Vrienden en familie nemen afscheid van voormalig parlementslid Gisèle Gardeyn-Debever: “Zelfs toen ze het einde voelde naderen, zette ze zich in voor anderen”

In de Sint-Germanuskerk in Egem werd zaterdag 20 november afscheid genomen van Gisèle Gardeyn-Debever. De oud-politica overleed op 14 november op 76-jarige leeftijd na een slepende ziekte. Naast familie en vrienden kwamen ook heel wat politici een laatste groet brengen aan het voormalig Vlaams en federaal parlementslid.

Eivol zat de kerk in Egem. Niet iedereen kon dan ook binnen. De gemeente was er evenwel op voorzien en had buiten de kerk luidsprekers geplaatst, zodat men ook daar de uitvaart kon volgen. Voor de kerk lagen heel wat bloemenkransen, onder wie een van CD&V-voorzitter Joachim Coens. Daarnaast tekenden ook enkele Vlaamse volksvertegenwoordigers en burgemeesters present. Het toont aan wat Gisèle Gardeyn-Debever voor Pittem en omstreken betekend heeft. Uit alle getuigenissen bleek ook dat ze het hart op de juiste plaats had.

“Zelfs toen ziekte en tegenslag de familie trof en ze zelf het einde voelde naderen, klaagde ze niet. ‘Voortdoen’, zei ze dan. En zelfs dan zette ze zich in voor anderen. Tot op het laatste moment was ze begaan met de mensen die ze lief had. Ze zag met haar hart”, klonk onder meer tijdens getuigenissen van enkele familieleden. “Ze was een fantastische mama en oma. Altijd fier”, zei haar schoondochter.

Naast de familieleden had ook Pittems burgemeester Ivan Delaere (CD&V) niets dan mooie woorden over voor Gardeyn-Debever. “Iedereen heeft zijn eigen herinneringen aan Gisèle, maar waar iedereen altijd meteen aan denkt, is toch het feit dat zij er altijd voor jou was. Ze had aandacht voor iedereen die op haar pad kwam en nam tijd voor je als je een mindere periode had. Gisèle nam je mee in haar enthousiasme. Met haar kon je niet uitgepraat raken. De leegte die ze achterlaat, valt niet te beschrijven. De wereld is een mooi en bijzonder mens kwijt.”

Ook zijn Ledegemse collega Bart Dochy, die naast burgemeester ook Vlaams Parlementslid is, volgde zijn voorbeeld en net als de anderen loofde hij haar altruïsme. “Gisèle beschouwde mij als haar politieke zoon. Ik haar als mijn politieke moeder”, stelde hij. “Ze was een prachtvrouw. Steeds bereid om anderen te helpen. Daar draaide de politiek volgens haar ook om. Als geen ander kon ze de kloof tussen politiek en de burger doen verdwijnen. We zullen haar gezelligheid, haar raad, haar hulp en gewoonweg wie ze was heel erg missen.” (TM)