag zoekt PADI een West-Vlaamse zanger op. Dit keer is dat levend monument Willem Vermandere.

>> BIO – Beeldhouwer, liedjesschrijver en… Ereburger van Veurne

Willem Vermandere werd in 1940 geboren in Lauwe. Al op jonge leeftijd stapte hij mee in de dorpsharmonie Sint-Cecilia van zijn gemeente. Hij leerde Grieks en Latijn, maar hij was meer geboeid door de gitaar. Later begon hij melodieën te componeren en zette hij gedichten op muziek. Willem studeerde Godsdienstwetenschappen in Gent. Hij gaf drie jaar les in Nieuwpoort. In de jaren zestig werd Vermandere vooral bekend door zijn kleinkunstliedjes in het West-Vlaams over de dagelijkse dingen, over zijn Westhoek en de verschrikkingen van de Grote Oorlog. Soms waren zijn liedjes kritisch over de maatschappij en de kerk. Zijn optredens zijn een afwisseling van luchtige en doodernstige, droevige en levenslustige liedjes en muziek, doorspekt met zijn typische spitse vertellingen. In 1993 schreef Willem Vermandere het lied Bange Blankeman, een lied over multi-culturaliteit. Hij kreeg bij de achterban van het Vlaams Blok de wind van voor en ontving ook dreigbrieven. In 1992 werd hij op de 11 juli-viering op de Grote Markt in Brussel door Vlaams Blok-militanten zelfs met projectielen bekogeld.

In 2000 werd hij, woonachtig in deelgemeente Steenkerke, Ereburger van Veurne. In 2009 werd hij opgenomen in de Radio 2 Eregalerij voor een leven vol muziek en in 2010 bracht Willem op zijn 70ste verjaardag een nieuw album uit dat de titel meekreeg ‘Alles gaat over’. Op 20 april 2012 was hij te zien in het Antwerps Sportpaleis als centrale gast tijdens Nekka Nacht 2012. Zijn discografie is heel uitgebreid. Inderdaad, te ruim om hier op te sommen. Tot 9 november is Willem nog bezig aan een concertenreeks ‘Willem Vermandere 14-18. En wat nu ?, samen met Willems muzikanten en het Talbot Strijkkwartet. Nog deze maand komt bij Universal Music zijn nieuw dubbel-album ‘Den Overkant & De Meditaties’ uit.

>> HET MOOISTE MOMENT – Optreden voor een luisterend publiek van 50 mensen

“Dat gesprek ! Ik vind dat wel degelijk een mooi moment. Kunnen babbelen in ‘t West-Vlaams”, glimlacht Willem Vermandere in de AB in Brussel. “Ik maakte in mijn lange carrière zoveel mooie momenten mee. Ik deed honderden optredens en dat blijf ik mooie momenten vinden. Of hier deze middag mogen optreden voor een luisterend publiek van 50 mensen. Dat was zelfs een heel schoon moment. Ieder concert dat lukt is voor een artiest een mooi moment. Och, er zijn er nog zoveel… Rij ik straks naar huis, dan zal ik misschien plots denken : dàt mooie moment moest ik ook nog aan die journalist hebben gezegd…”

>> HET MEEST MEMORABELE OPTREDEN – Optredens in parochiezalen en sporthalen voor een rumoerig publiek

“Ik maakte nog de tijd mee dat er geen culturele centra bestonden en dat ik optrad in een sporthal of in een klein zaaltje. Ik moest vaak zeggen : kan het daar achteraan een beetje stiller aub ? De mooiste uitspraak die je in die tijd kon krijgen, was dat de organisator zei : Mijnheer Vermandere, we hebben dat hier nog nooit gehad, dat iedereen zweeg… Ik maakte de tijd mee van de parochiezalen, waar er ook nog bier werd uitgeschonken. Hoeveel keren moest ik – net voor mijn optreden – nog afspraken maken met de verantwoordelijken dat er tijdens mijn optreden geen bier mocht uitgeschonken worden, dat iedereen moest stil zijn. Ik trad ooit op in ‘t Boudewijnpark in Brugge voor de CM, met ruim 600 mensen in de zaal en zelfs bisschop Desmedt onder de aanwezigen. Eerst de eucharistieviering, daarna ontspanning met Vermandere. De zaal was in twee helften opgesplitst. Toen ik aan mijn optreden begon, hoorde ik achter het gordijn lawaai en nog eens lawaai. Ik dacht : wat is dat hier ? Ik keek naar Bert die vooraan zat – de man die mij had geboekt -, maar hij wist ook niet wat er gaande was. Ik zette mijn gitaar op zijn plaats, ging van het podium, liep naar de kant waar het lawaai vandaan kwam, deed het gordijn open en riep : Buiten allemaal ! Wat voor een manieren zijn dat. Er is hier een optreden bezig ! Ze pruttelden nog wat tegen, maar ze vertrokken. Boos dat ik was. In de daaropvolgende jaren ben ik nooit meer gevraagd geweest in ‘t Boudewijnpark in Brugge”, lacht Vermandere. “Maar niet erg, ik ging toch niet meer teruggaan. In Waasmunster maakte ik ooit mee dat het in die zaal heel koud was. Ik vroeg of ze de verwarming gingen aanzette, maar die organisator zei : Niemand heeft vooraf gevraagd dat er verwarming moest zijn ? Ik zei : allez, moeten ze in de winter dan ook al vragen om wat warmte te krijgen ? Ik was pas aan mijn optreden begonnen en plots hoorde ik kloppen tegen een wand. Bleek dat men aan de andere kant van deze zaal volleybal aan het spelen was en die bal sloeg constant tegen de wand van onze zaal. Ik ernaar toe en ik vroeg : jullie moeten vlug beslissen. Ofwel blijf je verder training geven ofwel stuur ik die mensen naar huis ? ‘t Was vlug geregeld. Nu maak je zo’n toestanden niet meer mee. Nu mogen we immers veel optreden in prachtige culturele zalen, zonder toog, met verwarming en perfecte accommodatie. Maar ik maakte inderdaad nog de tijd mee dat ik mijn stiel aanleerde in heel moeilijke omstandigheden en dat ik stilte, respect moest vragen om mijn liedjes goed te laten overkomen. Dat heeft mij ook gekneed tot de artiest die ik ben geworden. Nu maken jonge artiesten dat niet meer mee.”

>> WELKE DROOM KOESTER JE NOG ? Mogen ‘voortdoen’, nog vele jaren lang.

“Het mooiste werkwoord dat ik ken is : voortdoen ! Is dat niet mooi : moest ik nog een beetje mogen verder doen ? Een tweetal jaar geleden zag ik in Düsseldorf een schitterende expositie van Picasso na zijn 80ste levensjaar. Een heel museum vol, schilderijen, beelden… Voor mezelf heeft zoiets courage. Ik heb ook enkele keren Toots Thielemans ontmoet. Nu is hij wel al gestopt, maar allez….zo’n mens blijft mij ook courage geven, waardoor ik hoop van ook nog lang te mogen beeldhouwen en eveneens nog lang te kunnen op een podium staan.”

(PADI)

>> Info : www.willemvermandere.be.